Α' [ ΙΧΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ]
Η πολιτεία
πέταλο καρφωμένο στο μέτωπο της θάλασσας .
Με πράσινο σάλι
ριγμένο στους ώμους
είναι όμορφη η πολιτεία μας
σαν το άγουρο στήθος της κοπέλας μου .
Λούζεται στη θάλασσα
και το αίμα της σπαράζει .
΄Ενα χέρι βουλιάζει στον πυρετό .
ΙΘ' [ ΤΟΠΙΟ ]
Μουχλιασμένοι δρόμοι
παράθυρα εξορυγμένα απ' το σκοτάδι
λάμπες των εικοσιπέντε γλύφουν
νυχτωμένα πρόσωπα , δωμάτια
που μυρίζουν σιωπή και παραίτηση .
Οι άνθρωποι
με τα χέρια στην απόγνωση
κι ο χρόνος σωριάζει ανελέητα τις ανάγκες ,
μικραίνουν , οι νύχτες τους δολοφονούν
στις γωνίες η αγωνία , η πίκρα
γεμίζουν οι καπνοδόχοι μαύρη αιθάλη ,
τα μάτια θολώνουν κι η ψυχή τήκεται .
Οι άνθρωποι ωριμάζουν
με σιωπή και στέρηση .
( Χωροστάθμηση , 1965 )
ΠΛΑΝΟΔΙΟΣ
Στον μαύρο στέκει ουρανό σιωπηλός
Εκεί στα πόδια του απλώνεται η Ιστορία
Βιβλία του Λένιν , ποιήματα του Μαγιακόβσκι
Εμβλήματα με σφυροδρέπανο , μανιφέστα ανατρεπτικά
Κι ένα βιβλίο δικό του με ποιήματα υπαρκτικά
Σιγαρέττα καπνίζει μιας δυσοίωνης ουτοπίας
Στον μαύρο στέκει ουρανό , παγώνει
Στο κενό των λέξεων , στον καιάδα της πατρίδας
Κάργιες πετούν στη χέρσα γη της Ιστορίας
Κι η απόσβεση του χρόνου τον σαρώνει
( Ονείρων κοινοκτημοσύνη , 2002 )
λογ. περιοδικό Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
τεύχος 143 , 2008
