Εταίρα
Στην κάμαρα , που μιαν ωχρή γλιστράει μέσα ημέρα ,
σ' ένα βελούδινο χαλί με την κοιλά πεσμένη ,
με τα λεπτά τα πόδια της ολόρθα στον αέρα
και τη ρεμβή της κεφαλή στα χέρια ακουμπισμένη ,
ολόγυμνη , ακίνητη και σκεφτική , η Εταίρα
στης πλήξεώς της το κενό σκληρά στηλώνει μάτια ,
όμοια με γρανιτική και την αρχαία Σφίγγα
που στης μεγάλης έρημου ορθώνεται τα πλάτια .
Η πόρτα της είναι κλειστή στων θαυμαστών το πλήθος
και τίποτα την πλήξη της δεν την ενδιαφέρει ,
μονάχα μ'ένα κάποτες αφηρημένο χέρι
χαιδεύει αργά στον πάλλευκο και τον ψυχρό λαιμό της
ένα πρασινοκίτρινο κ'ημερωμένο φίδι ,
οπού έχει κουλουριαστεί σα ζωντανό στολίδι .
ΚΩΣΤΑ ΟΥΡΑΝΗ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Νοσταλγίες Ι .- Vixit