Φρειδερίκου Νίτσε ποιήματα

Ο Φρειδερίκος Νίτσε το 1882
Όνομα	Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε
Γέννηση	15 Οκτωβρίου 1844
Θάνατος	25 Αυγούστου 1900 (55 ετών)
Περίοδος	19ος αιώνας
Περιοχή	Δυτική φιλοσοφία
Σχολή	θεωρείται πρόδρομος του υπαρξισμού
Κύρια Ενδιαφέροντα	Ηθική, Επιστημολογία, Αισθητική, Ψυχολογία, Οντολογία, Φιλοσοφία της ιστορίας

4. ΕΙΝΑΙ  ΜΙΚΡΟΣ  ΑΥΤΟΣ  Ο  ΚΟΣΜΟΣ

Για την ευγενική ψυχή είναι μικρός αυτός ο κόσμος
ψηλά πετάει με τα φτερά του Πήγασου ,
πολύ ψηλά απ' την ψεύτικη ζωή ,
σε ψηλές κορφές ευτυχισμένες ,
στ' άστρα σιμά στεφανωμένες ,
γύρω στους ήλιους -
και τ' άπειρο βλέπει
να στροβιλίζεται στο σύμπαν
εκείνος που όλα τα βλέπει .

129 . ΤΙ  ΕΙΝΑΙ  ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ

Η λέξι << διονυσιακό >> εκφράζει μιαν ανάγκη ενότητος , ένα ξεπέρασμα του προσώπου ,

της καθημερινής χυδαιότητας , που διασχίζει την άβυσσο του φθαρτού .

Εκφράζει την ακτινοβολία μιας παθιασμένης ψυχής και ξεχειλισμένης θλιβερά από κατα-

στάσεις συνειδήσεως περισσότερο ενστικτώδεις , πιο γεμάτες και πιο ελαφριές .

Εκφράζει τη μεγάλη συμπάθεια την πανθειστική της χαράς και του πόνου που επιδοκιμάζει

και καθιερώνει και τους πιο φοβερούς χαρακτήρες και τους εκπληκτικούς της Ζωής .

Εκφράζει την αιώνια θέλησι των γενεών της γονιμότητας της Επιστροφής , το αίσθημα της

ενότητας που περιλαμβάνει την αναγκαιότητα της δημιουργίας και της καταστροφής .

130 . Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΘΗ

Στην ΄Αβυσσο το φορτίο σου πέταξε .

΄Ανθρωπε , ξέχασε . ΄Ανθρωπε , ξέχασε .

Θεική είν ' η τέχνη της λήθης .

Αν θέλης να πετάξης ,

στα ΄Υψη αν θέλης να φτάσης

το πιο βαρύ φορτίο σου

στη θάλασσα να πετάξης .

Η θάλασσα να , στη θάλασσα πέσε .

Θεική είναι η τέχνη της λησμονιάς .

Η λήθη του εαυτού μου , για την οποία πρόκειται εδώ , μπορεί 

να είναι μια έκσταση , ή ο θάνατος και η άλλη ζωή >> .

( 1822-1888 )

131 . ΣΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ

Η Ευτυχία μου για το Υπερπέραν !

΄Ο,τι σήμερα είν ' ευτυχία

το σκοτάδι θ' απλώση το φως του

......................................................

Το φωτεινό βάθος !

΄Ο,τι ήταν αστέρι

κηλίδα και στίγμα έχει γίνει

( Απόσπασμα μεταγενέστερο 1882-1888 )

132 . ΟΙ  ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ

Πέραν από το Βορρά , τον Πάγο , το Παρόν ,

πέραν του θανάτου ,

κρυμμένη η Ζωή και η Ευτυχία μας .

Ούτε στη γη

ούτε στη θάλασσα

το δρόμο δεν θα βρης ,

που φέρνει στους Υπερβόρειους :

Αυτό είπαμε εμείς

σαν προφήτες

με της σοφίας τη γλώσσα .

<< Ας κοιταχτούμε κατά πρόσωπο . Είμαστε Υπερβόρειοι - Γνωρίζουμε πολλά ,

αφού η ζωή μας είναι κάτι ξεχωριστό .

<< Ούτε στη γη , ούτε στον Ουρανό δεν θα βρης το δρόμο των Υπερβόρειων >> :
Αυτό κι ο Πίνδαρος ακόμη το είχε μάθει από μας . Πέρα από το Βορρά , τον Πάγο ,
το θάνατο - η ζωή μας , η Ευτυχία μας .
( 1888 )

133 . ΤΟ  ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ

Το δεύτερο Ηλιοβασίλεμα . Εδώ ο Ζαρατούστρας
είναι ο Οραματιστής του πολλαπλού μέλλοντός του ,
Σαρκικού και Πνευματικού , του σωματικού τέλους
στο θάνατο της Γης , που είναι το πνευματικό τέλος
του στην επιστροφή κάθε θεικού στο Θεό .

1

΄Αλλο δεν θάχεις δίψα πια
φλογισμένη καρδιά !
Μια ελπίδα υπάρχει στον Αιθέρα
στόματα άγνωστα
μου στέλνουν την πνοή τους
- έφτασε η μεγάλη δροσιά

Ο ΄Ηλιος πάνω από το κεφάλι μου
φώναζε το Μεσημέρι .
Καλώς ωρίσατε
΄Ανεμοι μανιασμένοι
Πνεύματα παγωμένα του Απογεύματος !

Ξένος κι αγνός
ο άνεμος διαβαίνει ;
μαγεύει η ματιά του .
Η Νύχτα μήπως δεν μ' ενδιαφέρει ;
Μείνε ισχυρός , η δυνατή καρδιά μου
δε ρωτάει το γιατί .

2

Μέρα της ζωής μου !
Ο ήλιος γέρνει .
Τώρα η απέραντη άβυσσος
χρυσώνεται .
Ο βράχος έχει μια θερμή αναπνοή ,
μήπως η Ευτυχία στο Νότο
ανάπαυση θα βρή ;

Ακόμη και στις πράσινες φωτιές
η άβυσσος η σκοτεινή
σκορπάει την ευτυχία .
Η μέρα της ζωής μου !
Το Απόβραδο σιμώνει .

Το Μάτι σου ροδίζει τώρα
μισοσβυσμένο
κι απ' τη Δροσούλα σου
τρέχουν τώρα
βρύση τα δάκρυα .

Στις άσπρες Θάλασσες , αθόρυβα περνάει
η πορφύρα της Αγάπης σου .
Η τελευταία Ευτυχία σου , που ξεφαντώνει ...

3

Γαλήνη , Γαλήνη , χρυσή , έλα ,
πρώτη γεύσι , πολύ γλυκειά ,
μυστηριώδης ,
πολύ γλυκειά !
Είναι πολύ βιαστικό το ταξίδι μου ;

Μόνο εδώ , όταν την κούρασι
στα πόδια νοιώθω ,
το βλέμμα σου μ ' αγκαλιάζει ,
η ευτυχία σου με τυλίγει και πάλι

Γύρω μου άλλο από ΄Αβυσσο και Κύμα ,
΄Ολα όσα είναι βάρος
κύλησαν στην μαύρη λήθη .
Οκνηρή η Βάρκα μου
ακίνητη μένει , αραγμένη .

Πόσο μακρυά είν ' η καταιγίδα !
Πόθος κι ελπίδες ναυαγισμένες !
Ενωμένες , ψυχή και θάλασσα .

Ω ! έβδομη μοναξιά !
Ποτέ δεν ένοιωσα σιμά μου
τόση γλυκειά ασφάλεια .
Θερμό το βλέμμα του ήλιου .
Ο πάγος στις κορφές μου δεν άναψε ακόμη .

Η βάρκα μου τρέχει ,
ανάλαφρα πετάει ,
Δελφίνι χρυσό .

134 .  TO ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΑΡΙΑΝΑΣ

Είναι το παράπονο του Μάγου ( όπως στο από-

σπασμα 93 ) με λίγες λέξεις και με την προσθήκη :

<< Μια αστραπή . Ο Διόνυσος εμφανίζεται με μια 

ομορφιά σμαραγδιού >> .

ΔΥΟΝΥΣΟΣ

Είσαι λεπτή Αριάνα...

΄Εχεις λεπτά αυτιά , έχεις τ' αυτιά μου

Δέξου ένα λόγο λεπτό -

Δεν πρέπει τον εαυτό σου να μισής

αν θες να τον αγαπήσης ;

Είμαι ο Λαβυρινθός σου .

( Διθύραμβος του Διονύσου )

Μετάφραση : Ε. ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ