ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΜΠΑΝΕΛΗ : Μια πολιτεία με θανατηφόρα σύνορα ...

Διαχρονικά κείμενα

... Ταξιδεύουμε από τα χαράματα μέσα σε φορτηγά βαγόνια .

Είναι θεοσκότεινα . Οι πιο πολλοί έχουμε κιόλας περάσει

σαράντα μέρες στην απομόνωση και τέσσερις μήνες σ' ένα

μικρό στρατόπεδο κοντά στο Ζίμερινγκ . 

΄Ηταν κι ένας Εβραίος εκεί . Οι Ες -Ες σχηματίζανε ένα

ανοιχτό κύκλο γύρω του και φωνάζανε : << Μπάλα >> .

Ο Εβραίος άρχισε να τρέμει απ' τον έναν στον άλλο κι

αυτοί τον κλοτσούσαν στα πόδια , στην κοιλιά , στα πλευρά ,

στο κεφάλι . Το ποδόσφαιρο σταματούσε όταν η << μπάλα >>

έμενε ασάλευτη πάνω σε λάσπη από χώμα και αίμα .

΄Οταν βαρέθηκαν να παίζουν κάθε μέρα το ίδιο παιχνίδι ,

τον πνίξανε σ' ένα ρέμα που κυλούσαν μέσα οι οχετοί .

Το τραίνο που μας πάει σταματά σε πολλούς σταθμούς

Τα άλλα βαγόνια είναι κανονικά . Απ' το ίδιο τραίνο τα-

ξιδιώτες κατεβαίνουν . ΄Αλλοι ανεβαίνουν . Σωπαίνουμε

και κολλάμε τα αυτιά στα τοιχώματα . Ακούμε τέτοιες κουβέντες :

Mια γυναίκα : Να πεις στην ΄Ελγκα να μη στεναχωριέται 

για την ομπρέλα...
Eνας άντρας : Πήρα τα ρέστα μου απ' το μπαρ ; Α , ναι εδώ είναι !
΄Αλλος άντρας : ΄Εχετε άλλα πράγματα ;
΄Αλλος άντρας : Εγώ κύριέ μου ! Το όνομά μου είναι Γκάντερτ ...
Καλό σας ταξίδι ...
΄Αλλη γυναίκα : Χέλμουτ , μη με γελάσεις ...
΄Αντρας : Κουταμάρες , την Κυριακή θα μια πίσω...
Ακούμε τα παραγγέλματα και τη σφυρίχτρα του κάθε σταθμάρχη ,
αλλά ούτε που είμαστε καταλαβαίνουμε , ούτε που πάμε .
Σταματάμε πάλι .
Ξεκλειδώνουν τις συρτές πόρτες και τις ανοίγουν . Είναι μέρα ακόμα .
Ο ήλιος πέφτει καταπρόσωπο και μας στραβώνει . ΄Ομως καλύτερα
έτσι . Ο σταθμός είναι μικρός , επαρχιακός , με δέντρα , μπλοκαρι-
σμένος από Ες - Ες . Ο αξιωματικός τους παρακαλεί τους ταξιδιώτες
που κατεβαίνουν να περάσουν γρήγορα . Παρακαλεεί κι αυτούς που
είναι να μπουν στο τραίνο να περιμένουν λίγο .
Η παραλαβή μας από τους Ες-Ες του Μαουτχάουζεν γίνεται ονομαστικά .
Ταυτόχρονα μπαίνουμε στη γραμμή πέντε-πέντε . Οι ταξιδιώτες που είναι
στην πλατφόρμα και στα βαγόνιαδεν μας πολυπροσέχουν . Ούτε οι
σιδηροδρομικοί . ΄Ενας μάλιστα ελεγκτής έχει καθίσει στη σκάλα ,
ανοίγει το << τέρμος >> και πίνει καφέ . Αυτά μας φαίνονται σαν
<< καλά σημάδια >>. Η ελπίδα πιάνει να ριζώνει . Τη βοηθά κι ο
απογευματινός ήλιος κι ένα τεράστιο γελαστό πρόσωπο σε μια
διαφήμιση μπύρας που μας κλείνει πονηρά το μάτι . Ο διπλανός
μου ψιθυρίζει << φαίνεται πως θα δουλέψουμε στο χωριό >> .
΄Αλλος λέει << το πολύ-πολύ στα χωράφια >> .
Κι ύστερα άλλος << οι Γάλλοι αιχμάλωτοι που δουλεύουνε στα
χωράφια περνάνε καλά . Πολλοί το σκάνε >> .
Παίρνουμε το δρόμο του χωριού . Δεξιά κι αριστερά σπίτια .
Λοξοκοιτούμε στα παράθυρα και βλέπουμε τα έπιπλα που είναι
μέσα .<< Καλά σημάδια >> . ΄Ενας άντρας ανεβασμένος σε μια
καρέκλα βάφει τα παραθυρόφυλλα . Μια γυναίκα ακουμπά  στο
παράθυρο . Μαθήτριες περνάνε με ποδήλατα . Σταματούν .
Τις ακούμε που κάτι λένε στα πεταχτά  με τους Ες- Ες . Κάτι
<< για το έργο που ' χει απόψε ο κινηματογράφος >> .
Εμείς δεν μπορούμε να μιλήσουμε  μεταξύ μας , όμως
συνεννοούμαστε κι έτσι ... << Καλά σημάδια , καλά σημάδια >> .
Ο δρόμος περνά ανάμεσα σε μαγαζιά . Γυναίκες και άντρες κάνουν
τα ψώνια τους .
Οι πιο πολλοί χαιρετιούνται με τους Ες-Ες . Από το κουρείο βγαίνει
κάποιος με τη σαπουνάδα στα μούτρα  και λέει στον Ες-Ες αξιωματικό
που υπόγραψε την παραλαβή μας : << Να μην ξεχάσεις ώρα εννέα
απόψε , σπίτι , μαζί με την ΄Αννυ . Σύμφωνοι ; >>
<< Θα ναι παντρεμένος , σκεφτόμαστε όλοι . ΄Αννυ θα ναι η γυναίκα του.
Μπορεί να έχει και παιδιά . Καλά σημάδια >> .


Απόσπασμα από το έργο του << Μαουτχάουζεν >>
πηγή : ΝΟΥΜΑΣ , τεύχος 131 , ΜΑΡΤΙΟΣ -ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011