Η ΄Ανοιξη βομβαρδισμένη
απ' τα έγχρωμα κουνούπια του Demerara
.

Ο ΄Ηλιος διαβάζει ποιητικά

περιττώματα στη Σόλωνος


Η διανόηση χειροκροτεί

υποτακτικές κυβερνήσεις

και


η ποιητική νομενκλατούρα
θ' αποφανθεί :

Διογένη Γαλήνη
δεν είσαι ποιητής

21.05.2012

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Σαράντος Ντουφεξής : Ποιήματα



ΓΕΝΝΑ



Αυτό το ποίημα προσπαθεί να γεννηθεί

βοηθείστε το .
Το ξέρω , είναι κρίσιμη η γέννα .
΄Εχετε να διαλέξετε
μεταξύ μωρού και μητέρας .
Αλλά γνωρίζετε τι κάνουν
σ’ αυτές τις περιπτώσεις .
Μη δυσκολεύετε τα πράγματα .
Βοηθείστε να γεννηθεί αυτό το ποίημα .
Το βλέπω
θα σέρνεται στα τέσσερα
σημεία του ορίζοντα .
Δύστροπο ποίημα
μα προπαντός αδιάφορο
αγνοώντας τα πάντα για το φόνο .


ΧΘΟΝΙΟΙ ΘΕΟΙ



Στην αρχή φουσκώνουν τα κύτταρα

υπερήφανα .
Σπρώχνουν το αρχαίο χώμα βολβοί
νά ‘ δουν τον ήλιο .
Τον μεσσία τον αναμενόμενο
κι έπειτα να πεθάνουν .
Πάντως και πεθαίνοντας απλά
χωρίς φανφάρες
πάλι θα τον έβλεπαν
σαν Ρα και σαν Χριστό
Μωάμεθ και Βούδα .
΄Οπως τελοσπάντων τον είχαν φανταστεί .
Γιατί τό ‘χουν αυτό οι Θεοί
ν’ αλλάζουν πρόσωπα ,
σαν αβαρή ρευστά
να παίρνουν το σχήμα του δοχείου .


ΑΚΡΟΒΑΤΕΣ


Είναι βαθύ το σκοτάδι .

Οι μορφές ανάγλυφες
αναδύονται στο σωστό τους χρόνο
στο ρυθμό του χρόνου θέλω να ‘ πω .
Είναι ο χρόνος το πεντάγραμμο
που ακροβατούν σκοτεινές φιγούρες
απρόσωπες .
Παίζουν τρελό το σκοπό τους
κλόουν και σαλτιμπάγκοι
σε ηλεκτροφόρα σύρματα ωρών ισορροπώντας .
Ποιοί  χειροκροτούν
στο βάθος της σκοτεινής πλατείας ;
Ποιοί κουρδίζουν την παράσταση ;
Ποιοί κερδίζουν ;


AΣΤΕΡΙΣΜΟΙ



Τη νύκτα

όταν τα μάτια κλείνουν
κι αργά κυλούν τ’ αστέρια στ’ όνειρο
η θάλασσα του Κενταύρου γαληνεύει .
Κι η μνήμη τ’ απείρου , η ωκεάνια <<λήθη>>
αβαρές ρευστό στα κεφάλια
των ούτως ή άλλως κοιμισμένων .


ΑΡΧΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ



Κανένας δεν έμαθε

πότε άρχισε η πρώτη κίνηση
στο μεγάλο ντόμινο .
Πάντος ακόμη ακούγεται ο απόηχος
στα τοιχώματα του καρδιακού μυός .
Μια σιωπηλή επικοινωνία
μια επέμβαση του φωτός των άστρων
στο φωτοστέφανο της άγνοιας .


ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ   ΙΙ



΄Εβαλε τα διαόλια του να τρώγονται

κι αυτός προσπάθησε να δραπετεύσει .
Γύρισε τα μάτια πίσω
για τελευταία φορά
κι αυτό ήταν το σφάλμα του .
Κρατήρες όλμων ανοίγονταν ολόγυρα
και μια ακαθόριστη δύναμη
των έσπρωχνε στο βάθος .
Να γεμίσει τα κενά .
Θάφτηκε χωρίς να καταλάβει πως
στα χώματα και στα κομμάτια του .


ΚΡΟΥΣΤΑ


Τι άλλο έμεινε να πάρει

Πρέπει ν ‘ αρχίσω να ψάχνω πάλι .
Να επενδύω σε δέρμα και αίμα
Μην πάρει τα  κόκκαλά μου για κρουστά
στην παράξενη όρχήστρα του .
Από την ποιητική συλλογή : EΛΥΤΡΟΝ ΚΕΝΟΥ