ΝΙΚΟΣ ΣΠΑΝΙΑΣ : ΑΜΕΡΙΚΗ και ΄Αλλα ποιήματα

ΑΜΕΡΙΚΗ

Ο μάγος ανοίγει την αυλαία .

Τα καλαμπόκια γίνονται φαλάκρες αετών .

Κλείνει την αυλαία .

Ακούγονται σφοδρά φτεροκοπήματα . Φόνοι .

Ανοίγει την αυλαία .

Μια ουκρανέζα βυζαίνει το μωρό της .

Ο μπέμπης ρουφάει λαίμαργα τη ρόγα της μαμάς .

Κλείνει τα μάτια του και ονειρεύεται γλυκοπατάτες .

Ο μάγος ανοίγει την αυλαία .

Ελαιόχρωμοι πεζοναύτες ορμούνε μελεούνια στους 

άμμους της Iwo Jima .

Αστακός χρυσός ο ήλιος δαγκώνει βότσαλα .

Αστερόεις . Αστερόεσσα . Αστερόεν . Περιφλεγής .

Κλείνει την αυλαία .

Τα πορτοκάλια της Καλιφόρνιας φέγγουνε σαν φανάρια .

Είμαστε μεις οι θηρευτές της ευτυχίας .

Είμαστε μεις οι παμφέγγείς φάλαγγες οχημάτων .

Είμαστε μεις .

Αστερόεις , αστερόεσσα ,αστερόεν , πυριφλεγής .

-  << Μάνα , ο Μισσισσιπής γέμισε γάλα ! >>

Ανέκραξε ο μικρός που πάτησε τα τέσσερα .

Κι η μάνα του : << Μωρό μου , πότε θα μάθεις 

να ξεχωρίζεις το μπιζέλι από το μοσχομπίζελο ; >> .

ΤΡΟΤΣΚΥ

Οι Μπολσεβίκοι ! Οι Μπολσεβίκοι

Πως ουρλιάζουνε σαν λύκοι .

Ν.Σ

Η γάζα γύρω στο μέτωπό σου

Είναι το δροσερό χέρι της Ναταλίας .

Τα γκρίζα αγκάθια του ήλιου

Σου τρύπησαν τα μάτια . Δαγκώνεσαι

Από μιά θλίψη παγωμένη σαν

Την στέππα .Τα παιδιά σου τρία

Φυλλοβόλα δέντρα κάτω απ' τό

Μαύρο νύχι του φεγγγαριού...

Η Λευκή Ρωσσία

Η Κόκκινη Ρωσσία

Δεν μπορεί να βρει το σωστό

Όνομά σου κι ο Στάλιν αφρίζοντας ,

Δεν ξέρει που ακριβώς ν' ακουμπήσει

Το φερετρό σου .

ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΤΟ ΣΚΩΡ , ΓΕΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΑΤΟΣ

Ο ταχυδρόμος ούτε και χτες δεν είχε τίποτα για μένα .

΄Ηρθε σήμερα κι άφησε ένα πακέτο έξω από

την πόρτα μου .

Δεν ήτανε δικό μου .

Διάβασα , σχεδόν , ένα ολόκληρο βιβλίο

Και δεν συγκράτησα τίποτα...

Το κρανίο μου έχει γεμίσει ψιλή άμμο

Κι όπως μετακινώ το κεφάλι μου

Ακούγεται ένα φσσ...φσσ...σαν ξαφνική βροχή .

Πρέπει ν' αδυνα τίσω .

Θα κάνω δίαιτα με ροδάκινα

Δύσκολο πράμα να χάσεις βάρος .

Εύκολα μπαίνουν και δύσκολα βγαίνουν .

΄Ενας δημοσιογράφος με ρωτά απ' το τηλέφωνο

Τι ιδέα έχω για την αυτόματη γραφή .

Τι ξέρω γω από τέτοια δεν έχω γράψει ,

Τέτοιο πράμα .

Εγώ είμαι ο αντιγραφέας του εαυτού μου .

΄Ενας νεαρός με παίρνει συνέχεια τηλέφωνο .

Θαυμάζω τα ποιήματά σας αλήθεια σας λέω

΄Ομως ξέρετε τι παρατήρησα τον τελευταίο καιρό ;

΄Εχετε χάσει τον αισθησιασμό σας που οφείλετε αυτό ;

- ΄Αντε γαμήσου ,του λέω , και κλείνω το τηλέφωνο .

Η ΓΚΡΕΤΑ ΓΚΑΡΜΠΟ Κ' ΕΓΩ

Είν ' η τρίτη φορά που βλέπω τη Γκρέτα Γκάρμπο

Στην Τρίτη Λεωφόρο μπαίνει με τα μαύρα της γυαλιά

Στα μαγαζιά και πιάνει κουβέντα με τους αντικέρ

Δεν βγάζει ποτέ τα γυαλιά της

Ρίχνει το κεφάλι της πίσω όπως έκανε

<< Στην Κυρία με τας καμελίας >> κι ύστερα

Γλιστράει έξω σαν την γάτα και γω πηγαίνω

Στη βιβλιοθήκη μου και τραβάω έξω τη βιογραφία της 

Και λέω - έτσι για να σπάσω πλάκα

Και να ξεφορτωθώ τους φορτικούς -

Η Γκρέτα Γκάρμπο κ' εγώ δεν δίνουμε συνεντεύξεις

Η Γκρέτα Γκάρμπο κ' εγώ δεν υπογράφουμε αυτόγραφα

Η Γκρέτα Γκάρμπο κ' εγώ δεν κρατάμε πάνω μας

ταυτότητα

Η Γκρέτα Γκάρμπο κ' εγώ κάνουμε

Μπάνιο με ζεματιστό νερό για να καλμάρουμε

τα νεύρα μας...

ALASKA

Το χιόνι είχε απλωθεί σαν ευεργετική θλίψη .

Το μάτι είχε χορτάσει την απόσταση .

Πως ζει κανείς κατεψυγμένος ;

Ο Εσκιμώος έτριψε τη μύτη του

στη μύτη της .

Σ' αγαπώ της είπε

Like a sparkling fish

flying from its dark well into the fleeting air .

Σαν ένα δίχτυ ψάρια

που σπαρταρούν και λάμπουν

γιατί τους έλειψε η ελευθερία .

Ελευθερία - Θλίψη - Απόσταση .

Νίκος Σπάνιας ΑΜΕΡΙΚΗ

1988 Εκδόσεις Οδός Πανός

η φώτο από greekbooks.gr