Τ' απογεύματα της Κυριακής
ανοίγω το ραδιόφωνο
σηκώνω το καπάκι της σιωπής .
Ποδόσφαιρο . Χρωματιστές φανέλες .
<< ΄Εχουμε φτάσει στο ένατο λεπτό
του πρώτου ημιχρόνου ... >>
Κατεβάζω το καπάκι .
Πόσο μπορούμε , αλήθεια , να κοιτάζουμε
στη ψυχή μας μέσα ολομόναχοι ;
Απολαμβάνω για λίγο
συντριπτική γαλήνη
και ξανανοίγω .
<< Την τελευταία στιγμή τρέχει ο Κλάφτης
και κατορθώνει να βοηθήσει την κατάσταση
προσπαθεί να προωθήσει το παιχνίδι
μαρκάρεται όμως απ' τον Πονεμένο...>> -
κλείνω .
Ησυχία με θεόκλειστα παράθυρα .
Ιδεώδης ηρεμία των δευτερολέπτων .
Ανοίγω .
Την άρνηση πνίγω .
<<...ένα πλάγιο άουτ υπέρ της Ενώσεως .
Το εκτελεί γρήγορα ο Κλούβας ...>> -
αλλά ξανακλείνω ζαλισμένος .
Φοβερό καπάκι .
Πυκνότερη σιωπή .
Ανάβω ένα κεράκι
και χαίριμαι την εξουσία μου .
Ο θάνατος εργάζεται και εδώ και εκεί .
Ξανανοίγω
<< Κοντρολάρει έξω απ' τη μεγάλη περιοχή... >>
΄Ολο το γήπεδο σείεται με καταρρακτώδη βροχή .
<<...τη μπάλα τώρα έχει ο Γρηγορίδης
και ψάχνει μάταια να βρει συμπαίχτη του... >>
΄Ετσι , στοχάζομαι , προβάλει η ψυχή
στη ματαιότητα λάμπει .
Τώρα μπερδεύτηκα πια μεσ' στις φωνές
ουρλιάζουν τα πάντα .
Ν ' ανοίξω το παράθυρο
το παράθυρο , το παράθυρο .
Αυτή η ζωή... Αυτή η δύναμη...
Να' χει στην ίδια δυνατότητα
την ησυχία και το σάλο...
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ : ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Α' ( 1961-1978 )
ΠΕΝΘΗΜΑΤΑ [ 1969 ]
