Η ΄Ανοιξη βομβαρδισμένη
απ' τα έγχρωμα κουνούπια του Demerara
.

Ο ΄Ηλιος διαβάζει ποιητικά

περιττώματα στη Σόλωνος


Η διανόηση χειροκροτεί

υποτακτικές κυβερνήσεις

και


η ποιητική νομενκλατούρα
θ' αποφανθεί :

Διογένη Γαλήνη
δεν είσαι ποιητής

21.05.2012

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

ΣΤΕΛΙΟΣ ΝΤΟΜΑΛΗΣ 2 Ποιήματα


Ποιητικές συλλογές : << Οράματα του Μόνου >> 1957 ,
<< Σκόρπια Πουλιά >> 1967 , << Αλληλεξάρτηση >> 1969 ,
<< Υπαρξική ορφάνια >> 1969 , << Αναγκαιότητα >> 1971 ,
<< Ημερολόγιο του Νοέμβρη >> 1972 , << Επαναληπτική μοίρα >> 1972 ,
<< Η κρίση >> 1973 , << Κοσμοδικία >> 1974 , Ποιηματά του περιλήφθηκαν
και στα βιβλία του << Το παν στο μηδέν >> 1975 και << Περιπτώσεις 1976 .




ΧΑΙΡΕΤΕ


Απέτυχα και ησύχασα .
Καλούπι ήταν για μένα
η ήττα .
Τα λόγια είναι του αέρα
η διάθεσις της ελπίδας .
Η κακομοιριά μου
δεν είναι πια μεταμφίεση .
Παραιτούμαι απ' όλους τους σκοπούς .
Χαίρετε .




ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

΄Αλλοι με σεβασμό τον κοιτούσαν μα κρυφά γελούσαν
άλλοι ταράζονταν κι απ' τις σκέψεις τους τον διώχναν
άλλοι με μια περίεργη διαφάνεια τον κρατούσαν
στα όνειρα
- στους διαδρόμους με δέος τον αμπώχναν -
Οι γυναίκες τρέμοντας τον αγαπούσανε ,γοργόνες
που από το κύμα πετάχτηκαν στην ξέρα
ένα πρόσωπο κοινό , παγκόσμιο φρούτο
μα με γοητεία αέρα .

Μια μέρα παράπονο τον βρήκε και τον νίκησε
και πήρε το τραίνο των δύο και ταξίδεψε .
Στο σταθμό άνθρωποι που ο τόπος τους επροίκησε
και με αρετές η φύση τους παγίδεψε
παραμερίσαν να περάση ο που δέχτηκε
το πιθανότερο κατακέφαλα την πείνα
ο μετανάστης
κι ένας ψίθυρος , ένα βούισμα τον αποδέχτηκε
σαν πήδησε το τραίνο που ξεκίνα .
Και νυχτώθηκε στην πόλη του γλεντιού
όπου σε χασισοποτεία σαν τρελλός εφόρμησε
μετά , καράβι , άγνωστα ρεύματα που εξωκύλανε ,
στο << Μαύρο Γάτο >> , μπαρ πορνών , προσόρμησε ,
Και γλέντησε κι αγάπησε και σκότωσε
την ιστορία του κι εκπόρνεψε τα ιδανικά
κι έβγαλε της σιωπής του και της περιφρόνησης
τα δανεικά .

Κι έτσι τέλειωσε ένας μύθος γιατί έφυγε
κι έμεινε ο μετανάστης μες στο δρόμο
ο μετανάστης που απ' τη μοίρα δε διέφυγε
σα χαμάλης κουβαλώντας την στον ώμο
τη μοίρα των μεγάλων που κορόιδευαν
οι θεατές με τα μικρά τα πεπρωμένα
κι έμεινε ο μετανάστης , έμεινε μεσοδρομίς
και ζήσαμε οι μικροί εμείς .
Τον σκότωσαν οι φίλοι της Λιλή Μαρλέν
που του δόθηκε σαν σε άγνωστο Θεό ,
όσοι δεν τον ξεχάσαν , έτσι λεν .
Στο πεζοδρόμιο τον γκρέμισαν
τον πάλεψαν με ορμή τον χτύπησαν
του Σίγκεν πέντε αλήτες ...




παγκόσμια ποιητική ανθολογία