Η ΄Ανοιξη βομβαρδισμένη
απ' τα έγχρωμα κουνούπια του Demerara
.

Ο ΄Ηλιος διαβάζει ποιητικά

περιττώματα στη Σόλωνος


Η διανόηση χειροκροτεί

υποτακτικές κυβερνήσεις

και


η ποιητική νομενκλατούρα
θ' αποφανθεί :

Διογένη Γαλήνη
δεν είσαι ποιητής

21.05.2012

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Jozsef Attila : 3 ποιήματα


Attila József

Statue of József
Born 11 April 1905
Ferencváros, Budapest
Died 3 December 1937 (aged 32)
Balatonszárszó
Nationality Hungarian
Genres Poetry
Relative(s) Father Áron József
Mother Borbála Pőcze
Elder sisters Eta and Jolán


ΣΥΝΤΟΜΑ ΠΙΑ Θ' ΑΦΑΝΙΣΤΩ

Σύντομα πια θ' αφανιστώ μ' όλο μου τ' άχτι
΄Οπως των ζώων τα χνάρια σ' ένα δάσος μακρινό .
Απ' τα δικά μου έχει απομείνει μόνο στάχτη
Μα κάποια μέρα θάπρεπε να κάνω το λογαριασμό .
Σα νέο βλαστάρι το παιδιάστικο κορμί μου
Από καυτές καπνιές έχει για πάντα ξεραθεί ,
Η θλίψη έχει τσακίσει την όρθια ψυχή μου
Καθώς γυρνώ ξανακοιτάζοντας τη ζωή .
Κάποτε , ταξιδεύοντας σε παράξενα μέρη ,
Η επιθυμία μου έμπηξε τα δόντια στο κορμί
Και τώρα η θλίψη , να , πού μ' έχει φέρει .
Α, να μην είμαι ακόμη ένα δεκάρχονο παιδί .
Μου τάλεγε η μητέρα μου και τότε εγώ γελούσα ,
Τα λόγια της δεν τ' άπερνα στα σοβαρά ,
Μετά , ορφανός , χωρίς ααγάπη τριγυρνούσα
Κι ο αφέντης με κορόιδευε στη μύτη μου μπροστά .
Α , νιότη , πως μου φάνταζες , πράσινη λάμψη , θέ μου ,
Δάσος αιώνια πράσινο μ' αστειρετη ευωδιά
Και τώρα ακούω περίλυπος στο πέρασμα του ανέμου
Να βογγούν , να τροβιλίζουν τα ολόγυμνα κλαδιά .


ΕΝΑΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΜΟΝΟ


 Ο στίχος μου έναν αναγνώστη μόνο θέλει ,
Μονάχα αυτόν που μ'αγαπάει και με γνωρίζει ,
Αυτόν που εδώ μέσα στο τίποτε αρμενίζει
Σα μάντης ξέρει , ό,τι μες στ' αύριο ανατέλλει .
Γιατί η σιωπή παρουσιάστη στα ονειρά του
Συχνά μ'ανθρώπινη μορφή , κ' εκεί στα βάθη ,
Πλάι-πλάι η τίγρις και το τρυφερούλι ελάφι
Αργοπορούνε πότε-πότε στην καρδιά του .

1937
( μετάφραση Γιάννη Ρίτσου )


ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΥ


Στ' ατέλειωτα , κρύα πελάγη
πλέουν βουβά ήπειροι , πάγοι .
Πάρα παπάμ , παρά παπάπαμ...
πλέουν βουβά ήπειροι , πάγοι .
Μεσ' σε τσουκάλια κουνουπίδια
ζούμε λερά , πεθαίνουμε ίδια .
Πάρα παπάμ , παρά παπάπαμ...
ζούμε λερά πεθαίνουμε ίδια .
Ποια λύπη σε βαραίνει τόσο ;
Νάχα ένα ρούχο να σου δώσω .
Πάρα παπάμ , παρά παπάπαμ...
νάχα ένα ρούχο να σου δώσω .
Δε θλίβεται , χτυπάει , νικάει
όποιος για τον αγώνα πάει .
Πάρα παπάμ , παρά παπάπαμ...
όποιος για τον αγώνα πάει...

( μετάφραση Κώστα Ασημακόπουλου )