ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ : ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ VI

( Θεσσαλονίκη . Μάης 1936 . Μια μάνα , καταμεσίς του δρόμου ,
μοιρολογάει το σκοτωμένο παιδί της . Γύρω της και πάνω της ,
βουίζουν και σπάζουν τα κύματα των διαδηλωτών-των απερ-
γών καπνεργατών . Εκείνη συνεχίζει το θρήνο της ) :

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες , μέρα Μαγιού σε χάνω

άνοιξη , γιε , που αγάπαγες κι ανέβαινες επάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες και δίχως να χορταίνεις

άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης

Και με το δάχτυλο απλωτό μου τάδειχνες ένα-ένα

τα όσα γλυκά , τα όσα καλά κι αχνά και ροδισμένα

Και μούδειχνες τη θάλασσα να φέγγει πέρα , λάδι ,

και τα δεντρά και τα βουνά στο γαλανό μαγνάδι

Και τα μικρά και τα φτωχά , πουλιά , μερμήγκια , θάμνα ,

κι αυτές τις διαμαντόπετρες που ίδρωνε δίπλα η στάμνα .

Μα , γιόκα μου , κι αν μούδειχνες τα αστέρια και τα πλάτια ,

τάβλεπα εγώ πιο λαμπερά στα θαλασσιά σου μάτια .

Και μου ιστορούσες με φωνή γλυκειά , ζεστή κι αντρίκια

τόσα όσα μήτε του γιαλού δε φτάνουν τα χαλίκια .

Και μούλεες , γιε , πως όλ ' αυτά τα ωραία θάναι δικά μας ,

και τώρα εσβήστης κ' έσβησε το φέγγος κ' η φωτιά μας .

Muslims in American Prison

ΠΟΤΗΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ : ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΥΠΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ

Προσωπικές απόψεις

Αξιώματα με χρυσές επωμίδες , θέσεις με πολύχρωμους θώκους που καταλαμβάνονται

από ανθρώπους μούμιες και γράφουν ματωμένες μπαλάντες στα ασύνορα του χρόνου

σύνορα .

Άδικα προσπαθούν με φωτεινές συμμαχίες να σώσουν του μέλλοντος τα όνειρα και 

να καθαρίσουν τις νύχτες από τη στάχτη που άφησαν πίσω τους τα καιόμενα νήματα ,

που οδηγούσαν στα κυκλωμένα από τους κυκλώνες νησιά του ακόρεστου πάθους .

Διαλύουν ιερά και όσια για να γονιμοποιήσουν το θάνατο της καθημερινότητας .

Επιπλώνουν τα λόγια τους με πολυτελή έπιπλα για να φαντάζουν ωραία .

Κρεμάνε την αγάπη στο πέτο τους για να δείχνουν δίκαιοι και καλύπτουν 

με αρώματα τα βήματά τους για να βγαίνει η δυσοσμία από τη σήψη του
μυαλού τους .
Υπομονετικά οι άγγελοι κρατάνε του χιτώνα τους τα άκρα και φωτογραφίζονται
μαζί τους για να κάνουν τη βαρβαρότητά τους αθωότητα και ζωγραφίζουν λού-
λούδια και αστέρια στο μετωπό τους , για να φαντάζουν ωραίοι στις έρπουσες
σαύρες .
Με ντουντούκες και σάλπιγγες ξετυλίγουν μια-μια τις συλλαβές των άστρων
και προσφέρουν τον ύπνο τους για να καταλύσουν ξυπνήματα και να στεριώσουν
φατρίες που διεκδικούν κάθε ρανίδα αίματος , που βγαίνει από το ραγισμένο
γυαλί της πίστης και προχωρώντας φτάνει ως του Αχιλέα τον τύμβο .
Πυρπολούν τα ανυψωμένα στάχυα της φεγγοβόλου αυτόχθονης κουλτούρας
και τρέφουν το σκοτάδι με ύπνους αλόγων και ό,τι αγριωπό στην εδοχώρα
των γλάρων σαλπίζει επέλαση στις δύο μετά τα μεσάνυχτα .
Μοιράζονται με τους αυλικούς και τους αμνούς τους τα κρύσταλλα της αυγής
και συσπειρώνουν το φόβο στα δακτυλά τους , για να επιβάλουν της αταξίας
την τάξη στα φλεγόμενα από επαναστατικές ιδέες σύννεφα .
Αλλά ώς εδώ και μη παρέκει . Ανατροπή , Αργείοι , και σάρωμα χιονιού από
τα αδηφάγα χέρια του Μήτρου , του Θάνου , του Βάγγου , του Μηνά ,
του Αντώνη , του Κωνσταντίνου .
Τα τριαντάφυλλα και τα μαγιάτικα φεγγάρια που στολίζουν τα πουκάμισα και
τις γραβάτες των βουνών θα σταματήσουν στο εξής να σκεπάζουν τις κοιμισμένες
συνειδήσεις , που πάσχουν από κρυοπαγήματα . Και ας πάψουμε να είμαστε
άλλο επιεικείς στους αιθεροβάμονες .
Χιονίζει πάλι ασταμάτητα στις καρδιές των επικούρων θεών , των επικούρων
φιλοσόφων , των επικούρων καθηγητών , των επικούρων ιατρών και των
κούρων  που αναβρέθηκαν κατά τις ανασκαφές στην επιφάνεια ενός κόκου
σιταριού στο Κάτω Σούλι . Αλλά και αλλάλαγμα στα θλιμμμένα λιμάνια
των κύκνων .
Κυλάει , δυστυχώς , το σκοτάδι στο κατώφλι του αιώνα που ζούμε , στο
κατώφλι του αιώνα που έρχεται και ο σφυγμός της σιωπής μεγαλώνει και
εγκυμονεί εμφράγματα .
Προσοχή , λοιπόν , στις επευφημίες και στα προπορευόμενα χειροκροτήματα
που αποτελούν κλειδιά για την εγκατάσταση της εξουσίας στα υποχθόνια
σχέδια της μοναξιάς , γιατί αν τσακίσει το σύννεφο τα πόδια του , δε θα ξαναδούμε
τη βροχή να στολίζει τη βιτρίνα του αναδυόμενου από το βυθό της βαρβαρότητας
βατράχου .
΄Ετσι οι βάτραχοι ήρθαν και κατασκήνωσαν στις πληγές της αγάπης και τότε
μόνο αφυπνιστήκαμε και αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε με ειρηνικά μέσα την
επετηρίδα των υποψηφίων για αξιώματα και θέσεις κλειδιά , εντός φυσικά
διπλής παρενθέσεως <<...>>

Πνευματική Ζωή : Τεύχος 179
Μάρτης - Απρίλης 2008

EIΣΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

ΑΡΓΥΡΗΣ ΜΑΡΝΕΡΟΣ : ΠΟΙΗΜΑΤΑ

http://galini27.wordpress.com/2009/

OI AΡΧΟΝΤΕΣ

Κι ήρθαν μια νύχτα οι βάρβαροι

Βρήκαν την πόλη να κοιμάται

Τους άρχοντες να ροχαλίζουνε μακάρια

Και τους φρουρούς να ονειρεύονται στην πύλη

Γέλασαν με τη καρδιά τους άφησαν

Ομως μήνυμα πως θάρθουν μια άλλη φορά

Γιατί είναι άνανδρο να καίει κανείς

Μια πόλη που κοιμάται και ονειρεύεται

Γέλασαν οι άρχοντες την άλλη μέρα

Εσφαξαν τους φρουρούς για ασφάλεια

Πούλησαν για σιγουριά τους κατοίκους

Κι ύστερα κάψανε ολόκληρη την πόλη

Θυσία στους θεούς για τη σωτηρία

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ

Ξέρετε τι τιμή τα κάνουνε

Οταν τα ζώα αυτά

Τα ονομάζουμε αδέσποτα

Είναι χωρίς κυρίους

Χωρίς αφεντικά το νιώθετε

Αυτό δεν είναι πια τιμή

Αυτό είναι προνόμιο

Γι’ αυτό και κάθε εξουσία

Τους ρίχνει φόλα με ευχαρίστηση

ΝΕΡΟΚΟΛΟΚΥΘΕΣ

Το άσχημο με τις νεροκολοκύθες

Είναι πως επειδή επιπλέουν

Νομίζουν πως δεν ξέρουν κολύμπι

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ

Μιλούσε απλά και

Τον καταλάβαιναν όλοι

ΤΟ ΜΑΛΛΙ ΤΗΣ ΓΡΙΑΣ

Μαμά θα με πας

Και φέτος στο Πολυτεχνείο

Θυμάσαι τι ωραίο που ήταν

Το μαλλί της γριάς

Που μ’ αγόρασες πέρυσι

ΚΛΙΝΙΚΗ

Σσσσσσσσ

Ησυχία

Γιατί ο γιατρός

Ψιθυρίζει στο αυτί

Τις τιμές

Σσσσσσσσ

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Εκείνοι οι θεατές χτες βράδυ

Τι φριχτή παράσταση θεέ μου

ΠΡΟΣΟΧΗ

Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται

Μετά την απομάκρυνσιν

Εκ της Ελλάδος

ΚΩΔΙΚΑΣ

Γίνε δημόσιος άντρας στην Ελλάδα

Και κλέψε πολλά να σε θαυμάζουν

Κλέψε λίγα να σε πουν απατεώνα

Μη κλέβεις τίποτα για να είσαι ο αφελής

Αψογος κώδικας ηθικής κυκλοφορίας

Από την ποιητική συλλογή : OI AΡXONTEΣ

NORTH COREA DAILY LIFE

KUNO RAEBER

 

Λυρικός ποιητής  . Γεννήθηκε στο Κλίνγκαου της Ελβετίας .

Σπούδασε στη Ζυρίχη , στη Γενεύη και στη Βασιλεία .

Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας με διατριβή

για την Μεταρρύθμιση . ΄Εγραψε τις ποιητικές συλλογές

<< Μεταμορφωμένα πλοία >> 1975 , << Ποιήματα >> 1960 ,

το μυθιστόρημα << Οι ψεύτες είναι ειλικρινείς >> 1961 ,

και πεζοτράγουδα .

QUASI MORTO

Τον λόφο με τον λευκό Παρθενώνα

τον ξέχασα .

Και τον οίκο του Ερεχθέως με τις Καρυάτιδες

τον ξέχασα .

Ακούω τη λέξη Ερεχθείο

κι εγώ βλέπω το ριγωτό σου πουλλόβερ ,

ανάμασα στις Καρυάτιδες ,

Quasi Morto .

Τώρα , στην άμμο του Σαρωνικού η περιπλάνησή μας

μεταξύ Φαλήρου και Πειραιά

είναι μόνο

μια βουβή ταινία ,

ο πρώτος μας περίπατος στον Λυκαβηττό ( ή ήταν στον Υμηττό ; )

ένα παιγχνίδι των παιδιών στην άμμο .

Quasi Morto ,

στην άμμο του Σαρωνικού

γεύεται το στόμα μου στ' αυτίσ σου

αλμυρό και γεύεται το στόμα μου

αλμύρα και λάδι των ώμων σου .

Quasi Morto

γεμάτο είναι τ' αυτί σου στο Σαρωνικό απ' τις μέλισσες ,

γεμάτο από τον βόμβο του Υμηττού .

Τα ονόματα τα έχω ξεχάσει :

Αθήνα , Λυκαβηττός , Υμηττός ,

Φάληρο και Πειραιάς , 

αλμύρα και λάδι των ώμων σου στο στόμα

και ο βόμβος στ' αυτί , στο δικό σου , στο δικό μου ,

των μελισσών του μακρινού Υμηττού .

Ω , Quasi Morto .

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ

Το κορίτσι κλαίει το πρωί και πίνει το γάλα του να ξεχνά

το λιοντάρι της νύχτας .

Αλλά την επόμενη νύχτα , απ' τη γωνιά

πίσω απ' το αρμάρρι , προβάλλει ένα άλλο λιοντάρι

και γεμίζει το δωμάτιο με ρύγχος και χαίτη .

Και το κορίτσι το φιλεί , παρ ' όλο που τρέμει .

Και γι' ανταμοιβή μεταμορφόνεται το λιοντάρι σε πρίγκιπα .

Αλλά οι πρίγκιπες δεν υποφέρουν τα φιλιά καλύτερα απ' τα λιοντάρια :

απολιθώνεται και κείται , ένας πέτρινος όγκος , στη γωνιά του δωματίου .

Το κορίτσι κλαίει το πρωί και πίνει το γάλα του και ξεχνά 

το λιοντάρι της νύχτας .

Αλλά την επόμενη νύχτα θα φιλήσει και πάλι το νέο λιοντάρι .

Σε λίγο κείνται τα έκθετα σε όλες τις γωνιές του δωματίου ,

παρατημένα απ' τις νυχτερινές παγόμαζες .

Οι επισκέπτες προσποιούνται ότι δεν βλέπουν τίποτε

δεν ξέρουν άλλωστε τίποτε για το δευτερόλεπτο του πρίγκιπα .

Το κορίτσι κλαίει το πρωί και πίνει το γάλα του και ξεχνά

το λιοντάρι της νύχτας .

Μετάφραση : ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΟΥΓΙΟΠΟΥΛΟΥ 

SPRING IN NORWAY

Κώστας Βάρναλης : Η Μάνα του Χριστού

Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Πως οι δρόμοι ευωδάνε με βάγια στρωμένοι
ηλιοπάτητοι δρόμοι και γύρω μπαξέδες!
Η χαρά της γιορτής όλο πιότερο αξαίνει
και μακριάθε βογκάει και μακριάθε ανεβαίνει.

Τη χαρά σου, Λαοθάλασσα, κύμα το κύμα,
των αλλώνε τα μίση καιρό τηνε θρέφαν
κι αν η μαύρη σου κάκητα δίψαε το κρίμα,
να που βρήκε το θύμα της, άκακο θύμα!

Α! πώς είχα σα μάνα κ΄εγώ λαχταρήσει
(ήταν όνειρο κ΄΄εμεινεν, άχνα και πάει)
σαν και τ΄άλλα σου αδέρφια να σ΄είχα γεννήσει
κι΄από δόξες αλάργα κι αλάργ΄από μίση!

Ένα κόκκινο σπίτι σ΄αυλή με πηγάδι...
και μιά δράνα γιομάτη τσαμπιά κεχριμπάρι...
νοικοκύρης καλός να γυρνάς κάθε βράδυ,
το χρυσό, σιγαλό και γλυκό σαν το λάδι.

Κι άμ΄ανοίγεις την πόρτα με πριόνια στο χέρι,
με τα ρούχα γεματα ψιλό ροκανίδι,
(άσπρα γένια, άσπρα χέρια) η συμβία περιστέρι
ν΄ανασενει βαθιά τ΄όλο κέδρον αγέρι.

Κι αφού λίγο σταθείς και το σπίτι γεμίσει
τον καλό σου τον ίσκιο, Πατέρα κι Αφέντη,
η ακριβή σου να βγαίνει νερό να σου χύσει,
ο ανυπόμονος δείπνος με γέλια ν΄αρχίσει.

Κι ο κατάχρονος θάνατος θα΄τανε μέλι
και πολλή φύτρα θ΄άφηνες τέκνα κι αγγόνια
καθενού και κοπάδι, χωράφι κι αμπέλι,
τ΄αργαστήρι εκεινού, που την τέχνη σου θέλει.

Κατεβάζω στα μάτια τη μαύρη ομπόλια,
γιά να πάψει κι ο νους με τα μάτια να βλέπει...
Ξεφαντώνουν τ΄αηδόνια στα γύρω περβόλια,
λεϊμονιάς σε κυκλώνει λεπτή μοσκοβόλια.

Φευγεις πάνου στην άνοιξη, γιέ μου καλέ μου,
Άνοιξή μου γλυκιά, γυρισμό που δεν εχεις.
Η ομορφιά σου βασίλεψε κίτρινη γιέ μου,
δε μιλάς, δεν κοιτάς, πώς μαδιέμαι, γλυκέ μου!

Καθώς κλαίει, σαν της πέρνουν το τέκνο, η δαμάλα,
ξεφωνίζω και νόημα δεν έχουν τα λόγια.
Στύλωσέ μου τα δυό σου τα μάτια μεγάλα:
τρέχουν αίμα τα στήθια, που βύζαξες γάλα.

Πώς αδύναμη στάθηκε τόσο η καρδιά σου
στα λαμπρά Γεροσόλυμα Καίσαρας νά μπεις!
Αν τα πλήθη αλαλάζανε ξώφρενα (αλιά σου!)
δεν ηξέραν ακόμα ούτε ποιό τ΄όνομά σου!

Κει στο πλάγι δαγκάναν οι οχτροί σου τα χείλη...
Δολερά ξεσηκώσανε τ΄άγνωμα πλήθη
κι όσο ο γήλιος να πέσει και νά΄ρθει το δείλι,
το σταυρό σου καρφώσαν οι οχτροί σου κ΄οι φίλοι.

Μα γιατί να σταθείς να σε πιάσουν! Κι΄ακόμα,
σα ρωτήσανε:"Ποίος ο Χριστός;" τ είπες"Να με"!
Αχ! δεν ξέρει, τι λέει το πικρό μου το στόμα!
Τριάντα χρόνια παιδί μου δε σ΄έμαθ΄ακόμα!

NAURU I LOVE YOU

ΘΕΜΙΣ ΣΤΑΦΥΛΑ

Oι εκδόσεις

<< ΄Ετσι που λες , εμένα οι εκδότες κάνουν σαν τρελοί να μου κυκλοφορήσουν έργο .

Το τελευταίο που έβγαλα , πούλησε δέκα χιλιάδες αντίτυπα , σε τρεις εκδόσεις >>.

Η συζήτηση γινότανε ανάμεσα σε δυο μεσήλικες , στο λεωφορείο .

Αυτός με τις '' πολλές εκδόσεις '' έλεγε , έλεγε κι όλο γύριζε να δει , αν τον προσέχουν

οι γύρω , κι όλο κοίταγε αν τον ακούει κείνη η νεαρή ξανθιά που καθόταν στο απέναντι

κάθισμα .

Η ξανθιά χαμογελούσε κάπως , σαν να έσπαγε πλάκα . Το ίδιο έδειχνε κι ο συνομιλητής

του , μα δεν ήθελε να τον πικράνει .

Το ανθρωπάκι δεν πρέπει να είχε μεγάλη οικονομική άνεση . Αυτό φαινόταν απ' 

τα παλιομοδίτικα παπούτσια , απ' το τριμμένο σακκάκι κι απ' τη γιαλάδα στα γόνατα του

πανταλονιού .

΄Ομως η επιθυμία του να πείσει όλους , πως ήταν συγγραφέας περιζήτητος , ήταν

μεγάλη καθώς δεν του έφερνε αντιρρήσεις ο διπλανός του , τόσο έπαιρνε φόρα κι όσο

μιλούσε , τόσο φαινόταν πως τα πίστευε , αυτά που έλεγε . Και όσο τα πίστευε , έβλεπες

τη χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του .

Ζούσε τ' όνειρο , έστω για λίγο , έστω μέσ' στο λεωφορείο .

- Να , εδώ , σ' αυτό το φάκελλο έχω τα τελευταία χειρόγραφα ! Απ' τον εκδότη

έρχομαι . Δεν θέλω να τα δω μου είπε , αφού γράφεις εσύ καλά θάναι . ΄Ελα να υπογρά-

ψουμε το συμφωνητικό .

Σε κάποια στάση , σηκώθηκε μάζεψε ταχειρόγραφα , ίσιωσε το σακκάκι του , τεντώ-

θηκε , έριξε μια ματιά στην ξανθιά και προσεκτικά κατέβηκε απ' το λεωφορείο . Καθώς

προχωρούσε σιγά-σιγά , όλη εκείνη η ευτυχία χάθηκε απ' το πρόσωπό του . ΄Εσφιξε με

θυμό το φάκελλο με τα χειρόγραφα και ψιθύρισε :

- Ακούς εκεί , τον κερατά , να μου πει , πως δεν μπορεί να το εκδώσει , με τα δικά του

χρήματα , γιατί αυτά τα βιβλία δεν πιάνουν , λέει . Και πως , αν θέλω , να πληρώσω την

έκδοση , λέει ! Και πού να τα βρω εγώ τα λεφτά , βρε ;

΄Εσκυψε το κεφάλι του , κύρτωσε τους ώμους του , χαλάρωσε τόσο πολύ τα χέρια του ,

που έλεγες , τώρα θα του πέσει ο φάκελλος και θα σκορπιστούν τα χειρόγραφα .

πνευματική ζωή , τεύχος 191

Remko Campert

http://nl.wikipedia.org/wiki/Remco_Campert

ΟΤΑΝ ΑΠΕΡΓΟΥΣΑΜΕ

΄Ηταν τη χρονιά που απεργούσαμε .

Η άγάπη μας κυρίεψε όλους .

Εγώ , γιατρός με το μικροσκόπιο ,

με πιότερη αγάπη παρά επιστημονικές γνώσεις ,

και συ , το ζωντανό παράδειγμα του βιβλίου ,

που ζούσες με το στόμα κλειστό .

Κι αγαπούσα τη φιλοσοφία

κι όλους τους ανθρώπους , ακόμα

και την ημερομηνία της γέννησής σου ,

στο διαβατήριο .

΄Ηταν τη χρονιά που απεργούσαμε ...

Στο πιο παγερό δωμάτιο της πολιτείας ,

αγαπηθήκαμε .

Και γύρω φώναζε ο λαός ,

<< ψωμί κι ειρήνη >> .

Ωραίο , αλήθεια , περίγυρο

για έρωτα .

΄Ηταν τη χρονιά που απεργούσαμε ,

ήταν στην εποχή της απεργίας .

Οι συνεπειές της

μας βαρύνουν ακόμα .

( Μετάφραση : Στέφη Μαυρίδη )

Lise Sorensen : Δείπνο

http://www.hcandersen-homepage.dk/bachelor-many.htm

1926-2004
Ποιήτρια και πεζογράφος , από τις κορυφαίες της σύγχρονης

λογοτεχνίας της Δανίας . Γεννήθηκε το 1926 . Οι

ποιητικές συλλογές της είναι : << Ξεριζωμένος >> ( 1946 ) ,

<< O έξω άνεμος >> ( 1956 ) , << Καλοκαιρινή λαγκαδιά >> ( 1962 ) ,

<< Επιστολές >> ( 1966 ) και  << Πίστευε τα μάτια σου >> ( 1973 ).

Η Sorensen έγραψε και ενδιαφέροντα μυθιστορήματα , με θέμα την 

απομυθοποίηση των ερωτικών σχέσεων .

ΔΕΙΠΝΟ

Ποιος άφησε το κουτάλι να πέσει στη σάλτσα , παλιόπαιδο ;

Ποιος εφεύρε το χιόνι ;

Τι γεύση έχει η μαριχουάνα ;

Τι θα πει ανπτυξιακός ρυθμός ;

Που βρίσκεται η ΄Αγκυρα ;

Που είναι το ριγωτό πολκάκι μου ;

Μαμά , πεθαίνουν από γερατιά τα κουνούπια ;

Που θα πάμε φέτος το καλοκαίρι ;

Τι σου είναι η θεία του παιδιού της αδελφής σου ;

Γιατί είσαι έτσι κοκορόμυαλος ;

Τι ηλικία έχει η Μπιργίτ Μπρυέλ ;

Τι θα συμβεί όταν ,

σε μερικά έτη φωτός , θα σβήσει ο ήλιος ;

Που παν οι άνθρωποι όταν γίνεται πόλεμος ;

Γιατί δεν μιλάς μαζί μου ;

Γιατί κανείς δεν τρώει πια λουκάνικα ;

Είχες κότσο όταν ήσουνα μικρή ;

Γνώρισες τον Γκέοργκ Μπράντες ;

Πως να μαυρίσω στον ήλιο τα πόδια μου 

χωρίς να δείχνουν πως ήταν άσπρα ;

Τι θα πει ακριβώς happy few ;

Που πήγαν άραγε όλοι αυτοί ;

Μήπως ξέχασαν το φανάρι του ποδήλατου ;

Τι λες θα γυρίσουν 

με το τελευταίο τραίνο ;

( Mετάφραση : Π.Β )

πηγή : Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία

Charlie Chaplin ( Η ανάκριση του Τσάρλι Τσάπλιν από το FBI )

     

 ΄Ενα σπάνιο κείμενο

Η ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΗΜΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΤΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝ ( ΣΑΡΛΟ ) ΑΠΟ ΤΟ FBI

Τώρα που ο Ομπάμα άνοιξε τα Αρχεία των μυστικών υπηρεσιών , βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσουμε την Ανάκριση του Τσάρλι Τσάπλιν που είναι χαρακτηριστική ενός κλίματος που άρχιζε τον ψυχρό πόλεμο .Ο μεγάλος ηθοποιός τελικά στο αεροπλάνο που εφεύγε για την Ευρώπη με τη συζυγό του Ούνα , κόρη του συγγραφέα Ονήλ , για να παραβρεθεί στην πρεμιέρα της ταινίας του << Τα φώτα της Ράμπας >> , ειδοποιήθηκε πως είναι ανεπιθύμητος στις ΗΠΑ και να μην ξαναγυρίσει .

Από το 1927 , ο Τσάπλιν είχε συχνά ενοχλήσεις από τις Αρχές για τις ιδέες του . Η κοινωνική κριτική που έκανε μέσα από τανίες του δεν άρεσε στους πιο συντηρητικούς . Το 1952 έγινε κι αυτός στόχος στο κυνήγι των μαγισσών από τους ανθρώπους του Μακαρθισμού .

Ιδού το πρακτικό της ανάκρισης του μεγάλου καλλιτέχνη που οριοθέτησε την εποχή του .

-΄ Εχετε προσφέρει χρήματα και υποστήριξη σε οργανώσεις που συνδέονται με το Κ.Κ. ;

Δεν νομίζω ... Αλλά τι ερώτηση είναι αυτή ; Τι εννοείτε 

'' συνδέονται '' με το Κ.Κ.;

- Θεωρείτε ότι ανήκετε στο Κ.Κ . ; κ . Τσάπλιν ;

Aσφαλώς όχι . 

- Ο τύπος γράφει ότι σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το κομμουνιστικό κίνημα . Δεν είναι αλήθεια ;

΄Οχι . Είμαι φιλελεύθερος και με ενδιαφέρει η ειρήνη . Δεν με απασχολεί όμως ο κομμουνισμός .

-΄Εχετε γράψει ένα άρθρο με τίτλο : '' Ρωσία , το μέλλον είναι δικό σου '' ;

Ναι .

- Σε ποιον το απευθύνατε ;

Μου το είχαν ζητήσει οι Ρώσοι , που ήταν τότε

σύμμαχοί μας . ΄Ηθελαν ένα μήνυμα για μια επέτειό τους . Το απηύθυνα λοιπόν στη σοβιετική Ρωσία . Το θέμα ήταν 

ο πόλεμος ,οι μάχες , οι ηρωισμοί τους ...

- Η '' Ντέιλι Ουέρκερ '' ( όργανο του Κ.Κ των ΗΠΑ ) δημοσίευσε μια έκκληση σας για την αναβολή της δίκης τριών 

κομμουνιστών . Τη γράψατε πράγματι ; 

Και βέβαια . Μου είχαν ζητήσει να λάβω θέση , και έγραψα κι

εγώ τη γνώμη μου . 

 - Σας συγκίνησε τόσο πολυ το γεγονός ότι ήταν κομμουνιστές ;

Αγανάκτησα επειδή η όλη υπόθεση θύμιζε κυνήγι μαγισσών . 

Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου , όλος ο κόσμος συ-

μπαθούσε λίγο πολύ τους κομμουνιστές . Εννοώ τους Σοβιετικούς κομμουνιστές . Κατά τ' άλλα δεν έχω διαβάσει τίποτα για τον κομμουνισμό . Ούτε ξέρω τα βιβλία του Μαρξ .

Για μένα κομμουνισμός ήταν πάντα η Ρωσία .

Επισκέψεις

---------------

- Σας έχουν επισκεφθεί Ρώσοι διπλωμάτες ;

Ναι . Με επισκέπτονται πολλοί επίσημοι . Είμαι λίγο διεθνές

πρόσωπο , καταλαβαίνετε . Γνώριζα τον Ρώσο πρόξενο . ΄Ηταν

γοητευτικός άνθρωπος , αλλά δεν τον είδα πάνω από δυο φορές .

Δεν αισθάνομαι κανένα μίσος για τους Ρώσους . Πιστεύω ότι

πρέπει να συνεννοηθούμε μαζί τους .

- Μήπως στείλατε και συγχαρητήριο τηλεγράφημα στη Μόσχα ,

με αφορμή το εκεί Φεστιβάλ Τσάπλιν ;

- Φυσικά Είμαι υπερήφανος γι ' αυτό . ΄Ηταν ένα φεστιβάλ που 

οργανώθηκε για μένα , για το έργο μου . Τους είπα ότι αισθάνομαι μεγάλη τιμή .

- Ποια είναι σήμερα η στάση σας απέναντι στη σοβιετιή κυβέρνηση ;

- Αυτή που ήταν πάντα . Τους είμαι ευγνώμων . Απ' ό, τι διαβάζω στον Τύπο , δεν βλέπω να έχουν κάνει κακό στη δημοκρατία μας .

- Πιστεύετε μήπως ότι οι κομμουνιστές ζουν καλύτερα απ' ό,τι

εμείς στις ΗΠΑ ;

΄Οχι , βέβαια . Θα μπορούσα να ζήσω και εκεί . Αλλά δεν έχω τίποτα εναντίον τους  , ενόσω δεν ενοχλούν τις ΗΠΑ . Αν μας

επιβουλεύονταν , θα ήμουν ο πρώτος που θα έπαιρνα όπλα εναντίον τους .

- Θα πέρνατε όπλα ;

Και βέβαια ! Αν έκαναν εισβολή στις ΗΠΑ ! Κοιτάξτε , ο Τύπος

δεν συμπαθεί αυτούς που μιλούν ειλικρινά . Αλλά κι εγώ δεν συ-

μπαθώ τον Τύπο , γιατί γράφει πολλά ψέματα για μένα . 

Με εμφανίζουν σαν τέρας . Και όμως  είμαι ήρεμος άνθρωπος ,

και ζω μια ζωή μετρημένη . Ούτε είμαι σε καμιά οργάνωση .

Στον πόλεμο όμως ήμουν εναντίον των ναζί και των φασιστών .

΄Ηταν άρρωστοι , ήταν φρενοβλαβείς , έπρεπε να νικηθούν .

- Κύριε Τσάπλιν , ήσασταν προ καιρού καλεσμένος σε μια εεκδήλωση στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης . Είναι αλήθεια

ότι αρχίσατε το λόγο σας με τη φράση '' Αγαπητοί σύντροφοι '';

Ναι είναι αλήθεια .

- Τι θέλατε να πείτε μ' αυτήν τη φράση ;

Υπήρχαν και ρώσοι μεταξύ του κοινού και το θέμα μας ήταν 

δημοκρατία . Μου φάνηκε πολύ φυσικό ν' αρχίσω έτσι .

- Κατόπιν όμως είπατε ότι δεν είσαστε Αμερικανός πολίτης και ότι εν πάση περιπτώσει τα χαρτιά και οι ταυτότητες δεν σημαίνουν τίποτα . Είπατε ότι είστε πολίτης όλου του κόσμου

και της ανθρωπότητας . Είναι αλήθεια ;

Εν μέρει . Τα τελευταία δεν τα είπα έτσι ακριβώς .

- Αλλά πραγματικά δεν είστε Αμερικανός υπήκοος ;

΄Οχι .

Ιθαγένεια

------------

- Εχετε ζητήσει όμως ιθαγένεια ;

Ποτέ . Από τα 19 μου χρόνια , αισθανόμουν πραγματικά 

διεθνής . ΄Οσο περνά ο καιρός το πιστεύω περισσότερο .

- Γι' αυτό δεν ζητήσατε να γίνετε Αμερικανός πολίτης ;

Κοιτάξτε , Αισθάνομαι Αμερικανός όπως και οτιδήποτε άλλο .

Δεν περιφρονώ τις ΗΠΑ . Μου αρέσει αυτή η χώρα . Δεν έχω

πει κακό γι ' αυτήν .

- Ας επιστρέψουμε σ' έκεινο το λόγο σας . Είπατε ότι ο κομμουνισμός δεν είναι πια ο κακός λύκος και ότι επιτέλους

ο κόσμος έχει αρχίσει να καταλαβαίνει τους κομμουνιστές .

Και είπατε ακόμη ότι οι κομμουνιστές είναι όπως όλοι οι άνθρωποι και ότι έχουν κι αυτοί τον θεό στη ψυχή τους ....

Και βέβαια το είπα . Πίστευα ότι υπάρχουν εδώ στην Αμερική

πολλές δυνάμεις που προσπαθούν να διασπάσουν τους συμμάχους .

- ΄Εχω την εντύπωση ότι βλέπετε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τους Αμερικανούς και τους κομμουνιστές .

Δεν καταλαβαίνω την εντύπωση ότι βλέπετε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τους Αμερικανούς με τους κομουνιστές .

Δεν καταλαβαίνω γιατί πιστεύετε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε με ειρήνη με τους Ρώσους . Η ιδεολογία τους δεν με απασχολεί

ιδιαίτερα . Ξέρω όμως ότι και αυτοί θέλουν την ειρήνη όπως κι

εμείς . Δεν θέλουν παγκόσμιο πόλεμο !

- Πάντως επί χρόνια , υποστηρίζετε την κομμουνιστική γραμμή .

Τι έχετε να πείτε πάνω σ' αυτό ;

Πολύ γενικό είναι αυτό που με ρωτάτε . Ακολούθησα την κομμουνιστική γραμμή , εφόσον είχαμε πόλεμο με τη Γερμανία

και τον Χίτλερ . Φυσικά , είμαι προοδευτικός .

Και πιστεύω στην ένωση των λαών .

- ΄Εχετε κάνει οτιδήποτε για να ενισχύσετε τα συμφέροντα του Κ.Κ. στην Αμερική από οικονομική άποψη ;

΄Οχι απ' ότι ξέρω !

- Θέλετε να προσθέσετε κάτι , κύριε Τσάπλιν ;

Μάλιστα , θα ήθελα να είστε ακριβής . Το ότι είμαι υπέρ της

ειρήνης μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ σημαίνει εν τέλει ότι ακολουθώ

'' κομμουνιστική γραμμή '' ; Δεν είναι κάτι που το επιδιώκω .

Εκείνο που με απασχολεί είναι πως θα διατηρηθεί η ειρήνη .

Γίνονται όμως πολλά παρατράγουδα . Γίνεται κυνήγι μαγισσών .

΄Ολα αυτά δεν μου φαίνονται και τόσο δημοκρατικά . 

Με εκπλήσει που θεωρούμαι κομμουνιστής . Ζω εδώ 35 χρόνια , 

και το κύριο ενδιαφέρον μου είναι η δουλειά μου .

Δεν είμαι '' αντί '' σε οτιδήποτε . Δεν αγαπώ ούτε τον πόλεμο ούτε την επανάσταση .

πηγή : Πνευματική ζωή

τεύχος 191 , Μάρτης - Απρίλης 2010

'' ΕΦΥΓΕ '' Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ

http://de.wikipedia.org/wiki/Nikos_Papazoglou

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΓΑΛΗΝΗΣ : ΤΟ ΧΑΣΜΟΥΡΗΤΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ

http://el.wikipedia.org/wiki


 


΄Οταν η ανάπηρη πολιτεία γελάει ,

ο απολίτιστος πολιτισμός του 21ου

αυτοχειριάζει τις τύψεις του ,

η εκδοτική νύχτα απορρίπτει

τα βιβλία σου ,

τα '' έγκριτα '' λόγου

και τέχνης περιοδικά

απαξιούν

να δημοσιεύσουν

ποιήματά σου,

οι ορθόδοξοι καθ' όλα κριτικοί

προσεύχοντε στο μηδέν ,

πίνουν καφέ στην πλατεία Κ ,

αερίζουν τα λόγια τους , 

ταίζουν με το αίμα τους

κουνουπόμυγες και

φωτογραφίζονται στην Αρούμπα ,

στη Γρενάδα , στο Μάλι .

Σωτήρες ποιητές τρέμουν μη χάσουν

το τρένο ,

το κέρμα της δόξας ,

του διαδικτύου την αναγνώριση ,

παραποιούν στίχους ,

σκοτώνουν ανυπόταχτους ήλιους ,

μέσα απ' τα κελιά τους

γράφουν

για τ' απέραντο γαλάζιο ,

για έρωτες , κοχύλια ,

επαναστάσεις , πεεταλούδες , θεωρείες 

θεωρήματα , τάσεις , υπερτάσεις ,

παραστάσεις ,

για το μυρμήγκι που τρέχει μέσα στο w.c τους ,

για μια γυναίκα

που είχαν και τους έφυγε ,

για ένα επαίτη 

που είδαν μέσα απ' τη κλειδαρότρυπα ,

για ένα ποντίκι που τρύπωσε

μέσα στην άγια τράπεζα ,

την άγια νύκτα ,

τον άγιο εκδότη και

το άγιο σύστημα

αλλά ποτέ ,

ποτέ ,

ποτέ

για το χασμουρητό τους .

Διογένης Γαλήνης

21.02.08 

KCTV (North Korean Water Ballet Celebrates the Birthday of General Kim J...

Γιώργος Βλάχος : 2 Ποιήματα

http://www.poemhunter.com/poem/

Ι
Ε ί μ α ι  τ ρ α γ ο υ δ ο τ ρ ο χ ι ά .
Τα κλαδιά σου Ελλάδα
με πλέξανε με νότες
και χειρονομίες εκατομμυρίων
μαέστρων .

Ι ν δ ο ί  θ ε ο ί  μ ε  ο δ η γ ο ύ ν ε
να τραγουδήσω μόνος ,
απόμακρος από σύμμαχους μαστροπούς ,
την κατάρα των αιώνων .

Η μια νύκτα μετά την άλλη
γίνεται επαίτειος αίματος .
Οι φλέβες μου ρουφάνε
τον παράνομο τύπο με τ' ασκί
του μιλιταρισμού
στο μέτωπο κάθε δρόμου .

Οι πλοίαρχοι εμπρηστές ψυχών
γεύονται έναν ύπνο γλοιώδη .
Ο προεδρός σου , πατρίδα ,
φθισικός από μάνα .

Το πληρωμά σου
μουγγή στρατιά λακέδων .
Τα δακτυλά μου ανιχνεύουν το μέλλον .
Κι εγώ αέναος πλοηγός της λευτεριάς .

ΙΙ

Τα πάντα με δονούν .
Η εποχή των παραισθήσεων
εγκυμονεί στο υπεροπτικό σου βλέμμα ,
κοινωνία γλοιώδη .

Το φθισικό σου χνώτο
συνέχεια της αναπηρίας των κάτω άκρων
σέρνει το χορό των σαλτιμπάγκων .

Η εκμετάλευση τραγουδά και ξύνεται περήφανα
σ' έδρανα βουλευτικά
με την τραγιάσκα
της θεωρίας των ίσων αμνών...

Το σκυλί γαυγίζει και τρώει .
Τ' αγαπημένο μου σκυλί
είναι πολιτικός οραματιστής
με ιδιάζον κοστούμι .

Και τα σαγόνια του
να δουλεύουν με το ρυθμό
και την ανοχή βουρλισμένων εποχών .
Κι εγώ ένας αυτόχειρ
στο λεκανοπέδιο των χαφιέδων .

Βομβάη Απρίλης 1978
Από την ποιητική συλλογή του ποιητή : 

 

Επαγγέλματα στην Αλεξάνδρεια -1944

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ : ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΜΙΑ ΑΠΟΘΕΩΣΙΣ

Ζ΄

Θα πέσει ! Θα πέσει ! Εφώναζαν μερικοί άγγελοι ,

προς το δεξιό μέρος του ουρανού . Ενώ μερικοί άλλοι ,

αριστερά ανεστραμμένοι , εφώναζαν : << ΄Επεσε ! Επεσε !

Αχ έπεσε η τόση λαμπρή πνευματικότης ! >>.

Πράγματι κατά το απόγευμα έπεσε η τεράστια πνευ-

ματικότης και εσκότωσε πολλούς , όχι επισήμους , αλλά

διανοούμενους .

1935

Την ώρα που έδυε ο ήλιος πίσω από το Τελωνείο ,

έβγαινε η κηδεία του μεγάλου εμπόρου από την πέτρινη

φολιδωτή πολυκατοικία .

1935

Η κηδεία του μεγάλου εμπόρου έγινε χτες , από την

φολιδωτή πολυκατοικία , μακριά απ' το Τελωνείο , ενώ

ακούγονταν στη θάλασσα οι φοβερές φωνές του Λεβιάθαν .

1935

Τα θυμωμένα άνθη της φολιδωτής πολυκατοικίας

αναδεύουν απαισίως την ώρα της κηδείας του μεγάλου

εμπόρου πίσω απ' το Τελωνείο κατά το ηλιοβασίλεμα ,

ενώ μακριά στη θάλασσα ακούγονται οι φριχτές φωνές

του Λεβιάθαν

1935

Ο Λεβιάθαν πέρα απ' τη θάλασσα έμπηγε κάτι α-

παίσιες φωνές . Ο Πειραιάς μου φάνηκε μικρός σαν την

Ιερουσαλήμ και πίσω από ένα λόφο ξεπρόβαλε το γιγάντιο

χέρι της μητέρας μου , για να μ ' ευλογήσει .

1935

ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΡΑΦΡΟΝΕΣ

Ο ήλιος χρυσός ζασταίνει και οι αθάνατοι θεοί από
γύψο , από μπρούντζο προστυχοκαμωμένοι ή ζωγραφι-
σμένοι με την φαντασία στον άυλο αέρα , εξηγούμενοι
από τις αέναες παρουσίες που δεν σταματά κι όλο δίνει
η γη , τους ανθρώπους ! Οι αθάνατοι θεοί χαμογελώντας για
την αρχαιολογία , για μικρές πλάνες , για μικρούς φόβους ,
οι αθάνατοι θεοί Δήμητρα , Διόνυσος και Ζεύς , φράχτες
χρυσοί και εύθραυστοι , αλήθειες , σκατά χρυσωμένα ,
κρύβουν την έσχατη άβυσσο . Πίσω από σπίτια και πίσω
από δέντρα , πίσω από μαντρότοιχους , μέσα από αυτο-
κίνητα , έτοιμοι να προβάλουν πίσω απ' το πέρασμα του
χρόνου , έτοιμοι , πάντα αγαπητοί , όμοιοι καταπλήσσον-
τες επί ζυγού . Και από μας έγκειται να κλίνουν προς την
έσχατη άβυσσο ή προς τη λογική του κόσμου και αγγί-
ζοντάς την να ξαναβγούν ολόδροσοι οι αλάνθαστοι θεοί .

1936

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ

Το χέρι αυτής της γυναικός , 40 οκάδες , αναβαστά-

ζοντας το κεφάλι , 100 οκάδες , με το ακάνθινο στεφάνι

της τραπεζαρίας , με τον ήλιο της δύσεως μέσα στο στό-

μα της , σαν ζαχαρωτό με φυσική γανάδα , με την χαλά-

ρωση των μυών της γλώσσας κοντά εις την μεγάλη θά-

λασσα του γκρεμνού , εις την κάμαρα της γριάς της κα-

λής παρηγοριάς .

1936

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1934-1937
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ 1980

Soraya -Pueblito Viejo

ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΜΠΑΝΕΛΗ : Μια πολιτεία με θανατηφόρα σύνορα ...

Διαχρονικά κείμενα

... Ταξιδεύουμε από τα χαράματα μέσα σε φορτηγά βαγόνια .

Είναι θεοσκότεινα . Οι πιο πολλοί έχουμε κιόλας περάσει

σαράντα μέρες στην απομόνωση και τέσσερις μήνες σ' ένα

μικρό στρατόπεδο κοντά στο Ζίμερινγκ . 

΄Ηταν κι ένας Εβραίος εκεί . Οι Ες -Ες σχηματίζανε ένα

ανοιχτό κύκλο γύρω του και φωνάζανε : << Μπάλα >> .

Ο Εβραίος άρχισε να τρέμει απ' τον έναν στον άλλο κι

αυτοί τον κλοτσούσαν στα πόδια , στην κοιλιά , στα πλευρά ,

στο κεφάλι . Το ποδόσφαιρο σταματούσε όταν η << μπάλα >>

έμενε ασάλευτη πάνω σε λάσπη από χώμα και αίμα .

΄Οταν βαρέθηκαν να παίζουν κάθε μέρα το ίδιο παιχνίδι ,

τον πνίξανε σ' ένα ρέμα που κυλούσαν μέσα οι οχετοί .

Το τραίνο που μας πάει σταματά σε πολλούς σταθμούς

Τα άλλα βαγόνια είναι κανονικά . Απ' το ίδιο τραίνο τα-

ξιδιώτες κατεβαίνουν . ΄Αλλοι ανεβαίνουν . Σωπαίνουμε

και κολλάμε τα αυτιά στα τοιχώματα . Ακούμε τέτοιες κουβέντες :

Mια γυναίκα : Να πεις στην ΄Ελγκα να μη στεναχωριέται 

για την ομπρέλα...
Eνας άντρας : Πήρα τα ρέστα μου απ' το μπαρ ; Α , ναι εδώ είναι !
΄Αλλος άντρας : ΄Εχετε άλλα πράγματα ;
΄Αλλος άντρας : Εγώ κύριέ μου ! Το όνομά μου είναι Γκάντερτ ...
Καλό σας ταξίδι ...
΄Αλλη γυναίκα : Χέλμουτ , μη με γελάσεις ...
΄Αντρας : Κουταμάρες , την Κυριακή θα μια πίσω...
Ακούμε τα παραγγέλματα και τη σφυρίχτρα του κάθε σταθμάρχη ,
αλλά ούτε που είμαστε καταλαβαίνουμε , ούτε που πάμε .
Σταματάμε πάλι .
Ξεκλειδώνουν τις συρτές πόρτες και τις ανοίγουν . Είναι μέρα ακόμα .
Ο ήλιος πέφτει καταπρόσωπο και μας στραβώνει . ΄Ομως καλύτερα
έτσι . Ο σταθμός είναι μικρός , επαρχιακός , με δέντρα , μπλοκαρι-
σμένος από Ες - Ες . Ο αξιωματικός τους παρακαλεί τους ταξιδιώτες
που κατεβαίνουν να περάσουν γρήγορα . Παρακαλεεί κι αυτούς που
είναι να μπουν στο τραίνο να περιμένουν λίγο .
Η παραλαβή μας από τους Ες-Ες του Μαουτχάουζεν γίνεται ονομαστικά .
Ταυτόχρονα μπαίνουμε στη γραμμή πέντε-πέντε . Οι ταξιδιώτες που είναι
στην πλατφόρμα και στα βαγόνιαδεν μας πολυπροσέχουν . Ούτε οι
σιδηροδρομικοί . ΄Ενας μάλιστα ελεγκτής έχει καθίσει στη σκάλα ,
ανοίγει το << τέρμος >> και πίνει καφέ . Αυτά μας φαίνονται σαν
<< καλά σημάδια >>. Η ελπίδα πιάνει να ριζώνει . Τη βοηθά κι ο
απογευματινός ήλιος κι ένα τεράστιο γελαστό πρόσωπο σε μια
διαφήμιση μπύρας που μας κλείνει πονηρά το μάτι . Ο διπλανός
μου ψιθυρίζει << φαίνεται πως θα δουλέψουμε στο χωριό >> .
΄Αλλος λέει << το πολύ-πολύ στα χωράφια >> .
Κι ύστερα άλλος << οι Γάλλοι αιχμάλωτοι που δουλεύουνε στα
χωράφια περνάνε καλά . Πολλοί το σκάνε >> .
Παίρνουμε το δρόμο του χωριού . Δεξιά κι αριστερά σπίτια .
Λοξοκοιτούμε στα παράθυρα και βλέπουμε τα έπιπλα που είναι
μέσα .<< Καλά σημάδια >> . ΄Ενας άντρας ανεβασμένος σε μια
καρέκλα βάφει τα παραθυρόφυλλα . Μια γυναίκα ακουμπά  στο
παράθυρο . Μαθήτριες περνάνε με ποδήλατα . Σταματούν .
Τις ακούμε που κάτι λένε στα πεταχτά  με τους Ες- Ες . Κάτι
<< για το έργο που ' χει απόψε ο κινηματογράφος >> .
Εμείς δεν μπορούμε να μιλήσουμε  μεταξύ μας , όμως
συνεννοούμαστε κι έτσι ... << Καλά σημάδια , καλά σημάδια >> .
Ο δρόμος περνά ανάμεσα σε μαγαζιά . Γυναίκες και άντρες κάνουν
τα ψώνια τους .
Οι πιο πολλοί χαιρετιούνται με τους Ες-Ες . Από το κουρείο βγαίνει
κάποιος με τη σαπουνάδα στα μούτρα  και λέει στον Ες-Ες αξιωματικό
που υπόγραψε την παραλαβή μας : << Να μην ξεχάσεις ώρα εννέα
απόψε , σπίτι , μαζί με την ΄Αννυ . Σύμφωνοι ; >>
<< Θα ναι παντρεμένος , σκεφτόμαστε όλοι . ΄Αννυ θα ναι η γυναίκα του.
Μπορεί να έχει και παιδιά . Καλά σημάδια >> .


Απόσπασμα από το έργο του << Μαουτχάουζεν >>
πηγή : ΝΟΥΜΑΣ , τεύχος 131 , ΜΑΡΤΙΟΣ -ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

άλλο ΕΝΑ -ΕΝΑ -ΤΕΣΣΕΡΑ κι άλλο ΕΝΝΙΑ ΚΙ ΟΓΔΟΝΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ

Πάμε Κάπου

Πάμε κάπου - πάμε κάπου

μη με πας στου Φιλοπάππου

μη με φέρνεις απ' το Γκάζι

για Θησείο με πειράζει

Πάμε λίγο - πάμε λίγο

κάτι μ' έπιασε να φύγω

Κυριακή στην Κηφισίας

μια φωνή απελπισίας

Δεν αντέχω τι να κάνω

έχω κι ένα εγωισμό

στην Αθήνα θα πεθάνω

άμα κάνω τουρισμό

Πάμε όπου θέλεις πάμε

θα σου λέω τι κοιτάμε

στα μισά της Αλεξάνδρας

μια γυναίκα κι ένας άντρας

Πάμε πάλι - πάμε πάλι

πίσω έρχονται κι οι άλλοι

για τη μνήμη του τοπίου

να κι η Αίγλη του Ζαπείου

Δεν αντέχω τι να γίνει

να ' χω μονάχα παρελθόν

κι η Αθήνα να μου δίνει

απ' το ράδιο παρόν

άλλο ΕΝΑ-ΕΝΑ-ΤΕΣΣΕΡΑ

κι άλλο ΕΝΝΙΑ ΚΙ ΟΓΔΟΝΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ

Πάμε όλοι -  πάμε όλοι

άλλη πόλη μες στην πόλη

Κυριακή στον Παρθενώνα

με δικά μας δακρυγόνα

Στίχοι : Λίνα Νικολακοπούλου

πηγή : Λίνα Νικολακοπούλου ,ΟΛΟΓΡΑΦΩΣ

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ : ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΝΑΚΑΣ

Περικλής Χαρβάς - Νοτούρνο (Φ.Γ.Λόρκα) - 1977

ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ : ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΓΟΥΩΛΤ ΟΥΙΤΜΑΝ

http://el.wikipedia.org/wiki/%

Άγαλμα προς τιμή του Λόρκα, στην πλατεία Santa Ana της Μαδρίτης

Ούτε στιγμή ,όμορφε γέρο μου Γουώλτ Ούιτμαν,

τα γένια σου δεν έπαψα να βλέπω γιομάτα πεταλούδες

μήτε τους βελουδένιους ώμους σου που το φεγγάρι τους κούρασε.

Μήτε τη φωνή σου σαν μια κολόνα στάχτη,

Γέρο μου, όμορφε σαν καταχνιά,

που στέναζες όμοια μ'ένα πουλί

με το γένος διαπερασμένο με βελόνα.

Του σάτυρου εχθρέ

εχθρέ τ' αμπελιού

εραστή κορμιών κάτω από πρόσωπα λινά .

Ούτε για μια στιγμή, ώ αντρίκια ομορφιά,

που σε βουνά από κάρβουνο,ρεκλάμες και σιδηρόδρομους

νειρεύτηκες πως ήσουν ποταμός και πως κοιμόσουν σαν ποτάμι

πλάι στον σύντροφο που έβαζε στον κόρφο του

μιας άπραγης λιοπάρδαλης τη μικρή οδύνη .

Και συ, Γουώλτ Ούιτμαν,ωραίε,κοιμού στου Χούντσωνα τις όχθες,

με τα γένια στραμμένα στον πόλο και τα χέρια σου ανοιχτά .

Η γλώσσα σου,πηλός μαλακός είτε χιόνι,κραυγάζει.

Κοιμήσου : τίποτε δεν μένει πια!

Οι τοίχοι χορεύοντας αναταράζουν τα λειβάδια

κ' η Αμερική καταβροχθίζει μηχανές και κλάματα.

Θέλω ο σφοδρός αγέρας της πιο τρίσβαθης νύχτας

ν'αφήσει άνθη και γράμματα στο γεφυρότοξο που κοιμάσαι

κι ' ένας αράπης μικρός ν' αναγγείλει στους λευκούς του χρυσού

πως έρχεται πια του σταχυού η βασιλεία .

Μετάφραση : Μανώλη Αναγνωστάκη - Κλείτος Κύρου

πηγή : Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία