ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΕΝΟ
Με τίναξε με το κουδούνισμα του τηλεφώνου
Σαν σ'όνειρο
Ο ίδιος ο αδελφός μου .
Τον είχαν κρεμάσει
Εκείνο το πρωί ,
Αθώο ,
Κι εγώ κοιμόμουν
Καθώς χτυπούσε
το ρολόι
Την ώρα που αυτό γινότανε ,
Οχτώ ,
Ακριβώς την κατάλληλη ώρα
Για να συμβεί ,
Μου μίλησε
Στο τηλέφωνο
Εκείνο το απόγεύμα
Για να μου δώσει θάρρος ,
Ο αγαπημένος μου αδερφός
Που κανένα δεν είχε σκοτώσει ,
Και τον ρώτησα ,
Υπεραστικό ,
Σαν πως να νιώθεις
Το να σε κρεμάνε .
<< Ω , μην ανησυχείς , αγαπούλα >> , είπε ,
<< ΄Οταν έρθει η ώρα σου .
Είναι μάλλον σα να σε γαργαλάει >> .
Μετ : ΚΩΣΤΑ ΣΠΑΡΤΙΝΟΥ
