Η προσευχή των προσφύγων
Κύριε μεγαλοδύναμε !
Μιας αντρειωμένης πολεμόχαρης φυλής
Τα μαστωμένα νειάτα , από του κόσμου
Τα πέρατα , απ' τους τέσσερις ανέμους
Ξερματωμένα
Τα χέρια τους σηκώνουν προς εσένα !
Και σου φωνάζουν , μεσ' απ' τα λαγούμια
Της Σιβηρίας , κι απ' του Καυκάσου τα χιόνια ,
Κι από τ' Αλγέρι με τους φλογισμένους κάμπους ,
Κι απ' της Γαλλίας
Την ξένη χώρα , Κύριε , σου φωνάζουν !
Δεν είναι στην πιστή Σου Πολωνία
Ελεύθεροι να κράζουν τ' ονομά Σου .
Οι γέροι ωστόσο , τα παιδιά μας κι' οι γυναίκες ,
Ανάμεσ' απ' τα δάκρυα
Σου δεόνται , μυστικά μεσ' στην καρδιά τους .
Κύριε των Σομπιέσκι ! Κύριε των Κροσγιούσκο !
Κύριε των Ζαγκελλόν ! Κύριε της Πολωνίας !
Ελέησε την πατρίδα μας κι ' εμάς ! ...
Και να σου δεηθούμε
Ευδόκησε , ξανά , ως οι προγονοί μας ,
Στην μάχη ανάμεσα , με τ' άρματα στο χέρι ,
Μπροστά σ' ένα βωμό , από ματωμένα
Τύμπανα και κανόνια καμωμένο ,
Και κάτου απ' ένα μπαλντακίνο
Καμωμένο από τ' αετοφόρα φλάμπουρά μας !
Κι ευδόκησε , οι πατέρες μας σαν πρώτα
Μεσ' στους ναούς , στις πολιτείες και τα χωριά μας ,
Να επικαλούνται πάλε τ' ονομά Σου
Και τα παιδιά μας
Να σου προσεύχωνται στους τάφους μας απάνω .
Μα πάλε ωστόσο , Κύριε , γεννηθήτω
Το θέλημά Σου , κι ' όχι το δικό μας !
Αμήν !
Από την << Ωδή στη Νεότητα >>
Ω Νιότη ,
στις φτερούγες σου βρίσκετ' η δυναμή σου
που κάθε κορυφή γνωρίζουν
καθώς το χέρι σου τ' αστροπελέκι .
Απάνω όλοι ! ας κάνομε
πλάτη με πλάτη κύκλο
κι ας περισφίξουμε τη Γη
με πύρινη αλυσσίδα
απ' τη φωτιά μας
κι απ' τη φωτιά της σκέψης μας
και της ψυχής . Και συ
σηκώσου απάνω
από το χώμα σου της Οικουμένης μάζα !
Σε νέους εμείς δρόμους
θα σε σπρώξομε , κι ωσότου
γθυθείς από τη φλούδα σου τη θλιβερή τη σάπια
και θυμηθείς , ταλαίπωρη ,
τα πράσινά σου χρόνια .
μετάφραση : Ρίτα Μπούμπη Παππά
