ΣΠΙΝΟΖΑ
Του εβραίου δουλεύουν τα διάφανα δάχτυλα
καθώς ο φόβος κι η παγωνιά ανατέλλουν απ' τα σκοτάδια
στου δειλινού το μισόφωτο να λειάνουν τα κρύσταλλα .
( Τα βράδια πάντα μοιάζουνμ' άλλα βράδια . )
Τα χέρια και οι κήποι των υακίνθων
που από τις παρυφές του γκέτο σκοτεινιάζουν
γι' αυτόν τον ήσυχο άνθρωπο αρχίζουν και βουλιάζουν
και χάνονται σε οράματα φωτεινών λαβυρίνθων .
Δεν τον ταράζει η δόξα , μάταιος καθρέφτης
ονείρων που αντανακλούν άλλο όνειρο στο βάθος ,
ούτε των κοριτσιών το φλογισμένο πάθος .
Λυτρωμένος απ' τα σχήματα και των μύθων τα κάστρα
παλεύει μ' ένα κρύσταλλο ακίνητο : τον αχανή
χάρτη Εκείνου που περιέχεται σ' όλα Του τ' άστρα .
Μετάφραση : Δημήτρης Καλοκύρης
SPINOZA
As translúcidas mãos desse judeu
Na penumbra cinzelam os cristais,
E a tarde que se esvai é medo e frio.
(As tardes sempre às tardes são iguais).
As mãos, bem como o espaço de Jacinto
Que empalidece nos confins do Gueto,
Quase inexiste para o homem quieto
Que está sonhando um claro labirinto.
Não o perturba a fama, esse reflexo
De sonhos no sonho de outro espelho,
Nem o amor temeroso das donzelas.
Liberto da metáfora e do mito,
Lavra um árduo cristal: o infinito
Mapa daquele que é suas estrelas.
