ΟΤΑΝ ΑΠΕΡΓΟΥΣΑΜΕ
΄Ηταν τη χρονιά που απεργούσαμε .
Η άγάπη μας κυρίεψε όλους .
Εγώ , γιατρός με το μικροσκόπιο ,
με πιότερη αγάπη παρά επιστημονικές γνώσεις ,
και συ , το ζωντανό παράδειγμα του βιβλίου ,
που ζούσες με το στόμα κλειστό .
Κι αγαπούσα τη φιλοσοφία
κι όλους τους ανθρώπους , ακόμα
και την ημερομηνία της γέννησής σου ,
στο διαβατήριο .
΄Ηταν τη χρονιά που απεργούσαμε ...
Στο πιο παγερό δωμάτιο της πολιτείας ,
αγαπηθήκαμε .
Και γύρω φώναζε ο λαός ,
<< ψωμί κι ειρήνη >> .
Ωραίο , αλήθεια , περίγυρο
για έρωτα .
΄Ηταν τη χρονιά που απεργούσαμε ,
ήταν στην εποχή της απεργίας .
Οι συνεπειές της
μας βαρύνουν ακόμα .
( Μετάφραση : Στέφη Μαυρίδη )