ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ : ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΜΙΑ ΑΠΟΘΕΩΣΙΣ

Ζ΄

Θα πέσει ! Θα πέσει ! Εφώναζαν μερικοί άγγελοι ,

προς το δεξιό μέρος του ουρανού . Ενώ μερικοί άλλοι ,

αριστερά ανεστραμμένοι , εφώναζαν : << ΄Επεσε ! Επεσε !

Αχ έπεσε η τόση λαμπρή πνευματικότης ! >>.

Πράγματι κατά το απόγευμα έπεσε η τεράστια πνευ-

ματικότης και εσκότωσε πολλούς , όχι επισήμους , αλλά

διανοούμενους .

1935

Την ώρα που έδυε ο ήλιος πίσω από το Τελωνείο ,

έβγαινε η κηδεία του μεγάλου εμπόρου από την πέτρινη

φολιδωτή πολυκατοικία .

1935

Η κηδεία του μεγάλου εμπόρου έγινε χτες , από την

φολιδωτή πολυκατοικία , μακριά απ' το Τελωνείο , ενώ

ακούγονταν στη θάλασσα οι φοβερές φωνές του Λεβιάθαν .

1935

Τα θυμωμένα άνθη της φολιδωτής πολυκατοικίας

αναδεύουν απαισίως την ώρα της κηδείας του μεγάλου

εμπόρου πίσω απ' το Τελωνείο κατά το ηλιοβασίλεμα ,

ενώ μακριά στη θάλασσα ακούγονται οι φριχτές φωνές

του Λεβιάθαν

1935

Ο Λεβιάθαν πέρα απ' τη θάλασσα έμπηγε κάτι α-

παίσιες φωνές . Ο Πειραιάς μου φάνηκε μικρός σαν την

Ιερουσαλήμ και πίσω από ένα λόφο ξεπρόβαλε το γιγάντιο

χέρι της μητέρας μου , για να μ ' ευλογήσει .

1935

ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΡΑΦΡΟΝΕΣ

Ο ήλιος χρυσός ζασταίνει και οι αθάνατοι θεοί από
γύψο , από μπρούντζο προστυχοκαμωμένοι ή ζωγραφι-
σμένοι με την φαντασία στον άυλο αέρα , εξηγούμενοι
από τις αέναες παρουσίες που δεν σταματά κι όλο δίνει
η γη , τους ανθρώπους ! Οι αθάνατοι θεοί χαμογελώντας για
την αρχαιολογία , για μικρές πλάνες , για μικρούς φόβους ,
οι αθάνατοι θεοί Δήμητρα , Διόνυσος και Ζεύς , φράχτες
χρυσοί και εύθραυστοι , αλήθειες , σκατά χρυσωμένα ,
κρύβουν την έσχατη άβυσσο . Πίσω από σπίτια και πίσω
από δέντρα , πίσω από μαντρότοιχους , μέσα από αυτο-
κίνητα , έτοιμοι να προβάλουν πίσω απ' το πέρασμα του
χρόνου , έτοιμοι , πάντα αγαπητοί , όμοιοι καταπλήσσον-
τες επί ζυγού . Και από μας έγκειται να κλίνουν προς την
έσχατη άβυσσο ή προς τη λογική του κόσμου και αγγί-
ζοντάς την να ξαναβγούν ολόδροσοι οι αλάνθαστοι θεοί .

1936

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ

Το χέρι αυτής της γυναικός , 40 οκάδες , αναβαστά-

ζοντας το κεφάλι , 100 οκάδες , με το ακάνθινο στεφάνι

της τραπεζαρίας , με τον ήλιο της δύσεως μέσα στο στό-

μα της , σαν ζαχαρωτό με φυσική γανάδα , με την χαλά-

ρωση των μυών της γλώσσας κοντά εις την μεγάλη θά-

λασσα του γκρεμνού , εις την κάμαρα της γριάς της κα-

λής παρηγοριάς .

1936

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1934-1937
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ 1980