Lucha Reyes - La Tequilera

ALLEN GINSBERG : 31 DEC 1978

Allen Ginsberg's greeting Bhaktivedanta Swami at the San Francisco Airport. January 17, 1967

Διαμάντια που λαμποκοπούν και πούλιες που γυαλίζουν

η Μεγάλη Χοροεσπερίδα στο Γουάλντορφ

Αστόρια απ' την οθόνη της τηλεόρασης

φευγαλέος αστραφτερός αποχαιρετισμός

στα φαντάσματα της πλατείας των Τάιμς

πλήθος από ματογυάλια και σαν ομπρέλες

χέρια βρεγμένα

πάνω από κεφάλια

η Κίνα πανηγυρίζει

σχέσεις διπλωματικές

ντισκοτέκ στο Πεκίνο

μαύρες και ηλιοκαμμένες φάτσες του Κογκρέσου

στην ώρα των ειδήσεων το νηφάλιο πόρισμα της επιτροπής

αποφαίνεται ότι οφείλονται σε συνωμοσία οι δολοφονίες

του Κένεντυ και του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ

ο Πρόεδρος κι ο Ειρηνοποιός της περασμένης

δεκαετίας είναι τώρα πεθαμένοι

αινιγματικό και πένθιμο μίασμα

πνεύμα των Τάιμς της Νέας Υόρκης και του Βιετνάμ

η πυρηνική επιτροπή Ουώρεν

έχει εκραγεί , ψέματα και σύγχυση

βεγγαλικά καρναβαλιού που σκάνε

μέσα σε ψάθινα καπέλα κάτω από φώτα λαμπερά

χορεύοντας στη μουσική του Γκάι Λομπάρντο

χίτσι κίτσι κου με ματογυάλια

και παπιόν

με πιάνα κουδουνιστά , τρομπόνια

και τούμπες πάνω σ' άσπρα στρογγυλά

τραπέζια με σαμπάνιες

γεροντάκια που γελούν μπροστά στην κάμερα

για τελευταία φορά

απολαμβάνοντας τη νοσταλγία

των Royal Canadian

ανάμεσα σε κουζίνες , νεροχύτες και ψυγεία

σε λοταρίες κερδισμένα

που έχουν διαφημιστεί πριν από το άοσμο

φιλμ του Κόμη Δράκουλα

που παρακολουθούν μ' ορθάνοιχτα μάτια .

Με πόσο ενθουσιασμό φαντάζουν οι διαφημίσεις σαπουνιών

ενόσο τα πλήθη μες από χάρτνα χωνιά

ηχούνε

ανάμεσα απ' τα φαράγγια των Δεκεμβριανών τεράστιων κτιρίων

οι τοίχοι κάθετοι μέχρις επάνω

στο θολωμένο κόκκινο ουρανό

πάνω από το Γκόθαμ

το Μπροντγουέη στέλνει με ντάμπα-ντούμπα

τους χαιρετισμούς του στα Ουράνια

για πολλοστή φορά ,

τενεκεδένιες τρομπέτες είν' έτοιμες

να αναγγείλουν τα μεσάνυχτα

του έτους ,

χαμόγελα πλατιά που το γλεντούν για τα καλά ,

Πορτορικάνοι που γελούν

κάτω απ' τις μαρκίζες της 44ης οδού

χαιρετώντας της κάμερας την κενή ελπίδα

που βλέπουνε εκατομμύρια μάτια η

σκοτούρα τους είναι φευγάτη -

Ζωντανή μετάδοση από τη Νέα Υόρκη ! χιλιάδες

κραυγές χαράς

μετράνε όλοι μαζί τα δευτερόλεπτα .

Συγχαρητήρια απ' τον Πρόεδρο της Τηλεόρασης

Γ.Σ.Πάλει -

Συγνώμη ! ΄Ηρθε η ώρα ! η φωτισμένη μπάλα

κατεβαίνει , τύμπανα

ρολάρουν δυνατά

απ' άκρη σ' άκρη σ'όλα τα δικτυα επικοινωνίας

της Αμερικής ως τα

Αερόστατα ! Ευτυχισμένος ο Καινούργιος χρόνος !

Τρομπέτες και μπουρμπουλήθρες

πλανιώνται στον εγκέφαλο !

Υψώστε το καπέλο σας , κουνήστε το βραχιόλι σας

Πάρτε τηλέφωνο τον ΄Εντυ ! Σάλπισε

μουστακοφόρε Γανυμήδη

Κάντε να ηχήσουνε στριγγά τα κορνα ρίσματά σας

αντλίες πυροσβέστικές του Σόχο !

Γαυγίστε ' σεις στις αποθήκες ανατινάξτε

τα εκκωφαντικά σας φωτοστέφανα εσείς

αλαφροί ΄Αγγελοι

της Τηλεόρασης !

Θα είναι μια μαγευτική βραδιά ,

δόξα τω Θεώ τίποτα

δεν συμβαίνει μουτσάτσος

αυτό το βράδυ , παρά μονάχα πάρτυ και τρακαρίσματα ,

γεννητούρια και σειρήνες ασθενοφόρων ,

Χαρτοπόλεμος λούζει αυτούς που

με καρδιά ραγισμένη πάν ' στο πάρτυ

χορεύοντας στο πίσω παράθυρο της σοφίτας

κάμποσα χρόνια πριν , όταν μερικοί

αφηρημένοι εξπρεσιονιστές

ζωγράφοι και ποιητές είχαν μαζευτεί 

για να γιορτάσουν την Αιωνιότητα των Η.Π.Α.

το βράδυ της πρωτοχρονιάς , Πριν από τον Πόλεμο .

Μετάφραση : Τάσος Σαμαρτζής

Γιώργος Βλάχος 11 ποιήματα

1)

Εξόριστος είμαι σχοινοβάτης
στου πλανήτη ανέραστο λόφο
Μέγας Τραγουδιστής .

Μ' έναν στίχο ανάθεμα
το λουκέτο σπάω της ιστορίας .

Ο νόμος είναι συρματόπλεγμα ,
κρατητήριο , στρατόπεδο ,
σπίτι-κελί , νύχτα πουτάνας ,
χάραμα μελλοθάνατου ,
άφραγκου μύστη θεωρία ,
χαπακωμένος τράγος ,
εκκλησία μαστούρα .

Εγώ ο εραστής της απόλυτης μέρας
δεν έχω visa για την ελευθερία .

2)

Η επανάσταση κοιμάτε στο σαρκίο της
οι επαναστάτες σε χωματερές
τραγουδάνε τη διεθνή .
Τα παιδιά στα χαλίκια
μιας παραλίας αγνώστου
διαβάζουν το μέλλον
κι εγώ λογιστής πολυεθνικής
ζυγίζω στα χαρτιά μου $ .

3)

Τ' απόστημα θα σπάσω
της σοδειά σας .
Την άδεια σας κουλτούρα
κατουράω .
Σ' εφετεία στέλνω τους εφέτες
και τις επωμίδες στήνω
στ' απόσπασμα .

4)

Το πρωί πίνει καφέ ,
χυμό και αγωνία .
Το μεσημέρι κατεβάζει
δυο πιάτα μακαρόνια
- και από αύριο δίαιτα.
Το βράδυ ακούει Σοπέν
και σωπαίνει
μέσα στη κιλότα του ύπνου .

5)
 
Είδα στις ακτές του Trinidad
να πλέκουν τα μαλλιά τους
νεραιδοσείρηνα κοχύλια ,
να τραγουδάνε Rege τα ψάρια
στη Jamaica ,
τον έρωτα στην Karthagena να ωριμάζει
σα μάγκο ,
τους ποιητές του Νότου να χορεύουν Cubia .
Και την επανάσταση των ματιών τους
είδα
γύρω απ' το άγαλμα του Bolivar .

6)

Ταξιδεύω μέσα από πράσινους πανσέληνους
λειβάδια αστεριών , επίγειους Γαλαξίες ,
θαλάσσια και επουράνια ρεύματα .
Και στο γιόμα της της ΄Ανοιξης ,
ένα κόκκινο ποτάμι έρωτα
βρέχει τις εκβολές μου .

7)
 
Ο έρωτας είναι πιονέρος
στην κόκκινη πλατεία των στίχων .
Ανδαλουσιανός παρτιζάνος
με το ' να χέρι στο Θεό ,
και τ' άλλο στην Ειρήνη .

8)

΄Οταν
κάποτε
βρέθηκα
στη
Βουλή
των
πολυεθνικών
εταιρειών
και
με
ρώτησαν
ποιος
είμαι
είπα :
Είμαι ο Κόκκινος Βούδας
Είμαι η Μουσουλμάνα νύχτα
Είμαι η Αγία Τράπεζα .

9)
 

Συντρόφισσα γραφομηχανή
σπείρε στον άνεμο ,
στον έρωτα ,
στην πόλη που γεννήθηκα ,
στίχους αρματωμένους
και μια δωδεκάδα
αναρχικούς λεβάντες .

Σπείρε μια δωδεκάδα
αναρχικούς λεβέντες .

10)

Εγώ , ο επαίτης των στίχων

απ' το βυθό της θάλασσας

και των δέντρων τ' ανάστημα

απ' τη ρίμα του φεγγαριού

με το άπειρο

στο λιακωτό του αιώνα

γεννήθηκα

μ' έναν κοντυλοφόρο .
 

11)

 Στον Derek Walcott

H γυναίκα , ο έρωτας , η επανάσταση .
Η Τρίαινα , ο Ποσειδώνας , η θάλασσα .
Να τι βλέπει ο ποιητής
μέσα από σειρηνοκόχυλα άστρα
και τη μήτρα των στίχων :
ήλιους θηλυκούς και αρσενικά φεγγάρια ,
λευκούς και μαύρους θεούς
και τη σημαία του Barbados
με την Τρίαινα των ματιών της
πάνω απ’ την αρμύρα
και μέσα από το βυθό της ιστορίας
να χαιρετάει
Caribbean Είμαι Εδώ .

 Η καμπάνα

του Γιώργου Βλάχου

- ας ενοχλεί πιθανόν

με τον ήχο της - τελικά ,

την ώρα του εσπερινού

ενός ανάποδου κόσμου ,

καλεί στον όρθρο

της ελευθερίας ...

Γ . Δ . ΦΑΡΑΝΤΟΣ

Καθηγητής Φιλοσοφίας

7.7.2005

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ : Ιδεογράμματα ( Τάνκα )

α'

Όσο κι αν τρέχει

ο λαγός , το βόλι τρέχει

γρηγορότερα .

Κανείς λαγός ωστόσο

δεν τό πίστεψε ακόμη .

β' 

Βόλι που φεύγει

απ' τό όπλο δίχως στόχο

τή βολή του χάνει

αστόχαστα τελειώνει

στη καρδιά του μηδενός .

γ'

Βολίδα ρίχνει

ο βουτηχτής μετρώντας

το κουράγιο του

μαργαριτάρι λάμπει

στον πυθμένα ο θάνατος .

δ'

Θαμπέ καθρέφτη

στο γυαλί φυλακίζεις

τα ειδωλά μας

μες στα θολά νερά σου

αμέτρητοι πνιγμένοι .

 ε'

΄Ισια στα μάτια 

το θάνατο κοιτώντας

τον ημέρεψα

άτρομα το κεφάλι

χώνω στα σαγόνια .

στ'

Πέφτει το βράδυ ,

λουφάζουν στη μονιά τους

όλα τ' αγρίμια .

Πάψε κι εσύ ψυχή μου

τη σελήνη ν' αλυχτάς .

ζ'

Αυτό το δέντρο

από χέρι θεικό

ζωγραφισμένο

τα φύλλα του θροίζουνε

στο άγγιγμα του ανέμου .

η'

Με κέρινα φτερά

απ' το λαβύρινθο μου

τις νύχτες βγαίνω .

Η παγερή σελήνη

τα μάγια μου δε λύνει .

θ'

Τόσο μεγάλος

πόνος , τόσο πιο μεγάλος

απ' τον άνθρωπο

κι ωστόσο στην καρδιά μου

ολόκληρος χωράει .

ι'

Στ' όνειρο μέσα ,

ξυπνητήρι στον καρπό

μέσα , σκουλήκι .

Θλίψη μέσα στον έρωτα

θάνατος μες στη θλίψη .

ια'

Ω , πως θαμπώνουν

ξεχασμένα τα κορμιά ,

χωρίς αγάπη !

Σαν άτριφτα ασημικά ,

αχάιδευτα θαμπώνουν .

ιβ'

Ξένη η φωνή μου ,

όταν εκτός μου ηχεί ,

κι είναι δική μου

μονάχα εντός μου ,

μονάχα όταν σωπαίνει .

ιγ'

Γέμισε ο κόσμος

ανθρώπους που δεν έχουν

γεννηθεί ακόμη 

κι ανθρώπους πεθαμένους

που ακόμη περπατούν .

ιδ'

'' Αυτοί είν' οι γιοί μου ''

λέει περήφανα ο μωρός

'' αυτή είν' η γη μου '' .

Σχεδόν δεν έχει εαυτό

κι έγινε ξάφνου αφέντης .

ιε'

Πηλός ο άνθρωπος

και πλάστης και αλί του

αν δεν το ξέρει

και προσμένει άλλο χέρι

να πλάσει τη μορφή του .

ιστ'

Ψυχή , δεν έχεις

άλλο καταφύγιο

στον κόσμο τούτο

μονάχ' αυτούς τους τοίχους ,

αυτούς τους πέντε στίχους .

The Metamorphosis by Franz Kafka - Whole Book

Νικήτας Ράντος : Διαδήλωση

Νικήτας Ράντος ή Νικόλας Κάλας

1907-1988 

<< φουσκώνουν το δρόμο οι φωνές

της μάζας των διαδηλωτών

οι φλόγες έπαψαν πια να είν' ευνουχισμένες

ευνοχούν στους ναούς και στα παλάτια

μα εδώ καιν

τις διαταγές των αυλικών

κι από τη στάχτη τους

οι ελπίδες των εργατών -

δεν πάει λοιπόν χαμένη

τόσων σχεδίων η συνουσία >> 

( Οδός Νικήτα Ράντου )

ΝΑΤΑΣΑ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ :ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΟΡΕΣΤΗ

η φώτοαπόhttp://www.avgi.gr/ArticleAc

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΟΡΕΣΤΗ .  Μέρος πρώτο .

Εκείνος ήταν μόνος , με τα στενά του χείλια σχεδόν ρόδινα , ηδυ-

παθής μέσα στο λειψό κόψιμο της μέρας . Καθόταν με χαλαρωμέ-

νη ακρίβεια και κρατούσε το τετράγωνο ποτήρι πάνω στο μαρμά-

ρινο άσπρο τραπέζι . Στο βάθος η πόρτα ήταν ανοιχτή - τα περι-

γράμματά της φεγγίζουν , καθώς κορνιζάρει το απόλυτο σκοτάδι ,

μια βίλλα στη βόρεια ακτή της Γαλλίας . Στο μαύρο σκοτάδι ένα

δεύτερο , ψηλό , καφέ σκούρο τραπέζι . Στη μέση του καφέ τραπε-

ζιου μέσα στο μαύρο σκοτάδι , μια βάση από σκούρα πράσινα φύλ-

λα και σε τρεις πόλους καρφωμένα τρία κόκκινα μήλα . Τώρα η

μύτη του είναι ωχρή , σχεδόν μπεζ και σκιάζει ελαφρά το πάνω 

χείλι , που συσπάται βαθύτερα , πιο ύποπτα ; κρυφότερα , ένα κομ-

μάτι γέλιου πάνω σ' ένα εύλογο τραύμα . Τα μάτια του είναι κλει-

στά με μια κηλίδα φως στα ματόκλαδα και τα μαλλιά του καφέ ,

ο άνεμος τά 'χει ασφαλίσει και τότε , χαμηλά , ανάμεσα στα άψογα

ερωτικά πόδια του , το μπουκάλι : The St.Raphaelites. Years ago ,

their movement had a great influence on people's taste .

Η Ολυμπία νεκρή χιλιάδες χρόνια , οι Μυκήνες λίγη τέφρα στη

στεγνή καρποδόχη του ΄Αργους , εδώ τα μυαλά του βασιλιά σκου-

λήκιασαν και οι γεννητικοί του αδένες ύγραναν μια υποψία το

χώμα κι αν ο πατέρας του Ορέστη υπήρξε , ο Ορέστης είναι τώρα

μαζί μου , κοιμούμαι ανάμεσα στα πόδια του , ακουμπώ το ζεστό

λαιμό του , στο στομάχι του μεγαλώνουν τα μεσοδιαστήματα των

σπονδύλων μου . Το χέρι του με το στραβωμένο καρπό πέφτει ξεδι-

πλωμένο και σβήνει το θερμασμένο νερό του συντριβανιού , τους νοι-

κιασμένους κήπους και τα μαρμάρινα δέντρα , πάνω στη μαρμάρι-

νη κλίμακα σβήνει κι ο ίδιος τον εαυτό του αθόρυβα , το ξέρω με

μια διαυγή καθαρότητα , ακούω την υφασμάτινη φωνή του να α-

ποσπά με λαγνεία τις επιχρυσωμένες πόρπες της ιστορίας .

Κατάθεση '74

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ : Ιδεογράμματα ( Χαικού )

α'

Ελάτε λέξεις

και κουρνιάστε σαν πουλιά

σ' αυτούς τους στίχους .

β'

Αυτοί οι στίχοι

τείχη ενάντια στις ορδές

βάρβαρων ήχων .

γ'

΄Υπιος ποιητής

ιπτάμενο τραγούδι

ονειρεύεται .

δ'

΄Απτερες λέξεις

σα μαδημένα πουλιά

σέρνονται χάμω .

ε'

΄Αγουρο ακόμα

κόπηκε το ποίημα

τώρα σαπίζει .

στ'

Αυτός ο έρωτας

στο ποίημα δε χωράει ,

το περιέχει .

ζ'

Μη με λυπάσαι ,

ποίηση , πάρε το φως μου ,

φτάνει να λάμψεις .

η'

Αγρύπνιας νύχτα .

Την ψυχή μου αγρικώ

να σιγοτρίζει .

θ'

Νύχτα παγερή

διάτρητο ταβάνι

το στερέωμα .

ι'

Τη νύχτα πάντα

φως ανάβει ο τυφλός

για να τον βλέπουν .

ια'

Πάνω απ' το χάος

γέφυρα το χέρι σου ,

φωτός αψίδα .

ιβ'

΄Εκπτωτο αστέρι ,

αναδεύεις στο βυθό

σαν αστερίας .

ιγ' 

Αυτό το ψάρι

αγάπησε τον ήλιο

κι έγινε τσίρος .

ιδ'

΄Εχιδνα ο χρόνος

και παντού ελλοχεύει

ταχυθάνατος .

ιε'

Τινάχτηκε έξω

απ' το δίχτυ του καιρού

σαν πεφταστέρι .

ιστ'

΄Αχρηστα χέρια

κουπιά έξω απ' το κύμα ,

ρίζες δίχως γη .

ιζ'

Θεέ μου , τι αόρατο

ναυάγιο που είναι

η έρημη ζωή !

ιη'

Θλιμμένο χέρι ,

μέσα στην τσέπη κρύβεις

τη μοναξιά σου .

ιθ'

Κρατάει πολύ

ο θάνατος , κρατάει

ολόκληρη ζωή .

κ'

΄Εμαθες να ζεις ;

Καιρός να μάθεις τώρα

πως να πεθάνεις .

κα'

΄Ελα να κάνουνε

έρωτα , να ξεκάνουμε

το θάνατο .

τα τραμάκια

Θεσσαλονίκη 1997

η φωτο από το Parakato.gr

ΝΤΙΝΟΣ ΣΙΩΤΗΣ : Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ

Η χώρα που αγαπήσαμε σιγά σιγά πεθαίνει

κάθε στιγμή στον κόρφο της ανοίγει νέα πληγή

ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ

΄Οταν το χώμα λασπωμένο καταπίνει το φως

και το σκοτάδι επιμένει στην αναρίθμητη πορεία του ,

όταν τα όνειρα ορίζονται κατόπιν σχεδίου

και μέσα στις άδειες αίθουσες πλανιέται ακόμα ο ήχος

από τις πόρτες που κλείσαν δυνατά ,

όταν το μαχαίρι στέκει στη θήκη

ανήμπορο να κυνηγήσει το χρόνο

και να σκοτώσει μια και καλή ,

όταν η ποίηση αναλίσκεται σε κοσμικές διαδηλώσεις

- και όλοι κατεβαίνουν ήσυχοι στην αγορά

χωρίς καθόλου να ψιθυρίζουν

επειδή έτυχε νά ' ναι νεκροί

κι αυτό είναι το μόνο σίγουρο σ' όσα θ' ακολουθήσουν .

Τα πρόσωπα που αγαπήσαμε

που τα μάθαμε μόλις για να τ' αγνοούμε

είναι κατάστικτα από έντρομα βλέμματα

φορτωμένα με αστικές αγωνίες .

Τα είδαμε στη μάχη να λιποτακτούν .

Δίπλα χτυπιόντανε οι ασπίδες με τα δόρατα ,

λαμπύριζαν στον ήλιο οι πανοπλίες ,

πέφτανε οι νεκροί σα θερισμένα στάχυα ,

κι αυτοί κοιμώντανε τον ύπνο τον περίλυπο .

Τα βράδυα κατηφόριζαν στην ακροποταμιά

κάτω απ' τ' ολοκαίνουργιο φεγγάρι

- προσποιητά αγνώριστο -

για να διαβάσουν τις φωνές των φίλων απ' την άλλη όχθη

νοήματα πολυεδρικά ,

φωνές ακατανόητες ,

σκιές φαντάσματα μονάχα βλέπανε 

καθώς πολυβολούσε το σκοτάδι

κι όλοι βλέπαμε

πως δε θ' αντέξουν άλλο καλοκαίρι .

Πόσοι πνιγμένοι τώρα στο πέλαγο ,

πόσοι ναυάγησαν και τρέχουνε τρελοί στις αμμουδιές ,

κυνηγημένα αγρίμια της ήρεμης χώρας .

΄Αλλοι αυτοκτονούν

άλλοι κάνουν ταξίδια στα νησιά

και είναι αρκετά περήφανοι μες στην αταραξία τους .

΄Αραγε θα πιστέψουμε καμιά φορά πως πέφτουμε ,

ολοένα πέφτουμε ,

μέσα στα δόντια τ' άσπρα του χειμώνα

που έρχεται θριαμβευτής

καθώς φωνάζουν οι στατιστικές .

San Francisco

Kατάθεση '74

Εκδόσεις Μπουκουμάνη 

ΣΟΔΕΙΑ ΤΕΥΧΟΣ 10

http://www.sodeia.net/2011/12/10.html

τχ.10 - έτοιμη η παρτίδα

έρχεται..
 η χειμερινή σοδειά τχ.10 της περιόδου 
Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012

περιεχόμενα τεύχους: (04) Πρόσωπα: Άννα Αχμάτοβα * (06) Μουσική: Τrio Lirico * (08) Παιδική Λογοτεχνία: Το παραμύθι και ο ρόλος του στη ζωή μας * (10) Ζιzάνιο: βρες τη Λύση * (11) Κινηματογράφος: Ophuls Max - Madame De * (16) Εικαστικά: Fernando Botero * (17) Πεζοποίηση: Παχυνόμενη οργή * (18) Λογοτεχνικό Φύλλο: Αλαζονεία * (20) Άρθρο: Βιβλίο & Αναγνώστης * (23) Διήγημα: το Παγκάκι στο βάθος * (24) Ποιητικός Λόγος: συγκομιδή 12 ποιημάτων * (30) Μεταφράσεις: α.Σαϊφι β.Emorine * (31) Ανασκόπηση: τεύχη 2009 -2011 * (32) Τελευταία σελίδα: mini Μανιφέστο.

*(σε λίγες μέρες στα κεντρικά βιβλιοπωλεία)

σε ηλεκτρονική μορφή ήδη διαθέσιμη:

τχ.10

2012

καλή χρονιά & σοδειά :)

Τα κάλαντα από τον Νικόλα Άσιμο

ΕΜΙΛΙΑΝΟ ΖΑΠΑΤΑ

<< Δεν είναι αναγκαίο να μου πείτε πως η βία γεννά βία . Εμείς , ο λαός , το έχουμε μάθει πολύ πριν από σας . ΄Οταν κανείς δεν κατέβηκε από την Ουάσινγκτον για να πει στον Ντιάζ πως αφού άφηνε τους αγρότες να ζουν με χόρτα , θα μπορούσε να προκληθεί βία .

΄Η αφού πυροβολούσε αυτούς που ζητούσαν λίγες πένες παραπάνω τη βδομάδα , θα προκληθεί βία . ΄Η αφού έθρεβε τις ψείρες με φυλακισμένους εδώ και δεκαετίες σίγουρα θα προκληθεί βία . Τώρα , όταν βλέπετε τους εργάτες με τα Ουίντσεσπερ στα χέρια , βιάζεστε να εξηγήσετε πως αυτό θα προκαλέσει μόνο περισσότερη βία και λέτε ότι η Ιστορία αποδεικνύει πως έχετε δίκιο . Το μόνο που θα ήθελα να ξέρω είναι που θα βρισκόμασταν εάν πετούσαμε τα όπλα μας και στεκόμασταν εκεί έξω βγάζοντας το καπέλο μας , υποκλινόμενοι στους τσιφλικάδες και τους αξιωματικούς όπως κάναμε πριν την επανάσταση . Οι φίλοι μου μπορούν να απαντήσουν για τον εαυτό τους - όσο για μένα , ξέρουμε καλά κι εσείς κι εγώ που θα βρισκόμουν : τρία μέτρα κάτω από το χώμα αφού θα' χα χορέψει στην κρεμάλα . Γνωρίζετε επίσης πως όσοι βρίσκονται εδώ δεν έχουν παρά να σταματήσουν να μάχονται για να καταλήξουν να ταίζουν σκουλήκια στον τάφο ή ψείρες στα κελιά ή στην καλύτερη , να επιστρέψουν στη σκλαβιά . Η σκέψη αυτή , μερικές φορές , τους κάνει πιο άγριους από την πραγματική τους φύση , αλλά δεν είναι βάρβαροι όπως νομίζετε >>

Εμιλιάνο Ζαπάτα

Κοκκινοσκουφίτσα

ΚΟΝΤΡΑ 17.12.2011