Η ΄Ανοιξη βομβαρδισμένη
απ' τα έγχρωμα κουνούπια του Demerara
.

Ο ΄Ηλιος διαβάζει ποιητικά

περιττώματα στη Σόλωνος


Η διανόηση χειροκροτεί

υποτακτικές κυβερνήσεις

και


η ποιητική νομενκλατούρα
θ' αποφανθεί :

Διογένη Γαλήνη
δεν είσαι ποιητής

21.05.2012

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ : Ιδεογράμματα ( Τάνκα )



α'


Όσο κι αν τρέχει
ο λαγός , το βόλι τρέχει
γρηγορότερα .
Κανείς λαγός ωστόσο
δεν τό πίστεψε ακόμη .


β' 
Βόλι που φεύγει
απ' τό όπλο δίχως στόχο
τή βολή του χάνει
αστόχαστα τελειώνει
στη καρδιά του μηδενός .
γ'

Βολίδα ρίχνει
ο βουτηχτής μετρώντας
το κουράγιο του

μαργαριτάρι λάμπει
στον πυθμένα ο θάνατος .


δ'

Θαμπέ καθρέφτη
στο γυαλί φυλακίζεις
τα ειδωλά μας

μες στα θολά νερά σου
αμέτρητοι πνιγμένοι .

 ε'

΄Ισια στα μάτια 
το θάνατο κοιτώντας
τον ημέρεψα
άτρομα το κεφάλι
χώνω στα σαγόνια .


στ'

Πέφτει το βράδυ ,
λουφάζουν στη μονιά τους
όλα τ' αγρίμια .
Πάψε κι εσύ ψυχή μου
τη σελήνη ν' αλυχτάς .


ζ'

Αυτό το δέντρο
από χέρι θεικό
ζωγραφισμένο
τα φύλλα του θροίζουνε
στο άγγιγμα του ανέμου .


η'

Με κέρινα φτερά
απ' το λαβύρινθο μου
τις νύχτες βγαίνω .
Η παγερή σελήνη
τα μάγια μου δε λύνει .
θ'

Τόσο μεγάλος
πόνος , τόσο πιο μεγάλος
απ' τον άνθρωπο
κι ωστόσο στην καρδιά μου
ολόκληρος χωράει .


ι'

Στ' όνειρο μέσα ,
ξυπνητήρι στον καρπό
μέσα , σκουλήκι .
Θλίψη μέσα στον έρωτα
θάνατος μες στη θλίψη .
ια'

Ω , πως θαμπώνουν
ξεχασμένα τα κορμιά ,
χωρίς αγάπη !
Σαν άτριφτα ασημικά ,
αχάιδευτα θαμπώνουν .


ιβ'

Ξένη η φωνή μου ,
όταν εκτός μου ηχεί ,
κι είναι δική μου
μονάχα εντός μου ,
μονάχα όταν σωπαίνει .
ιγ'

Γέμισε ο κόσμος
ανθρώπους που δεν έχουν
γεννηθεί ακόμη 

κι ανθρώπους πεθαμένους
που ακόμη περπατούν .


ιδ'
'' Αυτοί είν' οι γιοί μου ''
λέει περήφανα ο μωρός
'' αυτή είν' η γη μου '' .

Σχεδόν δεν έχει εαυτό
κι έγινε ξάφνου αφέντης .

ιε'

Πηλός ο άνθρωπος
και πλάστης και αλί του
αν δεν το ξέρει
και προσμένει άλλο χέρι
να πλάσει τη μορφή του .


ιστ'

Ψυχή , δεν έχεις
άλλο καταφύγιο
στον κόσμο τούτο
μονάχ' αυτούς τους τοίχους ,
αυτούς τους πέντε στίχους .