Θλίψης Ναυαγός
Καταλαβαίνω ότι
ναυάγησες στη θλίψη σου ,
μη κάνεις όμως φασαρία .
Ξέρεις πόσοι πνίγηκαν
σε θάλασσα κεριά ;
Λύσε κόμπους στη σιωπή ,
οι τύψεις πάντα επιπλέουν
και σταμάτα μοναξιά
να αναγγέλεις .
Κανείς εδώ δε θα σ'ακούσει .
΄Ολοι σε κατάρτια λύπης
είμαστε κρεμασμένοι .
σοδειά : τεύχος 8
Ιούνιος - Αύγουστος 2011
Παχυνόμενη Οργή
Αλλά τώρα είμαι σε πλήρη ανακωχή με το χώμα .
Εκείνο δεν με αφήνει να κοιμηθώ
κι εγώ αποφεύγω να το ταράξω με τα βογκητά των παιδιών μου .
Τα καταπίνω .
Κι όμως όλο παχαίνω από την γεωμετρική οργή των τέκνων μου .
΄Ενα μικρό τύμπανο εδώ που ο κόσμος τελειώνει
και μια βουβή φλογέρα εκεί που κάποτε ήταν η αρχή του .
Φουσκώνουν τα μάτια από τις ανίερες συμμαχίες .
Σκοτώνω τα επείγοντα γιατί φοβάμαι .
Τι θα γίνει αν τα πόδια ελευθερωθούν ;
Δώσε θέρος στον χειμώνα και οι θεοί θα οργιστούν .
Ούτε ένα έκπτωτο μονοπάτι δεν θα μου χαριστεί .
Ξημερώνομαι πλάι στην γυναίκα που χτυπάει μικρής εκκλησίας καμπάνες
και βραδιάζω πλάι σε μια γριά που κηδεύει τις σοφίτες .
Αλλά είμαι σε πλήρη συμφωνία με το χώμα που παλάμη την παλάμη
με εγκαταλεείπει .
Εκείνο με παραδίδει χειροπόδαρα δεμένη
κι εγώ δεν μιλώ γιατί ακόμα παχαίνω ...
σοδειά : τεύχος 10
Δεκ 2011 - Φεβ 2012
Ανεπίδοτη επιστολή
Αγαπητέ Jean
Σου γράφω με λιγόθυμη ψυχή
και δάκτυλα που δύσκολα περπατούν
Η μικρή αιωνιότητα φτάνει στο τέλος της
Το αίμα εγκαταλείπει γοργά τον μύθο
Μικρά κόκκινα χελιδόνια αποδημούν στόμα άνεργο
λευκό μαντηλάκι κιτρινισμένης άνοιξης κοσμούν
Μόνη υποδέχομαι τον χειμώνα
πιο μόνη από ποτέ
Το σφύριγμα του τρένου όλο πιο κοντά
ίσα που προφταίνω να συντριβώ
΄Οσα πρόσφερα δεν ήταν δικά μου
΄Οσα μου χαρίστηκαν
χρησιμοποιημένα μπαλώματα
Ελάχιστοι την πόρτα μου χτυπούν
Τα μάτια ξέμειναν από ισχυρισμούς
Το νερό χάθηκε χωρίς αιτία
Σου γράφω με την ανταρκτική
στα γόνατα ξαπλωμένη
και δάκτυλα που φοβούνται την φωτιά .
Ο αγέρας δεν ανασταίνει
τα πλαστικά λουλούδια
Το χιόνι χορεύει στο πάτωμα
Ανάπηρος καθρέφτης
αρνείται να κοιτάξει
Το σιφόνι φύτρωσε δόντια
Οι κούπες απολιθώματα στον νεροχύτη
και μια μικρή αράχνη
νοικιάζει τα κατακάθια τους
Το παλτό σκονίζεται στην ίδια θέση
Σιωπηλός σύντροφος
Η μικρή αιωνιότητα γκρεμίζεται
Και ίσα-ισα που προλαβαίνει
να σου μηνύσει
Jean ,
Κάποτε σ'αγάπησα πολύ ...
σοδειά : τεύχος 9
Σεπ - Νοε 2011
