http://giorgosvlahos.blogspot.gr/2011/12/blog-post_5.html
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ στο 1915 . Στο σπίτι δεν μπορούσε να
κλάψει . Αμέσως η μάνα του τον μάλωνε και του ' λεγε :
- Σώπα !
Δεν μπορούσε να γελάσει , δε φώναζε . Ο πατέρας του
τον μάλωνε και του φώναζε :
- Σώπα !
΄Οταν ερχόταν μουσαφίρης του ' λέγαν :
- Είναι ντροπή , σώπα !
Κι αν δεν ήταν κανείς , του ' λεγαν πάλι :
- Σώπα , να ξεκουραστεί το κεφάλι μου !
Αυτό συνεχίστηκε έτσι ώσπου να γίνει εφτά χρονών .
Πήγε στο Δημοτικό . ΄Οταν ήθελε να μιλήσει στο μά-
θημα τον μάλωναν :
Σώπα !
΄Οταν σηκωνόταν στο μάθημα , του ' λεγε ο δάσκαλος :
- Να μη μιλάς πολύ , όταν σε ρωτούν κάτι !
Αυτό κράτησε ώσπου να γίνει δώδεκα χρονών .
Πήγε στο Σχολαρχείο . Σαν άνοιγε το στόμα , του ΄λε-
γαν :
- Μην ανακατώνεσαι σε κάθε κουβέντα .
Ο διευθυντής του σχολείου τον συμβούλευε :
- << Εάν ο λόγος είναι άργυρος η σιωπή είναι χρυ-
σός >> .
Ο καθηγητής του είπε :
- Δυο φορές ν' ακούς , μια φορά να μιλάς ... Για κοί-
ταξε , δυο αυτιά έχουμε , ένα στόμα .
- Σώπα !
- Κοψ' τη φωνή σου !
- Μη μιλάς πολύ ...!
Αυτό κράτησε ώσπου να γίνει δεκαπέντε χρονών .
Πήγε στο Λύκειο . Εδώ η πιο προσφιλής διδασκαλία
ήταν :
- Η σιωπή είναι πιο καλή από τη φλυαρία .
- Μη μιλάς πολύ !
- Σώπα ! ...
- Κόψ ' τη φωνή σου !
Αυτό κράτησε ώσπου να γίνει δεκαεννιά χρονών .
Πήγε στο Πανεπιστήμιο . Στο σπίτι τον συμβούλευαν
- Δεν πρέπει να μιλούν κοντά στους μεγάλους .
Του έλεγε η μάνα του :
- Ο λόγος του μεγάλου , η σιωπή του μικρού !
Μια μέρα του είπε ο καθηγητής :
- Κράτα τη γλώσσα σου ! ...
Αυτό κράτησε ώσπου να γίνει 23 χρονών .
Πήγε στο στρατό . Ο δεκανέας του φώναξε :
- Βρε σώπα ! ...
Ο λοχίας τον μάλωσε :
- Ν ' αφήσεις τις πολυλογίες ! ...
Τον κάλεσαν στο τμήμα . Του είπε ο αστυφύλακας :
- Μη μιλάς πολύ ! ...
Του είπε κι ο αστυνόμος :
- Βρε σώπα ! ...
Πήγε στη δουλειά . Οι συναδελφοί του βάζοντας το
δάχτυλο στα χείλη του ' λεγαν :
- Σσσσς ! ...
- Αμάν τσιμουδιά ... Αμάν σώπα , αμάν θα βάλεις
το κεφάλι σου σε μπελά . Αμάν άαα ...
Οι προιστάμενοί του ' λέγαν :
- Εσύ να μη χώνεις τη μύτη σου παντού ! ...
- Εσύ δεν καταλαβαίνεις ...
- Εσένα τι σε νοιάζει ...
- Ε σύ να σωπαίνεις ...
Παντρεύτηκε . Η γυναίκα του του ' λεγε :
- Αμάν σώπα ... Εσύ να μην ανακατεύεσαι ! ...
- ΄Υστερα έκαμαν παιδιά , μεγάλωσαν . Του ' λεγαν :
- Εσύ πατέρα σώπα ! ... Δεν καταλαβαίνεις απ' αυ-
τές τις δουλειές ...
Αυτός ο άνθρωπος είμαι λίγο εγώ , λίγο εσείς , λίγο
όλοι μας . Στα παλιά χρόνια , οι γυναίκες τάγιζαν στους
άντρες τους γαιδουρινή γλώσσα , για να μη φλυαρούν ,
για να μη τους πολυμιλούν . Σύμφωνα μ' αυτή τη δόξα-
σία , όσοι έτρωγαν γαιδουρινή γλώσσα , δεν έβγαινε η
φωνή τους . Λογαριάστε ότι τάγισαν και σε μας γαιδου
ρινή γλώσσα . Για ψάξτε να δούμε , έχετε στο στόμα σας
γλώσσα ; Κατάπιαμε τη γλώσσα μας . Χώσαμε τη γλώσ-
σα μέσα μας . Στόμα έχουμε , γλώσσα δεν έχουμε .
Τώρα αυτός ο άνθρωπος μοιάζει λίγο με μένα ,
λίγο με σας , ζητάει ελευθερία του λόγου . Θέλει να μι-
λήσει , αλλά του λένε :
- Σώπα !
Από μέσα μου μου ' ρχεται να του φωνάξω :
- Βρε μίλα ! ... Μίλα ! ... Μίλα !
Αλλά τι θα πούμε , που να μιλήσουμε ; Που είναι η
γλώσσα μας ;
μετάφραση ΄Ερμος Αργαίος
Θεμέλιο 1983
