http://el.wikipedia.org/wiki/
Ερνέστο Σάμπατο
Ο Ερνέστο Σάμπατο (24 Ιουνίου 1911 - 30 Απριλίου 2011, ισπανικά: Ernesto Sabato, ήταν Αργεντίνος συγγραφέας ιταλικής καταγωγής.
Γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1911 στη μικρή πόλη Ρόχας στην Επαρχία του Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή. Σπούδασε στο Universidad Nacional de La Plata, όπου πήρε διδακτορικό στη φυσική. Έπειτα πήγε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι και εργάστηκε στο Ινστιτούτο Κιουρί. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχασε την πίστη του στην επιστήμη και άρχισε να γράφει.
Το πρώτο μυθιστόρημα που εξέδωσε είχε τίτλο «El Túnel» («Το Τούνελ») και γράφτηκε το 1948. Πρόκειται για την εξομολόγηση του ζωγράφου Χουάν Πάμπλο Καστέλ, ο οποίος έχει δολοφονήσει τη μοναδική γυναίκα που μπορούσε να τον κατανοήσει. Σε όλο το μυθιστόρημα ο Καστέλ προβληματίζεται για τις πράξεις του και για τις πράξεις των άλλων. Ως αφηγητής, ο Καστέλ περιγράφει με λεπτομέρεια γιατί σκότωσε την ερωμένη του, τη Μαρία Ιριβάρνε. Οι συγγραφείς Αλμπέρ Καμύ και Γκράχαμ Γκριν εξύμνησαν ιδιαίτερα τα μυθιστορήματα του Σάμπατο.
Ο πρόεδρος της Αργεντινής Ραούλ Αλφονσίν ζήτησε από τον Σάμπατο να προεδρεύσει της Εθνικής Επιτροπής για την Εξαφάνιση Προσώπων, η οποία διερεύνησε την τύχη όσων εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Βρόμικου Πολέμου τη δεκαετία του 1970. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας εκδόθηκαν το 1984 υπό τον τίτλο «Nunca Más» («Ποτέ Ξανά»).
Πρόσφατα, στις 26 Ιανουαρίου 2006, ο Ερνέστο Σάμπατο ένωσε τη φωνή του με άλλες διεθνείς προσωπικότητες όπως ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Μάριο Μπενεντέτι, ο Πάμπλο Μιλανές και άλλοι, ζητώντας την αυτοκυριαρχία του Πουέρτο Ρίκο και τάχθηκαν υπέρ της ανεξαρτησίας του νησιού και της μη ένωσής του με τις ΗΠΑ.
Στις 30 Απριλίου 2011 ανακοινώθηκε από την οικογένειά του ο θάνατός του, στο σπίτι του στο Σάντος Λουγκάρες του Μπουένος Άιρες.
Εργογραφία
Μυθιστορήματα
- El Túnel, 1948 (Το τούνελ)
- Sobre Héroes y Tumbas, 1961 (Περί ηρώων και τάφων)
- Abaddón el Exterminador, 1974 (Αβαδδών ο εξολοθρευτής)
Δοκίμια
- Uno y el Universo.
- Hombres y Engranajes, 1951
- Heterodoxia
- El caso Sábato. Torturas y libertad de prensa. Carta Abierta al General Aramburu.
- El otro rostro del peronismo, 1956 Carta Abierta a Mario Amadeo.
- El escritor y sus fantasmas
- El Tango, discusión y clave
- Romance de la muerte de Juan Lavalle. Cantar de Gesta
- Pedro Henríquez Ureña
- Tres aproximaciones a la literatura de nuestro tiempo: Robbe-Grillet, Borges, Sartre
- Eduardo Falú (με τον Λεόν Μπεναρός)
- Diálogos (με τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες)
- Apologías y Rechazos
- Los libros y su misión en la liberación e integración de la América Latina
- Entre la letra y la sangre. Conversaciones con Carlos Catania
- Antes del fin, 1998 Memorias
- La Resistencia, 2000
Άλλα έργα
- Nunca más, CONADEP, 1984
- "Obra completa"
Πηγή : BΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΜΕΡΟΣ Β'
ΜΕΡΟΣ Β'
Γεννημένος στο Ρόχας της Αργεντινής τον Ιούνιο του 1911 , <<ανήμερα του Αι-Γιαννού>>,
ήταν ένα μοναχικό παιδί που ένιωθε εγκαταλειμμένο , γι'αυτό εξομολογείται , έζησε σε
μια αγωνία πανομοιότυπη με εκείνη του Φερνάντο Πεσόα . Οι γονείς του ήταν φτωχοί
μετανάστες , ο πατέρας του ιταλός ορεσίβιος κι η μητέρα του από παλιά αλβανική
οικογένεια της Ιταλίας . Είχαν εγκατασταθεί στην αργεντίνικη πάμπα ελπίζοντας
ότι θα είναι γόνιμο το χώμα εκείνης της <<Γης της Επαγγελίας>>.
Η ανατροφή που έδωσαν σε αυτόν και στα αδέλφια του άφησε βαθιά σημάδια
στον χαρακτήρα . ΄Ηταν μια αγωγή σκληρή . Ωστόσο στη Λα Πλάτα , μια πόλη
κοντά στο Μπουένος ΄Αιρες , ήταν που έζησε τις σημαντικότερες στιγμές της
ζωής του : Εκεί πήγε στο γυμνάσιο και στο λύκειο , γνώρισε τη γυναίκα του ,
φοίτησε στο πανεπιστήμιο . Εκεί γεννήθηκε ο γιος του , εκεί πέθαναν οι γονείς του .
Και το σπουδαιότερο : Εκεί σφυρηλατήθηκαν οι ιδέες που τον συντρόφεψαν στη ζωή .
Στη Λα Πλάτα γνώρισε τον καθηγητή Πέδρο Ενρίκες Ουρένια , ένα σπάνιο
πλάσμα , που τον μύησε στον κόσμο των μεγάλων συγγραφέων . Τα ταραγμένα
χρόνια των σπουδών του υπήρξαν επίσης και χρόνια μεγάλων ανακαλύψεων ,
διότι εκτός από την τέχνη και τη λογοτεχνία μυήθηκε και στο σύμπαν των μα-
θηματικών . Μαζί με τα ταξίδια του Ιουλίου Βέρν , μαζί με τον Σίλλερ , τον
Γκαίτε , τον Ρουσσσώ, τον ΄Ιψεν , τον Στρίντμπεργκ , τον Ντοστογιέφσκι ,
τον Όσκαρ Γουάιλντ , τον Πόε και τον Τσέστερσον , τις αναρχικές και
κομμουνιστικές ιδέες , τους εργάτες της Πρωτομαγιάς του Σικάγου , τον
Σάκο και τον Βαντσέτι , τη Ρωσική Επανάσταση , γνώρισε και αγάπησε
τα θεωρήματα . Στο πανεπιστήμιο προσχώρησε στην Κομμουνιστική Νεολαία ,
έγινε γραμματέας της και στη διάρκεια της δικτατορίας του Ουριμπούρου ,
το 1930 , μπήκε στην παρανομία . Εγκατέλειψε τις σπουδέ για να παλέψει για
τις ιδέες του , ωστόσο την ίδια εποχή συντελέστηκε μια ριζική μεταστροφή
μέσα του : τα εγκλήματα του σταλινισμού τάραξαν τον ως τότε ιδεολογικό του
εφησυχασμό . ΄Οταν λοιπόν το κόμμα προσφέρθηκε να τον στείλει στη Μόσχα ,
σε λενινιστικό σχολείο , αυτός φοβούμενος ότι λόγω των αιρετικών απόψεών του
θα καταλήξει σε κάποιο γκουλάγκ ή ψυχιατρικό άσυλο , το' σκασε στο Παρίσι
από το τραίνο που τον μετέφερε στη Σοβιετική ΄Ενωση .
Επέστρεψε στην Αργεντινή , πήρε το διδακτορικό του στη Φυσική και στα
Μαθηματικά και προσπάθησε να αντέξει τις επιθέσεις και τις ύβρεις για την
<< προδοσία >> του στον κομμουνισμό .
Εκείνος όμως εξακολουθούσε να πιστεύει στα οράματα του σοσιαλισμού .
Αλλά όχι και στη διαστρεβλωμένη σταλινική άποψη .
Στη Λα Πλάτα γνώρισε τον καθηγητή Πέδρο Ενρίκες Ουρένια , ένα σπάνιο
πλάσμα , που τον μύησε στον κόσμο των μεγάλων συγγραφέων . Τα ταραγμένα
χρόνια των σπουδών του υπήρξαν επίσης και χρόνια μεγάλων ανακαλύψεων ,
διότι εκτός από την τέχνη και τη λογοτεχνία μυήθηκε και στο σύμπαν των μα-
θηματικών . Μαζί με τα ταξίδια του Ιουλίου Βέρν , μαζί με τον Σίλλερ , τον
Γκαίτε , τον Ρουσσσώ, τον ΄Ιψεν , τον Στρίντμπεργκ , τον Ντοστογιέφσκι ,
τον Όσκαρ Γουάιλντ , τον Πόε και τον Τσέστερσον , τις αναρχικές και
κομμουνιστικές ιδέες , τους εργάτες της Πρωτομαγιάς του Σικάγου , τον
Σάκο και τον Βαντσέτι , τη Ρωσική Επανάσταση , γνώρισε και αγάπησε
τα θεωρήματα . Στο πανεπιστήμιο προσχώρησε στην Κομμουνιστική Νεολαία ,
έγινε γραμματέας της και στη διάρκεια της δικτατορίας του Ουριμπούρου ,
το 1930 , μπήκε στην παρανομία . Εγκατέλειψε τις σπουδέ για να παλέψει για
τις ιδέες του , ωστόσο την ίδια εποχή συντελέστηκε μια ριζική μεταστροφή
μέσα του : τα εγκλήματα του σταλινισμού τάραξαν τον ως τότε ιδεολογικό του
εφησυχασμό . ΄Οταν λοιπόν το κόμμα προσφέρθηκε να τον στείλει στη Μόσχα ,
σε λενινιστικό σχολείο , αυτός φοβούμενος ότι λόγω των αιρετικών απόψεών του
θα καταλήξει σε κάποιο γκουλάγκ ή ψυχιατρικό άσυλο , το' σκασε στο Παρίσι
από το τραίνο που τον μετέφερε στη Σοβιετική ΄Ενωση .
Επέστρεψε στην Αργεντινή , πήρε το διδακτορικό του στη Φυσική και στα
Μαθηματικά και προσπάθησε να αντέξει τις επιθέσεις και τις ύβρεις για την
<< προδοσία >> του στον κομμουνισμό .
Εκείνος όμως εξακολουθούσε να πιστεύει στα οράματα του σοσιαλισμού .
Αλλά όχι και στη διαστρεβλωμένη σταλινική άποψη .
Ξαναβρέθηκε στο Παρίσι με υποτροφία και στάλθηκε να εργαστεί στο Εργαστήριο
Κιουρί . Εκεί , ανάμεσα σε ηλεκτρόμετρα και δοκιμαστικούς σωλήνες , ήλθε σε επαφή
με το κίνημα των υπερρεαλιστών , οπότε << ο αξιότιμος δρ Τζέκιλ άρχισε να σφαδάζει
στα νύχια του σατανικού κ. Χάιντ >>. Πανάρχαιες ανεξέλεγκτες δυνάμεις στο
σκοτεινό αργαστήριό τους μετάλλαξαν τον προικισμένο φυσικό , τον απομάκρυναν για πάντα από το καθαρό σύμπαν της επιστήμης και τον ξαπόστειλαν στον ανορθολογικό κόσμο της λογοτεχνίας . Πολλοί προσπάθησαν να τον αποτρέψουν από την καινούργια
<< προδοσία >> . Δεν ήταν δυνατόν ένας επιστήμων με λαμπρό μέλλον να ασχολείται
με πράγματα τόσο επιπόλαια , όπως τα μυθιστορήματα . Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι η λογοτεχνία ήταν που επέτρεψε στον Σάμπατο να εκφράσεις τις αποτρόπαιεςς και αντιφατικές εκδηλώσεις της ψυχής του . Διχασμένος πλέον , μολονότι πήρε μια νέα
υποτροφία για το ΜΙΤ της Βοστώνης , δίδαξε Κβαντική Θεωρία και Σχετικότητα στο Πανεπιστήμιο της Λα Πλάτα , δημοσίευσε μια εργασία με αντικείμενο τις κοσμικές ακτίνες και ένα ράντσο στο βουνό , μακριά από τον πολιτισμένο κόσμο .
Τότε γνώρισε και έναν περιπλανώμενο γιατρό που φρόντιζε όσους αρρώστους συναντούσε στο δρόμο του - τον λέγανε Ερνέστο Γκεβάρα . Κατόπιν αποδέχχθηκε μια θέση στην Unesco και ξαναβρέθηκε στο Παρίσι , ώσπου έγραψε ένα άρθρο για το έγκυρο περιοδικό << Sur >>
του Μπουένος ΄Αιρες , το οποίο του έδωσε την ευκαιρία να εισέλθει στον κύκλο των αργεντινών διανοουμένων .
Η αρχή είχε γίνει . Γνώρισε τον Μπόχρες ( αργότερα τους χώρισαν αγεφύρωτες πολιτικές διαφορές ) και οδηγήθηκε στο γράψιμο του << Τούνελ >> , 1948 , το οποίο τον επόμενο χρόνο εκδόθηκε στα γαλλικά χάρη στη γενναιόδωρη πρωτοβουλία του Αλμπέρ Καμύ .
Ιδού τι λέει για τον Τσε Γκεβάρα :
<< Τι σημασία έχει αν έσφαλε στην αντίληψή του περί διαλεκτικού υλισμού ;
Αυτό και μόνο αποδεικνύει την αθωότητά του και την αυθεντικότατά του . Εκείνος
αγωνίσθηκε για τον Νέο ΄Ανθρωπο που σήμερα επειγόμαστε να ξεκαρτάρουμε από τα
σκουπίδια της ιστορίας >> .
Πηγή : Πνευματική Ζωή
τεύχος 172
Γενάρης -Φλεβάρης 2007
Κιουρί . Εκεί , ανάμεσα σε ηλεκτρόμετρα και δοκιμαστικούς σωλήνες , ήλθε σε επαφή
με το κίνημα των υπερρεαλιστών , οπότε << ο αξιότιμος δρ Τζέκιλ άρχισε να σφαδάζει
στα νύχια του σατανικού κ. Χάιντ >>. Πανάρχαιες ανεξέλεγκτες δυνάμεις στο
σκοτεινό αργαστήριό τους μετάλλαξαν τον προικισμένο φυσικό , τον απομάκρυναν για πάντα από το καθαρό σύμπαν της επιστήμης και τον ξαπόστειλαν στον ανορθολογικό κόσμο της λογοτεχνίας . Πολλοί προσπάθησαν να τον αποτρέψουν από την καινούργια
<< προδοσία >> . Δεν ήταν δυνατόν ένας επιστήμων με λαμπρό μέλλον να ασχολείται
με πράγματα τόσο επιπόλαια , όπως τα μυθιστορήματα . Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι η λογοτεχνία ήταν που επέτρεψε στον Σάμπατο να εκφράσεις τις αποτρόπαιεςς και αντιφατικές εκδηλώσεις της ψυχής του . Διχασμένος πλέον , μολονότι πήρε μια νέα
υποτροφία για το ΜΙΤ της Βοστώνης , δίδαξε Κβαντική Θεωρία και Σχετικότητα στο Πανεπιστήμιο της Λα Πλάτα , δημοσίευσε μια εργασία με αντικείμενο τις κοσμικές ακτίνες και ένα ράντσο στο βουνό , μακριά από τον πολιτισμένο κόσμο .
Τότε γνώρισε και έναν περιπλανώμενο γιατρό που φρόντιζε όσους αρρώστους συναντούσε στο δρόμο του - τον λέγανε Ερνέστο Γκεβάρα . Κατόπιν αποδέχχθηκε μια θέση στην Unesco και ξαναβρέθηκε στο Παρίσι , ώσπου έγραψε ένα άρθρο για το έγκυρο περιοδικό << Sur >>
του Μπουένος ΄Αιρες , το οποίο του έδωσε την ευκαιρία να εισέλθει στον κύκλο των αργεντινών διανοουμένων .
Η αρχή είχε γίνει . Γνώρισε τον Μπόχρες ( αργότερα τους χώρισαν αγεφύρωτες πολιτικές διαφορές ) και οδηγήθηκε στο γράψιμο του << Τούνελ >> , 1948 , το οποίο τον επόμενο χρόνο εκδόθηκε στα γαλλικά χάρη στη γενναιόδωρη πρωτοβουλία του Αλμπέρ Καμύ .
Ιδού τι λέει για τον Τσε Γκεβάρα :
<< Τι σημασία έχει αν έσφαλε στην αντίληψή του περί διαλεκτικού υλισμού ;
Αυτό και μόνο αποδεικνύει την αθωότητά του και την αυθεντικότατά του . Εκείνος
αγωνίσθηκε για τον Νέο ΄Ανθρωπο που σήμερα επειγόμαστε να ξεκαρτάρουμε από τα
σκουπίδια της ιστορίας >> .
Πηγή : Πνευματική Ζωή
τεύχος 172
Γενάρης -Φλεβάρης 2007
