RICORDO D'AFRICA
Il sole rapisce la cittá
Non si verde piú
Neanche le tombe resistono molto
ΕΝΘΥΜΙΟ ΑΦΡΙΚΗΣ
Ο ήλιος αρπάζει την πόλη
Δε φαίνεται πια
Ως και οι τάφοι δεν αντιστέκονται πολύ
IL PORTO SEPOLTO
Mariano il 29 giuno 1916
Vi arriva il poeta
e poi torna alla luce con i suoi canti
e li disperde
Di queste poesia
mi resta
quel nulla
d'inesauribile segreto
ΤΟ ΒΥΘΙΣΜΕΝΟ ΛΙΜΑΝΙ
Μαριάνο 29 Ιουνίου 1916
Φτάνει εδώ ο ποιητής
κι ύστερα επιστρέφει στο φως με τα άσματά του
και τα σκορπίζει
Από την ποίηση αυτή
μου απομένει
το τίποτα εκείνο
του ανεξάντλητου μυστικού
C'ERA UNA VOLTA
Quota Centoquarantuno I'1 agosto 1916
Bosco Cappuccio
ha un declivio
di velluto verde
come una dolce
poltrona
Appisolarmi lá
solo
in un caffé remoto
con una luce fievole
come questa
di questa
di questa luna
ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
Υψόμετρο Εκατόν σαράντα ένα , 1η Αυγούστου 1916
Το δάσος Καπουτσίνο
έχει μια πλαγιά
από πράσινο βελούδο
σαν μαλακιά
πολυθρόνα
Να λαγοκοιμηθώ εκεί
μόνος
σ' ένα απόμακρο καφενείο
με αμυδρό φως
όπως αυτό
αυτού του φεγγαριού
από την ποιητική συλλογή :
<< L'Allegria >>
<< Η Ε υροσύνη >>
μετάφραση : ΦΟΙΒΟΣ Ι. ΠΙΟΜΠΙΝΟΣ
