ΘΥΜΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ- Ήρθαν κάτι Αμερικάνοι

Αντώνης Ταβάνης

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΕ ΔΩΜΑΤΙΟ

΄Εχω ένα θάνατο

ζωγραφισμένο μέσα μου .

Καθώς βαδίζω στους δρόμους

γίνωμε ένα κομμάτι πάγος

που λιώνει στον ήλιο .

Καθιστός στο πεζοδρόμιο

βγάζω τα παπούτσια .

Κοροιδεύω την Αθηνά

και τον Δία

που με κυττούν .

Μουτζώνω τ' αγάλματα της πλατείας

και μπογιατίζω τα μούτρα μου μαύρα .

Βάζω τη σκέψη μου άλογο

και βολτάρο μπροστά .

Εγώ και το μέλον σε μια λογομαχία .

Κοντινοί , επίμονοι ,

βασανιστικά μέσα μου

θόρυβοι από αυτοκίνητα

από μανιασμένους φιλάθλους

από μωρά

και δαιμονισμένους τρελλούς

που ουρλιάζουν και χτυπούν τενεκέδες .

Εγώ ,

Ναι εγώ ο ανέμπιστος .

Εγώ ο κολυμβητής της καρδιά σου

και ο τσαρλατάνος .

Εγώ κι εσύ .

Εσύ η κραυγή μου

κι'ο ζωγράφος

ΙΙ

Φύγαν λοιπόν τα μεσάνυχτα .

Παράνομα περιφέρονται

τα φαντάσματα .

Μικρά ζωντανά φαντάσματα

που κυριεύουν

τους πρωινούς δρόμους

και τους διαβάτες .

Με βλέπουν γυμνό

να σταυρώνουμε στη γωνιά

με παίρνουν κοντά τους

και μου χαρίζουνε σάβανα ,

μα βγάζω από μέσα μου

και φορώ τα δικά μου .

Τηλεοπτικά δίκτυα με τραβούν

σαν σκούπες ηλεκτρικές .

Πάνω μου αδειάζουν

τσουβάλια απορρυπαντικά

και βαρέλια κόκα -κόλα .

Κομμένος στα δυο

χάρτινος 

αιωρούμαι .

Εγώ .

Ναι εγώ ο ανέμπιστος .

Εγώ ο τσαρλατάνος .

Νοέμβρης 1972

Τηρήθηκε η ορθογραφία του ποιήματος

Περιοδικό Panderma 5&6

Ελένη Βακαλό

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ

( απόσπασμα )

Κατοικημένη που δεν είμαι ερημιά

Στη διασταύρωση των εντόμων

Και εκείνων απ'τα πουλιά που όταν τρέφονται ανεβαίνουν και τα άλλα

έρχονται με το γρήγορο γύρισμα χαμηλά

Ακούς . Των παλιών πληθυσμών οι προσκλήσεις

Είν 'οι οδοί σκοτεινοί , οι δίαυλοι που σίγουρα υπάρχουν

Την επίβλεψη για το έργο , για τη διάσωση των νερών

Από πόρους υπόγειους , περάσματα δύσκολα χτυπώντας τους βάτους

Ανακαλώ . Στο άγριο μου σώμα αναγκάζω , παρακαλώ

Τρυπημένο απ'τον άνεμο των πουλιών όταν πέρασαν , φαγωμένο ,

γεμάτο διαβάσεις

Της επικοινωνίας μου με το νερό

Κι η ψυχή μου ανεβαίνει μαζί με το θάνατο του σώματος

Που γρήγορα ο χτύπος του κύματος από μέσα απαίσιας θάλασσας

θα γίνει

Μπορεί να μην τον ακούει τ'αυτί

Μα είν 'ολόκληρος τρόμος χαμού που φουσκώνει τ'ανέβασμα της

ψυχής

Κι ήρθ 'η θάλασσα με το μέρος μου τότε

Μ'αντάμωσε

΄Ηταν έτοιμη κοίτη στο σώμα μου ησυχία τώρα βαθειά 

Είχε περάσει σε μεγάλες ριπές ο αέρας νύχτες πολλές

Το σκοτάδι κινούσε . Παράφορα κουβαλούσε από παντού μυρωδιές

Στα πλευρά μου άνοιγε κήπους . ΄Εβλεπες άλλες φορές τοπία

θαλασσινά

Δροσεροί στις όχθες τους ξάπώναν όσοι θυμόμαστε

Δεν καίγονται , δεν μαραίνονται

Τότε ανάβρύζαν πηγές

Από τη μια γλυκό κυλούσε νερό ως μέσα στη θάλασσα προχωρών-

τας σε ήσυχους δρόμους

Εκεί όταν είναι οι μέρες καλές πιο κρύο σαν κολυμπάς αισθάνεσαι

το νερό

Κι όπως σε πλάκα μαρμάρινη αν σταθείς απόγεύμα του καλοκαιριού

Όντας εσύ πιο ζεστός , εκείνη στη σκιά και στα χόρτα κρυμένη

Μιαν άλλη ανάσα θαρρείς πως περνά

Κι ανάπαυση σε τραβά και τρόμος σε διώχνει .

΄Ετσι αισθάνεσαι όταν τα ρεύματα αυτά συναντάς .

Π.Π.Α

Σελίς 1209

Medellin antiguo

Ann Sexton : Jesus Dies

Grave of Anne Sexton

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ




Από δω ψηλά στην κορακοφωλιά
βλέπω να συνάζεται ένα μικρό πλήθος .
Γιατί μαζεύεστε συμπολίτες μου ;
Εδώ  δεν έχει νέα .
Δεν είμαι κανένας ακροβάτης
είμαι απασχολημένος με τον θανατό μου .
Τρεις κεφαλές κρεμασμένες
σκαμπανεβάζουν σα φούσκες .
Δεν έχει νέα .
Κάτω κει οι στρατιώτες
γελάνε όπως πάντα γελάνε οι στρατιώτες από αιώνες .
Δεν έχει νέα .
Είμαστε ίδιοι άνθρωποι
εσείς κι Εγώ
ίδια ρουθούνια
ίδια πόδια .
Τα κόκαλά μου είναι λαδωμένα αίμα
όπως και τα δικά σας .
Η καρδιά μου χτυπά σα λαγός σε παγίδα
κι η δικιά σας τα ίδια .
Θέλω να φιλήσω το Θεό στη μύτη και να το δω να φταρνίζεται
το ίδιο και σεις .
΄Οχι από αυθάδεια .
Από πείσμα .
Από ξεσυνέρισμα .
Θέλω τον ουρανό να κατέβει στο πιάτο Μου το βράδυ
όπως και σεις .
Θέλω το Θεό να με τυλίξει
με τ'αχνιστά Του μπράτσα
όπως και σεις .
Γιατί είμαστε όλο ανάγκη .
Γιατί είμαστε πληγωμένα πλάσματα .
Συμπολίτες μου ,
πηγαίνετε σπίτια σας τώρα .
Δεν θα κάνω τίποτα το εξαιρετικό .
Δεν θα εξορύξω τα λευκά Μου μάτια .
Πηγαίνετε τώρα ,
τούτη είναι μια προσωπική υπόθεση ,
μια ιδιωτική ιστορία κι ο Θεός ξέρει
πόσο λίγο σας αφορά .

Μετάφραση :

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ ΡΟΥΚ

From up here in the crow's nest

I see a small crowd gather.

Why do you gather, my townsmen?

There is no news here.

I am not a trapeze artist.

I am busy with My dying.

Three heads lolling,

bobbing like bladders.

No news.

The soldiers down below

laughing as soldiers have done for centuries.

No news.

We are the same men,

you and I,

the same sort of nostrils,

the same sort of feet.

My bones are oiled with blood

and so are yours.

I want to kiss God on His nose and watch Him sneeze

and so do you.

Not out of disrespect.

Out of pique.

Out of a man-to-man thing.

I want heaven to descend and sit on My dinner plate

and so do you.

I want God to put His steaming arms around Me

and so do you.

Because we need.

Because we are creatures.

My townsmen,

go home now.

I will do nothing extraordinary.

I will not divide in two.

I will not pick out My white eyes.

Go now,

this is a personal matter,

a private affair and God knows

none of your business. 

Rain of Poems London 2012

 Rain of Poems over London was carried out by Chilean arts collective Casagrande in collaboration with Southbank Centre. One hundred thousand poems printed on bookmarks by over 300 contemporary poets from 204 countries fell from a helicopter over Jubilee Gardens on 26th June from 9:15 to 9:45. 

(http://www.loscasagrande.org/)

Θανάσης Μαρκόπουλος : Το κούτσουρο

Περικόπτουμε καταρχήν τα κάτω άκρα τα μόνα ικανά να βγάλουν τα ποτάμια

στους δρόμους με ισχυρές εννοείταο δόσεις αναισθητικού όπως η πατρίς κινδυ-

νεύει βαίνει κατά κρημνού κλπ κλπ

Επειδή παρά ταύτα η κατάστασις επιδεινούται απαιτούνται νέα μέτρα κι έτσι

περικόπτουμε τώρα τα άνω άκρα κι αυτά ως γνωστόν ατακτούν γράφουν

στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σηκώνουν κύματα στις οθόνες κλπ κλπ

Απομένει το κεφάλι

Σε αντίθεση με τη μάνα μας που ξεπάστρευε τον κόκορα της Κυριακής αρχί-

ζοντας απ'το κεφάλι εμείς το κρατάμε για το τέλος μια και όλα κατά το σύνταγ-

μα πρέπει να γίνουν με τη σύμφωνη γνώμη του

Περικόπτουμε λοιπόν τελευταίο το κεφάλι κι έπειτα ρίχνουμε το κούτσουρο

στο τζάκι έτσι που επιτέλους να πειστούν οι αγορές και να μας δανείσουν λίγη 

από τη ζέστη μας 

Αυγή 24.Ιουνίου 2012

Χωρίς τίτλο

Ο πολιτικός ήταν ψυχοπαθής , ο ποιητής μπουρδολόγος ,

ο δικηγόρος απατεώνας , 

ο εισαγγελέας χασμουριότανε στην έδρα 

και η νύχτα γελούσε . 

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΓΑΛΗΝΗΣ

Σταύρος Σταμπόγλης : 2 ποιήματα

ΘΕΩΡΗΜΑ

Από κάπου μύρισε εκατόμβη

στα περίχωρα των Αθηνών ή του Σαν Φραντσίσκο

Της Αδελαίδος ή του Μοντεβιδέο

Λένε πως η παραλληλία υποκλίνεται

στο ανώτερον της αοριστίας

Λάθος εκείνο που συμβαίνει είναι

πως η απόσταση υποκλίνεται

στην ισχύ των ελιγμών

Πρόκειται δηλαδή για σταθμούς

από συγκλίνουσες σιδηροτροχιές

προ του κινδύνου

ενός παρεκκλίνοντος ορίζοντα

    

	ΕΛΛΕΙΨΗ ΟΠΩΣ ΕΚΠΤΩΣΗ ΄Ηταν μια ακρόπολη εδώ αλλάποιος νοιάζεται Ο καθένας γνωρίζει από γενική άποψη πως η καταστροφική προηγείται μιας διάσωσης Καλλιεργούνται συστηματικά και εις βάθος οι γαίες Κανείς δε ρωτάει , κανείς δεν ελέγχει Μάλιστα κυκλοφορούν φήμες για μαινάδες και ωμοφαγίες Ποιος ευσεβής θα πλησιάσει εδώ Δεν ξέρουμε ακριβώς αν τα κέρδη προέρχονται απ'τη γαιοπρόσοδο ή την τυμβωρυχία ή κι απ'τα δυο μαζί Πάντως η συγκομιδή φαίνεται ικανοποιητική Αλλά κάτι πάει στραβά τώρα τελευταία ΄Αλλοι λένε πως φταίει η ξηρασία ΄Αλλοι πως λιγόστεψαν οι τάφοι ΄Αλλοι πως επήλθε ο κοερσμός των τυμβωρύχων

Παναγιώτης Μαρνέρης : Οι αφίσσες

SOUND AND LIGHT

τ 'αλαφρύ φεγγάρι που βυθίζει τον Παρθενώνα

τα καράβι ' ανυποψίαστα στη φυλακή τους

ο σπασμένος ήλιος

GRIECHENLAND

η  άσπρη πόρτα

και το φυτό αναμαλλιασμένο ,

ο σταυρός που κορδώνεται πίσω απ 'τη μάντρα

GREECE και τ 'άδεια μάτια του Ποσειδώνα .

GREECE τα μαύρα κάγκελα .

Panderma

παντός τέρμα ή παντός δέρμα

τεύχος 5&6

1973

Η Ελλάδα του 2012 : H Εφορία κυνηγάει τον Νικόλα ΄Ασιμο

Η εφορία κυνηγάει τον Νικόλα Άσιμο

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Το υπουργείο Οικονομικών έστειλε ειδοποίηση στον διάσημο αυτόχειρα καλλιτέχνη Νικόλα Άσιμο ότι σε περίπτωση που δεν έχει… διακόψει τις εργασίες του ως ελεύ­θερου επαγγελματία, θα θεωρηθεί ότι άσκησε τη δραστηριότητά του και για το 2011 και θα πρέπει να πληρώσει το τέλος επιτηδεύ­ματος! Πώς είπατε; Κι όμως. Ναι, στο υπουργείο ακόμα περιμένουν την απάντησή του. Και θα περιμένουν για πολύ ακόμα, αν δεν τους διαφωτίσει κάποιος. Ο διάσημος στιχουργός, συνθέτης, συγγρα­φέας και τραγουδιστής του ελληνικού ροκ, εμβληματική φιγούρα της περιθωριακής διανόησης των δεκαετιών του ’70 και του ’80, και σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς των Εξαρχείων, ο οποίος έδωσε δραματικό τέλος στη ζωή του στις 17 Μαρτίου 1988, είναι για τα σαΐνια που κυνηγούν τους φοροφυγάδες ζωντανός και πρέπει να… τακτοποιήσει το φορολογικό μητρώο του! Αλλά αυτό μας πείραξε; Εδώ δεν μπορούν να πατάξουν τη φοροδιαφυγή με τους ζωντανούς, σου λέει ας αρπάξουμε ό,τι μπορούμε κι όποιον πάρει ο… χάρος. Μα καλά, ένας δεν βρέθηκε που να ξέρει ότι ο Άσιμος βρίσκεται μακριά από τον επίγειο και υλικό κόσμο και ότι δεν γίνεται να περιμένουν από αυτόν ούτε δεκάρα τσακιστή; Αλλά εδώ που τα λέμε, ακόμα και να ζούσε ο Άσιμος, για όποιον γνωρίζει έστω και στο ελάχιστο το έργο του - που δεν μπορεί, λίγο ραδι­όφωνο να έχει ανοίξει κάτι θα έχει πάρει το αυτί του - ποιος είπε ότι θα πλήρωνε τα χαράτσια και τις έκτακτες εισφορές ή ότι θα ήταν συνεπής απέναντι στις υπο-χρεώσεις του στο ΤΕΒΕ; Μια τέτοια σκέψη είναι εξ ορισμού σουρεαλιστική. Αυτός που δεν χωρούσε ούτε σε ταμπέλες - ακόμα και ο προσδιορισμός του «αναρχικού» τον ενοχλούσε. Αυτός που πάθαινε δυσανεξία σε οποιαδήποτε μορφή λογοκρισίας, από όπου κι αν προερχόταν. Αυτός που ακόμα και τη δισκογραφία του τη βά­φτιζε «παράνομες κασέτες» και ηχογραφούσε σε σπίτια φίλων το υλικό του για να μην υποταχθεί στην επίσημη λεωφόρο της δισκογραφίας. Ακόμα και το βιβλίο του, «Αναζητώντας Κροκάνθρωπους», που γράφτηκε το 1980-81, κυκλοφόρησε όχι από εκδοτικό οίκο, αλλά σε φωτοτυπημένα αντίτυπα. Αυτός που τραγουδούσε «Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης/δεν ξέρεις καν το λόγο/για να με υποτάξεις». Ε, λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος, όχι μόνο δεν θα πλήρω­νε παράνομους φόρους και χαράτσια, αλλά θα πρωτοστατούσε σε οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας απέναντι σε όλο αυτό που συμβαίνει σήμερα. Φυσικά μέσα από τα τραγούδια του. Αυτά κι αν τα χρειαζόμαστε σήμερα! Όλο αυτό που ζούμε στα σπίτια μας, στους δρόμους, στις πλατείες, δεν έχει σάουντρακ. Δεν έχει στίχο, ούτε ρυθμό. Είναι μια επανάσταση βουβή, δί­χως κανένα σάουντρακ.

Ακούγεται σαν ανέκδοτο αυτό που συνέβη. Και είναι. Βρε «Μπαγάσα» Άσιμε, εσένα που σου αρέσανε τόσο οι πλάκες, ούτε να το ’χες σκηνοθετήσει τέτοιο χουνέρι στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων, που εν έτει 2012 σου στέλνε ι ακόμα… ραβα­σάκια, στην οδό Καλλιδρομίου 55, εκεί όπου έμενες. Και μετά σου λέει να μας πάρουν οι ξένοι στα σοβαρά, ότι προσπαθούμε να βάλουμε τάξη στο ελληνικό χάος. Εμείς πάντως είμαστε σίγουροι ότι αν ο Άσιμος βρίσκεται κάπου εκεί ψηλά και βλέπει όλους αυτούς τους άσχετους χαρτογιακάδες θα έχει βάλει κάτι γέλια… Και θα ψι­θυρίζει στους φωστήρες του κρατικού μηχανισμού τους ωραίους στίχους του «Εγώ με τις ιδέες μου/κι εσείς με τα λεφτά σας/νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά δικά σας/δε θέλω την κουβέντα σας/ούτε τη γνωριμιά σας».

---

topontiki.gr

Χαριτίνη Ξύδη : 2 Ποιήματα

Ι

Δεν ξέρω αν ήθελα να με φωνάζεις Λου.
Δεν ξέρω αν τα χαρτιά
που σου έδωσα να κρατήσεις
άστραφταν από τα γραμμένα
ή επειδή απλώς ήταν στα χέρια σου.

Φαίνεται πως η Ματίλντε
κράτησε την ισορροπία
στη σχεδία
αν και δεν είχε καμία σχέση
με τον Ευγένιο Ονιέγκιν.
Στο Ορλί ίσως υποδεχτώ ακόμη μια φορά
τη χέρσα σοπράνο.
Από τη θεία μετάληψη των καθολικών
τον αλεσμένο καφέ
και κρυσταλλική μαύρη ζάχαρη
μου έμεινε
το ετήσιον καψικόν.

ΙΙ

Οι πλανόδιες μπότες μου
πουλιούνται στην αγορά
σε απαγορευτικές τιμές
Δεν στο είπα-
στέκονται ατάραχοι και τις κοιτάζουν
σαν βουβά λιοντάρια
Ούτε αυτοί ξέρουν
πόσο άγριο καπνό ξεφυσάει κάποιος
για να ευτυχήσει στην αιχμαλωσία
Ίσα που κουνήθηκε σε μια παύση
βλάστησε ανάμεσα στο φέρετρο
και σε σωστικό ανασκαφής
Ένας μικρός τρόμος στα βλέφαρα
τον ανάγκασε να φάει τα χαλίκια
Τις πλανόδιες μπότες μου
που πουλιούνται στην αγορά
σε τιμές απαγορευτικές
ένας σκούφος τις χάιδεψε τρυφερά
γλιστρώντας απ’το κεφάλι της Εύας
φέρνοντας κακές ειδήσεις
σ ’ένα χαρακάκι
Νο money-no honey-sweetheart
βούρκωσε ο Αδάμ
Με τηλεβόα στο φωνάζω-

είμαι γυναίκα της οδύνης

Το αλφάβητο με δυσκολία οι μήνιγγες
το ακολουθούν στη χηρεία των επιστολών
Οι πλανόδιες μπότες μου ακούνε τους
υπεραστικούς σφυγμούς
Η σκέψη πως ο τυφλός δεμένος στον αφανισμό του
διορθώνει τα γονίδια όπως γραπτές δοκιμασίες
ανάμεσα σε διαλείμματα και διλήμματα
μου παίρνει πάνω από τις μισές εκπνοές
Δεν έκλαψα-απέτυχα
Φάντασμα που αρπάζει ό, τι μπορεί
από θριπτή ωλένη για να γίνει απτό
έχει αναπνοή που βρωμάει φτηνή ρετσίνα
κι εγώ δεν θέλω να γλυκάνω
κανένα έγκλημα του αδιάβαστου πόνου
Μην το πεις σε κανέναν
ή πες το σ’ όλους-αδιάφορο.

 

 

 

"Τακούνια καίγονται στο φούρνο" ποιήματα της Χαριτίνης Ξύδη με την Φάνυ Πολέμη απ την παρουσίαση του βιβλίου της στον Ακροβάτη απο την Άνεμος Εκδοτική. Στο πιάνο συνοδεύει η Μαρία Πανοσιάν.
τα ποιήματα που ακούγονται :
1.Αλγκάρβη
2.Ημερολόγιο
3.Νάγκα
4.Lisboa
5.Αρζεντίνα 

Ougo Gutieres Vega

Ο Ποντίφικας στο θρόνο «Gestatoria Sedia

ΠΟΝΤΙΦΙΚΑΣ

Ζω μέσα στη συντριβή

Δεν κατάφερα να συμφιλιωθώ

με κάποια ορθοδοξία

σταθερή , καθαρή και ασφαλή .

Αμφιβάλλω κι επιμένω να ψάχνω

το σχοινί που κρέμεται στον αέρα ,

το δίχως όνομα ,

το που δίνει νόημα στη φεγγαρόλουστη νύχτα ,

το πρωινό που ανακαλύπτουν

τα διψασμένα πουλιά ,

το δείλι που κάθεται στον πάγκο του πάρκου ,

την ηρεμία σου όταν στο τέλειωμα του έρωτα

σε κατέχει η πληρότητα του κορμιού .

Δεν μπορώ να δεχτώ

τη στυγνή εντολή των δογμάτων .

Σαράντα κι έξι χρόνια στον κόσμο

μου άφησαν τη βεβαιότητα

πως εδώ υπάρχει μια απάτη ,

ένα τέχνασμα δόλιο ,

κάτι που αιφνιδιάζει την έχθρα ,

κάτι ευτελές και ειρωνικό ,

κάτι τόσο φυσικό σαν το αίμα .

Από τίποτα δεν μπορώ να κρατηθώ

ούτε διαμαρτύρομαι , ούτε νιώθω νικημένος .

Ίσως ετούτη η αναζήτηση

η βεβαιότητα  αυτή τηης εξαπάτησης

νά 'ναι μια σκοτεινή μορφή

της χάριτος .

Μετάφραση : 

Μάγια Μαρία Ρούσου

Οι εξόριστοι της Μακρονήσου

photo:aristeripolitiki.

Οταν γυρίζανε το βράδυ

στις σκηνές τους

οι εξόριστοι της Μακρονήσου

(όσοι γλιτώνανε την απομόνωση)

έβγαζαν από πάνω τους

τα λερωμένα ρούχα

της άγριας ερημιάς

κι έπειτα

διάβαζαν Ομηρο και Σαίξπηρ

Παλαμά και Πάμπλο Νερούδα

χωρίς λέξεις και βιβλία.

Κάποιοι άλλοι έπαιζαν μελωδίες

χωρίς βιολιά, δίχως κιθάρες

και μια γυναίκα

που της είχαν ξεριζώσει

τα μαλλιά

(φορούσε

ένα μαντίλι φτιαγμένο

από φλούδες φεγγαριού)

τραγουδούσε χωρίς φωνή

τραγούδια για το δίκιο

καμιά φορά και για τον έρωτα.

Ενα βράδυ την πολιόρκησε

μια μικρή αυταρέσκεια

 κι ακούμπησε νωχελικά στο πιάνο

χωρίς ουρά φυσικά

Τίναξε ελαφρά το κεφάλι της

και τα μαλλιά της έλαμπαν.

Το πρωί ξαναντύνονταν

την υπομονή ή την απελπισία

και πήγαιναν σιωπηλοί

για τα βασανιστήρια της μέρας.

Ελένη Κοφτερού

Χωρίς Τίτλο

Αφιέρωμα στο Νικηφόρο Βρεττάκο

Αφιέρωμα στο Νικηφόρο Βρεττάκο, με αφορμή την συμπλήρωση 100 σχρόνων από τη γέννηση του,
από τη λογοτεχνική ομάδα "ιδεοκύματα" και
τη μουσική ομάδα "Ωδή - πόροι της Σαλονίκης"

Τετάρτη 20 Ιουνίου, στις 20:00
Πολυχώρος Τέχνης Remezzo , (Ν. Πλαστήρα 2 (πλαζ Αρετσούς)

 

politismos.kalamaria.

Κώστας Λαζανάς

wikipedia.

Η ΒΥΘΟΚΟΡΟΣ

Δεν θα ξαναπεράσει η βυθοκόρος

πλημμύρισαν οι παραλίες φαγωμένα κόκκαλα ,

σπασμένες υδρίες ,

χάλκινα νομίσματα

και στον ατραπό της Νίκης

φλογερά χρώματα χαράς ,

μελισσοχόρταρα και γαρύφαλλα ,

παντιέρες , σημαίες και λάβαρα ,

εξάγγελοι του Νενικήκαμεν ,

κουρελιασμένες σκιές σε φοβισμένα πρόσωπα ...

Ας μην περπατάν γυμνά τα παιδιά στις πέτρες ,

σε πέτρες αιχμηρές για τα παιδιά ,

μη , τα παιδιά , χαθούν στις πέτρες .

Σπασμένα γυαλιά στον ήλιο .

Πεινασμένο μάτι φιδιού στις ραγισματιές της πέτρας .

Πρόσεξε θα κόψουν το κορμί τους στις πέτρες

πελεκημένα φτερά τα χέρια των παιδιών

πικροδάφνη και κουκούτσι ελιάς τα μάτια τους

κι'η καρδιά τους πληγωμένο πουλί .

Μπόλιασαν των παιδιών τις μέρες

με πόνο , με φόβο , με στέρησι .

σπασμένες οι ξύλινες πρέσες των ληοτριβιών

και το σταρένιο ψωμί στο λάδι , βέβηλη επιθυμία .

Π.Π.Α

Σελίς 1475

Σόνια Ζαχαράτου : '' Ο Εχθρός μου "

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Κυκλοφόρησε το θεατρικό έργο της Σόνιας Ζαχαράτου «Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ» από τις Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος. Για το έργο «Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ», η συγγραφέας άντλησε την έμπνευσή της από το τρομοκρατικό κτύπημα στο σχολείο του Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας, κτύπημα που στοίχισε τη ζωή σε 385 άτομα, μεταξύ των οποίων 185 παιδιά. Μέσα από το έγκλειστο πανικοβλημένο πλήθος στις μπλοκαρισμένες με εκρηκτικά αίθουσες, ξεχωρίζει μία όμηρο με το παιδί της κι έναν τρομοκράτη και παρακολουθεί τα λόγια, τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, στη διάρκεια της επιχείρησης. Προσπαθεί να διεισδύσει στην ψυχική κατάστασή τους και να αναγνώσει τη σχέση που κάποιες σπανιότατες φορές μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε θύματα και θύτες. Ένας σύγχρονος προβληματισμός, μια αιρετική ματιά, ένα ευαίσθητο, τρυφερό αλλά συγχρόνως και σπαρακτικό έργο. *Η υπόθεση δεν ανταποκρίνεται σε κάποιο γεγονός και θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε ή –το πιθανότερο- πουθενά. Εικαστικά βιβλίου: Χριστόφορος Κατσαδιώτης «Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ» πωλείται στα βιβλιοπωλεία Ιανός (και στη Θεσσαλονίκη), Πρωτοπορία, Παπασωτηρίου, Πατάκης, Πολιτεία καθώς και στο βιβλιοπωλείο του Εθνικού Θεάτρου. Σελίδες 58, τιμή: 7 ευρώ. Για παραγγελίες: Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος, τηλ. 210 3835421

Κλείτος Κύρου

ΟΤΑΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΒΡΟΝΤΟΥΣΑΝ ΤΑ ΤΥΜΠΑΝΑ

Photo: © E.KE.BI, 2001. Μητρόπουλος

 (Θεσσαλονίκη, 1921- 3 Απριλίου 2006)

 ΄Οταν στους δρόμους βροντούσαν τα τύμπανα
Οι επιστροφές σκότωναν τις ελπίδες
Κρατώ το χέρι σου μες στο σκοτάδι
Και προχωρώ
Εσύ και δυο άστρα που επιζήσαν
Οι μόνοι μου συνοδοί
Τα σχέδια που δεν πρόφθασα να χαράξω
Κι οι φαντασίες του σύγνεφου στο λιοβασίλεμα
Σημαδεύουν την αρνητική πορεία
Δεν μένει παρά να πλαγιάσουμε στον κάμπο
Και ν' αγαπήσουμε το πρώτο μαρτολούλουδο που δεν έκοψες
Αυτοί που μας αγάπησαν πεθάναν πριν μας μισήσουν
Αυτούς που θ΄αγαπούσαμε τους υπόταξε η λογική
 

Παιδιά σαν ήμασταν δεν παίξαμε ποτέ
Έφηβοι δεν κλάψαμε
Σαν γίναμε άντρες λησμονήσαμε το γέλιο
Πώς θέλετε να πάψουμε να νοσταλγούμε
 

Καθισμένη στα βράχια δαγκώνεις πικρόριζες
Κι ένας αγέρας επιβίωσης φυσάει απ' τις σχισμές των ματιών σου

΄Εχω το φέρσιμο των σκοτωμένων άγγλων ποιητών
που τους διάβασα στα βιβλία
Συλλογίζομαι αυτούς που έφυγαν από κοντά μας σιωπηλά
και με διάκριση τόση
Άλλοι χάθηκαν σε πλοία ναυαγισμένα, άλλοι αφανίστηκαν
από σιβυλλικές ασθένειες άλλοι δολοφονήθηκαν
 

Ζούμε στη βασιλεία της διασποράς
Η κάθε μέρα και μια εφήμερη προέκταση
Κάθε βράδυ οι εραστές ζητούν απόμερες γωνιές
Κάθε άνθρωπος ανακαλύπτει κάποτε το αδύνατο ενός γυρισμού
Κι όμως δεν αντιστέκεται αποχτάει συνήθειες
Διασταυρώνει το σπέρμα του με καινούργιες γυναίκες
Υποβάλλει τη μνήμη του σε συνεχή αφαίρεση
Και τέλος φεύγει από κοντά μας
 

Όταν στους δρόμους ξαναβρόντησαν τα τύμπανα
Θα ξεριζώσω τη φωνή μου
Και θ' αγαπήσω δυο φορές το σχήμα της σιωπής σου .

Π.Π.Α

Σελίς 1471-72

Minerva Salado

	Año1944  Cuba

ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Ο Τζων Σμιθ

- κηπουρός του μίλου Μπόστον -

αρνιέται να πάει στο Βιετνάμ

Ο δρομέας γυρνάει

τρομαγμένος στο σπίτι

στο βάθος του κήπου αριστερά

ανθίζει ένα λουλούδι .

ΜΙΚΡΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Χάθηκε ο Χο Τσι Μίνχ .

Ο ναύτης Μπα έγινε

πατριώτης Κοκ

κι εκείνος ο βουδιστής παπάς

περιπλανώμενος αληθινός αγρότης .

Χάθηκε ο μικρούλης Τάντ .

΄Ολοι τους είναι νεκροί .

Κι ο Θείος Χο στον άνεμο καβάλα

σαν τη θυελλοβοή

καταιγισμός ασίγαστης φωτιάς

βγαλμένης απ' το χώμα

αεροπλάνα θα συντρίψει και στρατιώτες .

Μετάφραση :

Αντώνης Στέμνης

Happy Day

Pantelis Voulgaris - Extract from Happy Day (1976)


Starring : Stathis Gialelis, Stavros Kalaroglou, Zorz Sari,

 Kostas Fissoun, Dimitris Poulikakos, Melina Karacosta

23% και με απόδειξη

23% το σουβλάκι

έχω και απόδειξη

23% η μπύρα

23% το κατούρημα

στα δημόσια   

ου

ρη

τή

ρι

α

23% να είναι οι ώρες σας στο Kostoul - istan 

Διογένης Γαλήνης

Το...'' Πιστεύω '' των γαλαζοπράσινων μνημονιακών !!!

Πιστεύω εις ένα Ευρώ,
Πατέρα, λαοκράτορα, ποιητήν ΔουΝουΤού και γης, δανειστών τε πάντων και φραγγάτων.

Και εις ένα Κύριον πρόεδρο της Ε.Κ.Τ., τον Υιόν του Ευρώ τον μονογενή,
τον εκ του Πατρός δανεισθέντα προ πάντων των εντόκων
δάνειο εκ δανείου, ευρώ αληθινόν εξ ευρώ αληθινού, τοκισθέντα, ου χαρισθέντα,
ομοούσιον τω ΔΝΤ, δι' ου τα πάντα οφείλετο.
Τον δι' ημάς τους χαχ...όλους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των Βρυξελλών
και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Ηλιθίου και Μαργαρίτας του Ανδρέα και πρωθυπουργήσαντα.
Παρετιθέντα τε υπέρ ημών επί Καρόλου Παπούλια και παθόντα και ξεφτιλισθέντα.
Και ταξιδέψαντα στην Κόστα Ρίκα κατά τας γραφάς.
Και ανελθόντα εις τη σοσιαλισική διεθνή και καθεζόμενον εκ δεξιών του Βλακός.
Και πάλιν ερχόμενον μετά λόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της μαλακίας ουκ έσται τέλος.
Και εις τον Παπαδήμα τον Άγιον, τον Κύριον, τον φοροοποιόν, τον εκ του Πατρός εκπορευόμενον,
το συν Πασόκ και Νουδού συγκυβερνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των εκδοτών.
Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και άποστολικήν Γερμανίαν.
Ομολογώ μνημόνιο εις άφεσιν χρεών.
Προσδοκώ κούρεμα ιδιωτών.
Κι οφειλή του μέλλοντος αιώνος.

Αμήν.

Απο φίλο αναγνώστη του makeleio.gr

Οι εκλογές μαντινάδα - Διονύσης Σαββόπουλος

Φώτος Γιοφύλλης

Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΡΕΜΠΟΡΑ

Λοιπόν : Το Μανιτόμπα 7 και 5 σέντς

και το Χαρβίντερ 6 και 40 .

( Τσιφ Πειραιά τέλος μηνός παραδοτέα ) . -

Ωιμέ , με δένουν πάντα

τα μάτια και τα νάζια σου , Μεντέα !

΄Ετσι μονάχα με συμφέρει . Και το κέρδος ;

Ασήμαντο ! Και γύρου μας κερδίζουμε γενναία .

Σαν έχεις τους Σμυρνιούς μες στον Περαία ,

σαν έχεις τους Οβριούς στη Σαλανίκη ,

που δίνουνε μικρές τιμές - τι φρίκη ! -

και πως να δώσω γω τιμές ανθρωπινές ;

Μα και σε τέτοιο κέρδος πως να φχαριστηθώ ;

( Είναι μικρός λογαριασμός 10.000 τόνοι , )

πούχω και τη Μεντέα - ματιά που μαχαιρώνει ! -

και την ποθώ , και την ποθώ !

Και πως μπορώ να τη δυσαρεστήσω ;

Και πως να μην της πάρω τ' ακριβά γουναρικά ;

Και την κομψή την << Cadillac >> για τον περίπατο ;

Και το κολιέ με τα μαργαριτάρια ;

( Το βλέπω απά στ' αλάβαστρα ν' ανθεί ! )

Από τα κέρδη τάχω υποσκεθεί ...

Να βάλω απάνω 10 σέντς στο Μαανιτόμπα ακόμα ;

Μα έχεις και τους Σμυρνιούς μες στον Περαία ,

μα έχεις και τους Οβριούς στη Σαλονίκη -

φρίκη !

Ω τι μαρτύριο πούνε πάντα

τα μάτια και τα νάζια της Μεντέας

κ' οι σμιλευτές γραμμές του ποδαριού !

Ω τι αγωνία και το εμπόριο του σταριού !

Π.Π.Α

 Σελίς 1292

Μάρκος Αυγέρης

ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Στο σώμα της Ελλάδας το ιερό ασελγούνε

με τη σειρά τους οι φασίστες και γελούνε .

Την ατιμία πρόθυμα καθένας τους δουλεύει

είτε στο διάβολο , είτε στο θεό πιστεύει .

Στην κόλαση , που ολόγυρα μας έχουν στήσει ,

με το αίμα και τις σάρκες μας έχουν μεθύσει .

Τέτοιους καιρούς καλύτερα κι από πνεύμα ακόμα

του πολυβόλου θα μιλάει το τίμιο στόμα .

Και πιο πολύ κι από του λόγου τ' άνθια , τα μυδράλλια

πρέπουν σε τέτοια Σατουρνάλια .

Π.Π.Α

Σελίς 1206