Η γέννησή του
Γεννημένος το 1928 στον Παναμά , ο Μεξικανός Φουέντες έζησε μέχρι τα 16 του μακριά από
την πραγματικότητα της πατρίδας του . Γιος διπλωμάτη , ειδικεύθηκε στο Δημόσιο Δίκαιο και
ακολούθησε την καριέρα του πατέρα του - υπήρξε μάλιστα πρεσβευτής του Μεξικού στο
Παρίσι μεταξύ 1975-1977 - αλλά αφοσιώθηκε μόνο στη Λογοτεχνία , μέχρι που παραιτήθηκε
τελικά από διπλωμάτης . Σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Λατινοαμερικανούς
συγγραφείς , βασικός εκφραστής της μεξικανικής εθνικής ταυτότητας . << Με βοήθησε , λέει ,
το ότι έζησα πολύ καιρό μακριά από τη χώρα μου . ΄Ετσι μπόρεσα να δω τα καλά της και τις
αδυναμίες της , να αντισταθώ στον σωβινισμό της >> .
΄Ηταν 26 χρονών και προσανατολισμένος στον μαρξισμό , όταν το 1954 πρωτοεμφανίστηκε
στα γράμματα με τις << Μαρκαρισμένες μέρες >> . Το μυθιστόρημα όμως που τον καθιέρωσε
ήταν ο << Θάνατος του Αρτέμιο Κρουζ >> το 1962 ( ΄Αγρα -1998 ) , όπου μίλησε για τη μεξικανική
επανάσταση . << Μια επανάσταση των μεσαίων τάξεων , που παραμέρισαν τους λαικούς αγωνιστές
Πάντσο Βίλια και Εμιλιάνο Ζαπάτα και τα αιτήματά τους , προκειμένου να κτίσουν ένα σύγχρονο
κράτος με ελεύθερη αγορά >> .
Τα βιβλία
Ακολούθησαν άλλα 20 μυθιστορήματα και νουβέλες , από τα οποία βρίσκουμε στα ελληνικά
τις << Μακρινές συγγένειες >> , την << Αύρα >> και τα << Γενέθλια >> ( Θεμέλιο ) ,
τα << Χρόνια με τη Λάουρα Ντίας >> , τον << Γέρο-Γκρίνγκο >> , την << Εκστρατεία >> ,
το << Ντιάνα ή η μοναχή κυνηγός >> ( Ωκεανίδα ) , τις συλλογές διηγημάτων << Μασκαρεμένες
μέρες >> ( Καστανιώτης ) και << Καμένο νερό >> ( ΄Αγρα ) και στη συνέχεια τα διηγήματα της
<<
Πορτοκαλιάς >> ( Άγρα , βλ .Βιβλιοδρόμιο 19.7.2003 ) . Είναι
κρίμα που δεν έχουν μεταφραστεί τα δοκιμιά του , όπως το <<
Χαμόγελο του ΄Ερασμου >> .και << Η Γεωγραφία του μυθιστορή-
ματος >> , τα οποία επίσης θεωρούνται διαμάντια ...
Αυτοβιογραφία , δεν έχει γράψει , έγραψε ωστόσο ένα αυτοβιογραφικό αλφαβητάρι με τίτλο
<< Το πιστεύω μου >> . Εκεί καταλήγει λέγοντας : << Ο μυθιστοριογράφος αποτυπώνει την
άγραφη πλευρά του κόσμου , εκφράζει όσα δεν έχουν ακόμα εγγραφεί στον κώδικά του >> .
Το 1999, ο Κάρλος Φουέντες έχασε τον πολυαγαπημένο του γιο , που ήταν 25 χρονών .
Κατάφερε όμως να επιβιώσει με την ανάμνησή του και να συνεχίσει να γράφει . << Στη ζωή μας
μας συνοδεύουν δεκάδες φαντάσματα , που μας υπενθυμίζουν όσα ξεχάσαμε ή δεν ξέραμε
να τα διακρίνουμε >> , είχε πει τότε . Κάθε μέρα λοιπόν σηκώνεται στις 6 π.μ., γράφει ως τις 12 ,
βγαίνει έπειτα να περπατήσει , τρώει μεσημεριανό με τη γυναίκα του , αφιερώνει τις τρεις
επόμενες ώρες στο διάβασμα και έπειτα συναντά φίλους , πηγαίνει στο θέατρο ή στον
κινηματογράφο .
Ξενοφοβία
<< Ο Φουέντες αφιερώνει μια άλλη από τις φωνές >> του στη ξενοφοβία : << Παρακολουθούμε
την αναγέννηση των φασισμών , των αποκλεισμών και των πογκρόμ , του αντισημιτισμού , του
αντιισλαμισμού , όλων αυτών που είναι βίαιες μορφές της ξενοφοβίας , του μίσους και της
εχθρότητας όχι μόνο απέναντι στους ξένους , αλλά , με όλο και μεγαλύτερη ένταση , εναντίον
του διαφορετικού >> .
Ο Κάρλος Φουέντες αφιερώνει επίσης αρκετές σελίδες του νέου βιβλίου του στα προσωπικά
του βιώματα και στην οικογενειά του . Στη γυναίκα του Πατρίτσια , και στα τρία παιδιά του , τη
Σεσίλια , τη Νατάσα και πάνω απ' όλα , τον Κάρλος , ζωγράφω και συγγραφέα , που πέθανε το
1999 , στα 25 του χρόνια , εξ αιτίας της αιμοφιλίας από την οποία έπασχε . Σ' εκείνον
αφιερώνει το βιβλίο .
Για τις ΗΠΑ και το ΙΡΑΚ :
<< Η Ουάσιγκτον κέρδισε τον πόλεμο , αλλά έχασε την ειρήνη . Με την επίθεση στο Ιράκ , που
βασίστηκε στο ψέμα της ύπαρξης όπλων μαζικής καταστροφής , οι Αμερικανοί προκάλεσαν μια
ανώφελη κρίση , επιπλεον οι ενέργειές τους άνοιξαν την πόρτα στην Αλ Κάιντα . Τώρα έχουν
δημιουργήσει εκεί έναν Φραγκεστάιν , που δεν ξέρουν τι να τον κάνουν . Ας ελπίσουμε πως θα
τον εξανθρωπίσουν >> .
Για την άνοδο του εθνικισμού στο Μεξικό :
<< Σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο υποτίθεται πως δεν έχει θέση ο εθνικισμός . Ωστόσο ,
βιώνουμε τώρα το φοβερότερο κύμα εθνικισμού από την πτώση της ρωμαικής αυτοκρατορίας :
τον αμερικάνικό υπερ-εθνικισμό . Είναι φυσικό , αυτός να προκαλέσει αντίστοιχο ρεύμα στα
κράτη με τα οποία συνορεύουν οι ΗΠΑ , στον Καναδά και στο Μεξικό . Διότι , τι είμαστε
εμείς ; ΄Ενα έξυπνο ποντικάκι δίπλα σ' έναν ελέφαντα . ΄Οσο πιο ευέλικτοι και είμαστε ,
εύκολα μας πατάει >> .
Για την εθνική ταυτότητα :
<< Το μεγάλο στοίχημα της εποχής μας δεν είναι πια η ταυτότητα , που έχει εδραιωθεί για
τους περισσότερους λαούς , αλλά η ετερότητα , η διαφορετικότητα . Η αναγνώριση μιας
ποικιλίας επιλογών στην πολιτική , στη θρησκεία , στην κουλτούρα , στον έρωτα , στις ιδέες >> .
<< Είμαστε φτιαγμένοι για να τρέχουμε και να κυνηγάμε και να κολυμπάμε και να κάνουμε
έρωτα , όχι όμως για να καθόμαστε σκυμμένοι πάνω από ένα φύλλο χαρτί και να
μουτζουρώνουμε με ιερογλυφικά >> . Κάρλος Φουέντες
Πνευματική Ζωή :
Τεύχος 170
