http://el.wikipedia.org/wiki/%
Μες στη αγάπη , όλες οι αντινομίες της ύπαρξης λιώνουν
και χάνονται . Μόνο μες στην αγάπη δεν είναι αντίθετα η ενότητα κι ο δυισμός . Θα πρέπει η αγάπη να είναι ,συνάμα ένα και δυο .Μόνον η αγάπη , είναι , συνάμα , κίνηση κι ακινησία . Η καρδιά μας πλανιέται αδιάκοπα μέχρι που να βρει την αγάπη και , όταν την βρει , η πορεία της τερματίζεται . Μα η ακινησία αυτή είναι κι η ίδια μια μορφή εντατικής δραστηριότητας , όπου η τέλεια αταραξία κι η ακατάπαυστη ενεργητικότητα ξανασυναντώνται μες στην αγάπη .Μες στην αγάπη , τα κέρδη κι οι ζημίες ισοσκελίζονται . Στα κατάστιχά της , το οφείλω και το έχω γράφονται στην ίδια στήλη κι αυτό που δίνουμε προστίθεται σ' αυτό που λαμβάνουμε . Σ' αυτή τη θαυμαστή γιορτή της πλάσης , σ' αυτή τη μεγάλη τελετή της θυσίας του εγώ στο Θεό , ο εραστής προσφέρεται ακατάπαυτα για να ξαναβρίσκει ακατάπαυτα τον εαυτό του μες στην αγάπη . Στην πραγματικότητα ,η αγάπη ειν' αυτό που ενώνει και συνδέει αξεδιάλυτα την πράξη της εγκατάληψης με την πράξη της αποδοχής . Μες στην αγάπη , βρίσκετε σ' έναν πόλο το προσωπικό και στον άλλο το πρόσωπο . Στον ένα έχετε την κατάφαση : << Να ' μαι >> , και στον άλλο την άρνηση : << δεν υπάρχω >> , εξίσου κατηγορηματική . Τι θα ' ταν η αγάπη δίχως αυτό το εγώ ; Kαι , πάλι , πως θα ' ταν μπορετή μόνο με το εγώ ; Μες στην αγάπη , υποδούλωση κι απελευθέρωση δεν είναι πια αντιφατικά , γιατί η αγάπη είναι , συνάμα , η πιο ελεύθερη κι η πιο δέσμια κατάσταση . Αν ο Θεός ήταν απολύτως ελεύθερος , δε θα υπήρχε πλάση . Το άπειρο Ον έχει πάρει μέσα του το μυστήριο του περιορισμού . Και , μέσα σε κείνον που είναι αγάπη , το πεπερασμένο και το άπειρο αποτελούν ένα .
και χάνονται . Μόνο μες στην αγάπη δεν είναι αντίθετα η ενότητα κι ο δυισμός . Θα πρέπει η αγάπη να είναι ,συνάμα ένα και δυο .Μόνον η αγάπη , είναι , συνάμα , κίνηση κι ακινησία . Η καρδιά μας πλανιέται αδιάκοπα μέχρι που να βρει την αγάπη και , όταν την βρει , η πορεία της τερματίζεται . Μα η ακινησία αυτή είναι κι η ίδια μια μορφή εντατικής δραστηριότητας , όπου η τέλεια αταραξία κι η ακατάπαυστη ενεργητικότητα ξανασυναντώνται μες στην αγάπη .Μες στην αγάπη , τα κέρδη κι οι ζημίες ισοσκελίζονται . Στα κατάστιχά της , το οφείλω και το έχω γράφονται στην ίδια στήλη κι αυτό που δίνουμε προστίθεται σ' αυτό που λαμβάνουμε . Σ' αυτή τη θαυμαστή γιορτή της πλάσης , σ' αυτή τη μεγάλη τελετή της θυσίας του εγώ στο Θεό , ο εραστής προσφέρεται ακατάπαυτα για να ξαναβρίσκει ακατάπαυτα τον εαυτό του μες στην αγάπη . Στην πραγματικότητα ,η αγάπη ειν' αυτό που ενώνει και συνδέει αξεδιάλυτα την πράξη της εγκατάληψης με την πράξη της αποδοχής . Μες στην αγάπη , βρίσκετε σ' έναν πόλο το προσωπικό και στον άλλο το πρόσωπο . Στον ένα έχετε την κατάφαση : << Να ' μαι >> , και στον άλλο την άρνηση : << δεν υπάρχω >> , εξίσου κατηγορηματική . Τι θα ' ταν η αγάπη δίχως αυτό το εγώ ; Kαι , πάλι , πως θα ' ταν μπορετή μόνο με το εγώ ; Μες στην αγάπη , υποδούλωση κι απελευθέρωση δεν είναι πια αντιφατικά , γιατί η αγάπη είναι , συνάμα , η πιο ελεύθερη κι η πιο δέσμια κατάσταση . Αν ο Θεός ήταν απολύτως ελεύθερος , δε θα υπήρχε πλάση . Το άπειρο Ον έχει πάρει μέσα του το μυστήριο του περιορισμού . Και , μέσα σε κείνον που είναι αγάπη , το πεπερασμένο και το άπειρο αποτελούν ένα .
πηγή : NOYMAΣ ,τεύχος 131
