Ενώ στην αμμόγλωσσα της ιστορίας
προσάραξε η ελευθερία
οξυδομένος χάλυβας
διασχίζει τη θάλασσα
δορυφόροι διαδέχθηκαν
της Σειρήνες του Σεβενίνγκεν
άνθρωποι και ποντίκια
ποντίκια και άνθρωποι
μεσάνυκτα συνομωτούν
στο κάσσαρο
Την ίδια ώρα ακριβώς
η κλειτορίδα της άνοιξης
στάζει αίμα
ο Αίολος με κομένη ανάσα
κολυμπά στην Αιγιάλη
μια τσιγγάνα χωρίς δάκτυλα
δίχτυα πλέκει στη Σχοινούσα
η Σελήνη ετοιμόγενη
βλαστημά στο Κύκλωπα
της Σερίφου .
Ο Αντιπρόσωπος της Ναυτιλιακής
εταιρείας
ανορθόγραφος απ’ τη πτέρνα
ως τη καράφλα
λάτρης αποσκορίασης
πνευματικός ηγέτης
αρρουραίων
πρωκτογλειφάκηδων
και λοιπών αποβλήτων
καθ’ όλα προστάτης σπιούνων
ποίηση δεν διάβασε ποτέ
κι όμως – επί του πλοίου -
τον ποιητή αποκαλεί πεοκρούστη .
O δραπέτης του στόκολου
- απ’ τη παραφωτίδα -
ελιάς κουκούτσια εκτοξεύει
στο κατάστρωμα
ο χαφιές του deck
για τον άθεο του mortship
λιβανίζει τ’ αυτιά
του Chief Engineer
και όχι μόνο …
Ο Μάγειρας παρασκευάζει
ανάλατα μακαρόνια
και προσεύχεται .
Ο Κύριος πλοίαρχος δε
με σώας τας φρένας
και τις μηχανές ΤΟΔΑ ΑΦΟΡΣΑ
κροταλίζει στη βαρδιόλα
αφοδεύει στη χούφτα του
και το Ρεύκιαβικ αναζητάει
στο Αιγαίο .
Γιώργος Βλάχος
27-28.7.2006
