Η ΄Ανοιξη βομβαρδισμένη
απ' τα έγχρωμα κουνούπια του Demerara .
Ο ΄Ηλιος διαβάζει ποιητικά
περιττώματα στη Σόλωνος
Η διανόηση χειροκροτεί
υποτακτικές κυβερνήσεις
και
η ποιητική νομενκλατούρα
Διογένη Γαλήνη
δεν είσαι ποιητής
21.05.2012
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011
Jorge Luis Borges :΄ Ενα κλειδί στη Θεσσαλονίκη / La Llave en Salonica
΄ Ενα κλειδί στη Θεσσαλονίκη
Αμπαρβανέν , Φαρίας , ίσως Πινέδο ,
φυλάνε ακόμα , από της Ισπανίας
τους ανόσιους διωγμούς μακριά τώρα ,
το κλειδί κάποιου σπιτιού στο Τολέδο .
Ελεύθεροι πια από φόβους κι ελπίδες ,
κοιτάζουν το κλειδί καθώς βραδιάζει
ο μπρούντζος κρύβει παρελθόν και αποστάσεις ,
λάμψη απαλή και απόμακρη πικρία .
Τώρα που η πόρτα του έχει πια γίνει στάχτη ,
το μέταλλό του γίνεται κλείδα της διασποράς
και του ανέμου , όμοιο με κείνο το άλλο
το κλειδί του αδύτου που πέταξε κάποιος
μες στο γαλάζιο , όταν ο ρωμαίος όρμησε με βία
και κάποιο χέρι τ' άρπαξε στον ουρανό .
Μετάφραση : Δημήτρης Καλοκύρης
arrojados de España por impía
persecución, conservan todavía
la llave de una casa de Toledo.
Libres ahora de esperanza y miedo,
miran la llave al declinar el día;
en el bronce hay ayeres, lejanía,
cansado brillo y sufrimiento quedo.
Hoy que su puerta es polvo, el instrumento
es cifra de la diáspora y del viento,
afín a esa otra llave del santuario
que alguien lanzó al azul cuando el romano
acometió con fuego temerario,
y que en el cielo recibió una mano.
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011
ANNE SEXTON
Είμαστε η Αμερική
Είμαστε αυτοί που τα φέρετρα γιομίζουν
Είμαστε μπακάληδες θανάτων .
Τους συσκευάζουμε σε καφάσια σαν σκουπίδια
Η μπόμπα ανοίγει σαν κουτί παπουτσιών .
Και το παιδί ;
Το παιδί δεν χασμουριέται βέβαια .
Και η γυναίκα ;
Η γυναίκα λούζει την καρδιά της .
Της την ξεκόλλησαν
κι επειδή είναι καμένη
και σαν μια πράξη τλευταία
την ξεπλένει στο ποτάμι .
Αυτό ε΄ναι το παζάρι του θανάτου .
Αμερική
που είναι τα δικαιολογητικά σου ;
Μετάφραση : Κατερίνα Αγγελάκη -Ρουκ
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011
ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ : ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ...
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ : Δεν πουλώ ύφος , στυλ , λογοτεχνία . Δεν γράφω διηγήματα . Καταθέτω γεγονότα και συμπτώματα της εποχής που ζω . ΄Ολα όσα γράφω συνέβησαν . Σε μένα ή σε άλλους . Χρόνια τώρα σπαταλιέμαι , παρακολουθώντας όλα κι όλους . Η ζωή περνά από μέσα μου , με διαποτίζει με την ασκήμια της , με γεμίζει λύσσα με την αδικία της την οργανωμένη , με ταπεινώνει με την ανημποριά μου ν' αντιδράσω , να επαναστατήσω αποτελεσματικά , να υπερασπιστώ το μαζικό εξευτελισμό . Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρονών θα ξεκινούσα από τις κορφές των βουνών , αντάρτης , ληστής , πειρατής , ν'ανοίξω τα μάτια εκείνων που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους , όσο και κείνων που εθελοτυφλούν. ΄Οχι , η επαναστασή μου δεν θα στρεφόταν κατά του κατεστημένου και του συστήματός του, αλλά εναντίων εκείνων που το ανέχονται . Θα σκότωνα , θα τσάκιζα την κακομοιριά , την υποταγή ,την ταπεινοφροσύνη . Η γη έτσι κι αλλιώς δε χωρά άλλους ταπεινούς και καταφρονεμένους . ΄Οπως δε χωρά άλλα φερέφωνα προκάτ επανάστασης . Η ζωή γίνηκε πια πάρα πολύ απάνθρωπη για να την καλουπώνουμε σε σχήματα , δεν μας ανήκει καν , όπως δεν μας ανήκει τίποτα , από τη γη που κατοικούμε ως τα προσωπά μας . ΄Οταν ο κάθε ταχύρπαστος , ο κάθε τιποτένιος , μπορεί να μας δέσει πάνω σε μια καρέκλα , σ' ένα πάγκο ή σ' ένα κρεβάτι , να μας φτύσει , να μας μαστιγώσει , να μας βιάσει . Το Σύστημα αποχαλινωμένο καλλιεργεί σκόπιμα την αυνειδησία , την αγριότητα , το χάος , καταλύοντας τον σεβασμό για τον ανθρώπινο παράγοντα . Δεν άφησε τίποτα ανεκμετάλλευτο , από το << χάσμα των γενιών >>που αποκόβει τους ανθρώπους μεταξύ τους και ετοιμάζει τους αυριανούς παιδιά-καταδότες του Χίτλερ , ως την κατάργηση της οικογένειας . Ο άνθρωπος βγαίνει στο σφυρί . Για να μη βρίσκει το Σύστημα καμιά αντίδραση και να μπορέσει αύριο να βγάλει ελεύθερα στο σφυρί και τις πατρίδες . Ο Παπαδόπουλος ήταν μια δοκιμή και στον ευρωπαικό χώρο , κατά το σύστημα των χιλιάδων πειραμάτων που πραγματοποιούνται σ' όλες τις περιοχές του πλανήτη . Η συνταγή είναι πια κοινή : ΄Οταν ένας λαός σηκώει κεφάλι κατά του κυβερνήτη του , εκπροσώπου του κεφαλαιοκρατικού συστήματος , βρε΄τε έναν αλήτη και αναθέστε του να περάσει χειροπέδες σ' αυτό το λαό . Κι αφήστε τον να εξουθενωθεί . Το πιθανότερο είναι να συνηθίσει και να ζήσει εξουδετερωμένος από τριάντα μέχρι σαράντα χρόνια , όπως συνέβη στην Ισπανία και την Πορτογαλία . Επειδή όμως οι καιροί άλλαξαν , τα πράγματα πάνε γρηγορότερα , η συνταγή τροποποιήθηκε . Πάρτε τα κλειδιά από τον αλήτη , δώστε τα στον παλιό κυβερνήτη και στείλτε τον να ξεκλειδώσει τις χειροπέδες . Ο λαός θα του γλείφει τα χέρια , βλέποντάς τον σαν ελευθερωτή του . Γι' αυτό και μεις τα σύγχρονα πειραματόζωα , οφείλουμε να χρεισιμοποιούμε πάντα τον όρο , π . Χ . που θα σημαίνει τώρα πια , << προ Χούντας >> και , μ . Χ ., << μετά τη Χούντα >> . Γιατί το πείραμα πέτυχε και δεν πρέπει να το λησμονούμε ούτε στιγμή . Η Ελλάδα εκδίδεται , συνηδειτά και ασύνειδα . Κι ούτε ένας αθώος . Ανεύθυνος κανένας .
Οκτώβρης 1978 μ.Χ
Λιλη Ζωγράφου
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΡΝΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΣΤΕΡΙ
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
Giorgos Vlachos : Caribbe Estoy Aqui
Caribbe Estoy Aqui
To : Derek Walcott
La mujer , el amor , la revolucion .
El Tridente , Poseidon , el mar .
Esto ve el poeta
dentro de las estrellas conchas asirenadas
y la matriz de los versos :
soles femeninos y lunas masculinas
dioses blancos y negros
y a la bandera de Barbados
con el Tridente de sus ojos
sobre la brisa marina
y dentro de la profunidad de la historia
saludar
Caribbe Estoy Aqui
19 . 10 . 2000
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΤΑΝΤΑ
Πριν
να αναλύσουμε το κίνημα του Νταντά , καλό είναι να πάρουμε μια γεύση
της διάστασης που έχει για ένα σύγχρονο κοινωνικό κατεστημένο . ΄Ετσι
κατά την Encyclopaedia Britannica : << Το Νταντά υπήρξε ένα
λογοτεχνικό κίνημα με διεθνές πλαίσιο και χαρακτήρα μηδενιστικό που
διάρκεσε από το 1915 ως τα 1922 >> , κατά δε το Larousse <<
ονομασία εσκεμμένη , κενή νοήματος ( που ) διλάχτηκε στο λεξικό ανάμεσα
στις πιο ανώδυνες λέξεις και υιοθετήθηκε από ένα λογοτεχνικό κίνημα που
εκδηλώθηκε στα 1916 και που αποσκοπούσε , με τη διακωμώδηση και το
παράλογο , το τυχαίο , την ενόραση , να καταστρέψει την παραδοσιακή
κοινωνία , παιδεία και τέχνη για να επανεύρη την αυθεντική
πραγματικότητα >> .
Στην
ουσία κανένα κίνημα δεν προσφέρεται λιγότερο για να ανάλυση από το
αντισυμβατικό και μηδενιστικό Νταντά , το οποίο αρνείτο όχι μόνο την
κάθε συμβατικότητα αλλά και τον καθωσπρεπισμό , την μουσειακότητα και το
καλό γούστο .O Tristan Tzara μάλιστα , από τα ιδρυτικά του μέλη , χάρη
κυρίως στην προπαγανδιστική τάση του οποίου το κίνημα οφείλει την
εξαπλωσή του , γράφει χαρακτηριστικά : << Ο κυβισμός ήταν μια
σχολή ζωγραφικής , ο φουτουρισμός μια πολιτική κίνηση . Το Νταντά είναι
μια νοοτροπία >> και << Μην εμπιστευόσαστε το Νταντά . Το
Νταντά είναι τα πάντα . Το Νταντά αμφιβάλει για τα πάντα . Αλλά οι
πραγματικοί Νταντά είναι εναντίον του Νταντά >> .
Το
Νταντά γεννήθηκε γύρω στα 1916 - φέτος συμπληρώνονται ενενήντα χρόνια
από την εμφάνισή του και ενώ η Ευρώπη ρημαζόταν από την λαίλαπα του Α'
Παγκόσμιου Πολέμου που εκτός από τις καταστροφές που επέφερε -σήμανε και
την αρχή μιας ηθικής κρίσης και χρεωκοπίας ιδεών και μιας αναθεώρησης
της στάσης ζωής . Παράλληλα με την δυσβάσταχτη ηθική συντριβή , που
δημιούργησε στις συνειδήσεις των Ευρωπαίων ο πόλεμος , η εποχή εκείνη
σημαδεύτηκε από την εμφάνιση επαναστατικών προσωπικοτήτων -σαν των
Darvin , Marx , Freud , Einstein , καλλιτεχνικών κινημάτων σαν του
Ιμπρεσσιονισμού και του Φοβισμού , του Κυβισμού και Φουτουρισμού . Η
επιστροφή ειςεαυτόν και η ρήξη με την αντικειμενική πραγματικότητα έχει
δρομολογηθεί . Οι Ντανταιστές , που στην αρχή στράφηκαν κατά των πολέμων
, επιζητούν , όπως και οι διάδοχοί τους υπερρεαλιστές , την αποκάλυψη
του κόσμου του ασυνείδητου και τον τορπιλισμό των συμβατικοτήτων και του
καλού γούστου .
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Huelsenbeck και ο Ball είχαν στην αρχή προσχωρήσει στον εξπρεσιονισμό και ο Arp στον κυβισμό .
Τον
Φλεβάρη του 1916 ο Γερμανός ποιητής Hugo Ball έστησε ένα καλλιτεχνικό
καμπαρέ στην Ζυρίχη , το Cabaret Voltaire , όπου στην αρχή γίνονταν , σε
ένα χώρο με ζωγραφιές και σκίτσα , fauves , εξπρεσσιονιστών , κυβιστών
και φουτουριστών , απαγγελίες ποιημάτων των Rimbaud , Apollinaire ,
Jarry και Laforgue .Πολύ γρήγορα όμως το ήπιο κλίμα άλλαξε . Το νέο
κίνημα που προέκυψε ονομάστηκε νταντά , από το άλογο στην γλώσσα των
νηπίων ή του ναι ( ντα ντα ) στην ρουμανική ή την ουρά της αγελάδας σε
κάποια αφρικανική διάαλεκτο . Οι εεκδηλώσεις τώρα περιορίζονται .
Απαγγέλλονται τα << ταυτόχρονα ποιήματα >> ή οι καλλιτέχνες
επιδίδονται σε ηχηρούς << θορυβισμούς >> ( bruitismes =
θορύβους από κλειδιά ή κιβώτια ) . Το Νταντά έχει γεννηθεί . Πολύ
γρήγορα το μικρόβιο του Νταντά μεταδόθηκε στη Γερμανία όπου πήρε
πολιτική διάσταση από τους Johannes Baader ,Richard ,Huelsenbeck και
Raul Hausmann . Επειδή όμως το πολιτικό στοιχείο ελάχιστη σχέση έχει με
το Νταντά , γρήγορα το κίνημα σ' αυτή τουλάχιστον τη μορφή ατόνησε .
Από
την άλλη μεριά για να ξαναγυρίσουμε στη Γαλλία ο Marcel Duchamp με το
έργο του : << Το Γυμνό που κατεβαίνει μια σκάλα >> που
αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της ζωγραφικής διαρρηγνύει , δίνοντας
πλαστικό χαρακτήρα σε ένα έργο ζωγραφικής , τους θεσμούς του με τον
νατουραλισμό και ανοίγει τον δρόμο στα ready-made .Τα ready-made
συγγενεύουν με τα objets trouvés , όπως τα έβλεπαν οι Κινέζοι και οι
Γιαπωνέζοι και έχουν σχέση με την έκφραση του αντικειμενικά τυχαίου που
προσδίδουν σ' αυτά οι υπερρεαλιστές . Αλλά από τους Ντανταιστές δίνεται
περισσότερη έμφαση στο γεγονός ότι υπονομεύεται το καλό γούστο και ο
συμβατικός καθωπρεπισμός , καθώς εκλέγονται κοινότοπα αντικείμενα
χρηστικής σημασίας , βλ. Τροχός ποδηλάτου ( 1913 ) , Βάση για κενά
μπουκάλια ( 1914 ) και ένα ουρητήριο με τίτλο η Πηγή ( La Fontaine ) .
Πέραν
της Γερμανίας , όπου οι Ντανταιστές επεκτείνονται εκτός του Βερολίνου
και στην Κολωνία και το Αννόβερο , το κίνημα φτάνει στην Αμερρική
εκπροσωπούμενο από διεθνιστές εκπροσώπους του απ'όλα τα μέρη του κόσμου :
Jean Arp ,Francis Picabia ( Γαλλία ) , Emy Henning and Hans Richter
( Γερμανία ) , Walter Sterner , Sophie Taneber ( Ελβετία ) .
Και
ενώ το κίνημα παρακμάζει στη Ζυρίχη , φτάνει στο Παρίσι όπου συνααντά
γερά ριζωμένο τον μοντερνισμό βασισμένο στην παράδοση των Mallarme ,
Baudelaire , Rimbaund και Jarry . Ηορμή του Νταντά αναχαιτίζεται με
αποτελέσματα η << Littérature >> το περιοδικό ιδρύθηκε το
1919 από τους Louis Aragon , Philippe Soupault και André Breton να μην
είναι καθαρά ντανταιστικό έντυπο .
Κάτι
που επιτυγχάνεται μόνο με το Bulletin Dada που εκδίδεται τον Φλεβάρη
1920 . Ενώ σαν το αποκορύφωμα των Ντανταιστικών εκδηλώσεων στο Παρίσι
κατά την διάρκεια ενός Φεστιβάλ Νταντά εκσφενδονίζονται στους
καλλιτέχνες αυγά και μπιφτέκια .
΄Ολα
πηγαίνουν καλά για το νέο κίνημα . Το γεγονός όμως της δημόσιας δίκης
του Maurice Barres αποκαλύπτει τις διαφορές στους κόλπους του κινήματος
και ο Breton προτείνει την σύγκληση συνεδρίου για να διερευνηθεί η θέση
του μοντερνισμού . Η σοβαρότητα των προθέσεων του Breton προκαλεί , ως
ασύμβατη με το κίνημα , θύελλα αντιδράσεων και παραιτήσεων . O Breton
διακόπτει τις σχέσεις του με τον Tzara .Ο Tzara διαφωνεί με τον Picabia .
Σε μια βραδιά Νταντά μάλιστα ο Breton , o Aragon και ο Eluard σύρονται (
Ιούλιος 1923 ) , έξω από Παρισινό Θέατρο . Τα γεγονότα αυτά στην ουσία
σηματοδοτούν και την διάλυση του Νταντά που κανείς πια δεν παίρνει στα
σοβαρά .
΄Ισως
το κίνημα διάρκεσε τόσο όσο χρειαζόταν . ΄Οντας άρνηση κατά βάση , δεν
κατόρθωσε παρά να προλειάνει το έδαφος για τον Υπερρεαλισμό που
αναδύεται από τους κόλπους του . Υπήρχαν όμως μέσα
στον
γενικό παραλογισμό του κινήματος θετικά στοιχεία όπως : οι καταγγελίες
του πολέμου ,της κακώς εννοούμενης ηθικής και άλλων κοινωνικών δομών ,
της μουσειακότητας της τέχνης κ.λ.π.
΄Οπως
έλεγε ο Jean Arp , οι Ντανταιστές ήθελαν να συλλάβουν τη γλώσσα του
φωτός , να προκαλέσουν την εγρήγορση του κόσμου . Γι' αυτό καλούνται ναα
δημιουργήσουν καινούργιες λέξεις στα << ταυτόχρονα ποιήματα
>> . Τέλος , το Νταντά επιχειρεί μια επίθεση κατά του ορθολογισμού
αφού << η διάνοια χαρακτηρίζεται από μια φυσική ανικανότητα να
κατανοήσει τη ζωή >> . Ο απόλυτος μηδενισμός του , απλά
αντικατοπρίζει την ίδια την εποχή του . Κατά τον Tzara , << κάθε
δραστηριότητα είναι μάταιη >> . Κατά τον Breton , << δεν
πρέπει ο άνθρωπος ν' αφήνει ίχνη από το περασμά του >> . Οι
Ντανταιστές , σαν ακραία συνέπεια των Ρομαντικών πριν απ' τους
Υπερρεαλιστές
, επιχειρούν να ανανεώσουν την κουρασμένη συνείδηση του ανθρώπου , να
ανακαλύψουν μια καινούργια σχέση με την πραγματικότητα επικρατεί του
σοβαρού σκοπού . Αντίθετα με την βιομηχανοποίηση , την τυπολατρεία , τις
χρεωκοπημένες ιδέες , την παραδεδεγμένη αισθητική και τον καθωπρεπισμό ,
οι Ντανταιστές έρχονται σε ρήξη με τον Νατουραλισμό , τον Κυβισμό και
τον Φουτουρισμό , αντικατοπτρίζοντας τον παρανοικό και θρυμματισμένο
κόσμο της πραγματικότητας ή όπως αναγράφεται στο Τέλος του Κόσμου του
Huelsenbeck :
<< Εδώ που έφτασαν τα πράγματα σε τούτο τον κόσμο
οι αγελάδες κάθονται στα τηλεγραφόξυλα και παίζουν σκάκι .
Ο Παπαγάλος κάτω από τις φούστες της ισπανίδας χορεύτριας
τραγουδάει λυπημένα σαν σαλπιγκτής του επιτελείου
και τα κανόνια θρηνούν ολημερίς .
Αυτό είναι το τοπίο της λεβάντας για το οποίο μιλούσε
ο κύριος Δήμαρχος όταν έχασε το μάτι του .
Μόνον η πυροσβεστική υπηρεσία
μπορεί να διώξει τον εφιάλτη από την τραπεζαρία ,
όμως όλοι οι σωλήνες του νερού είναι κομμένοι . >>
Παρά
το γεγονός ότι ελάχιστα πρωτοτυπεί έναντι των φουτουριστών ( μόνον κατά
τον διεθνιστικό του χαρακτήρα ) και έναντι των κυβιστών , αποτελεί ένα
μαχητικό κίνημα που μέσα από την απόλυτη άρνηση προετοιμάζει το έδαφος
για εκείνο που θα ακολουθήσει , δηλαδή τον υπερρεαλισμό .
Γιατί στην Ιστορία της τέχνης αν το Νταντά είναι άρνηση , ο Υπερρεααλισμός είναι θέση .
ΛΕΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΟΥ
Δοκιμογράφος
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- C.W.E.Bigsby : << Νταντά και Σουρρεαλισμός >> Ερμής ,1972
- Χέρμπερτ Ρηντ , << Ιστορία της Μοντέρνας Ζωγραφικής >>, εκδ .Υποδομή ,1977
- Χέμπερτ Ρηντ , << Ιστορία της Μοντέρνας Γλυπτικής >> ,εκδ Υποδομή , 1979 .
Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011
Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011
Alvaro de Campos
Ναι είναι σαφές ,
το σύμπαν είναι μαύρο , ιδίως τη νύχτα .
Αλλά εγώ είμαι όλος ο κόσμος ,
δεν με πονάνε τα δόντια , δεν έχω κάλους , κι οι άλλοι πόνοι
περνάνε .
Με τους άλλους πόνους φτιάχνεις στίχους .
Μ' αυτούς που πονάνε ουρλιάζεις .
Η εγγενής σύνθεση της ποίησης
βοηθάει τα μάλα ...
( Ως αναλγητικό χρησιμεύει για τους πόνους της ψυχής που
είναι αδύνατοι ... )
Αφήστε με να κοιμηθώ .
3.7.1930
Μετάφραση : Μαρία Παπαδήμα
Μετάφραση : Μαρία Παπαδήμα
Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011
ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΦΟΡΟΣ : ΕΡΩΤΕΣ ΣΕΡΙ
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ , άμα δεν έχουνε δουλειά να κάνουνε , πιάνουνε
και κατασκευάζουνε Θεούς . Στην Αίγυπτο , να πούμε , οι ειδικοί
Αιγυπτιολόγοι σοφοί ( Μπούνσεν και Ούίλκινσον ) δίνουνε ένα
κατάλογο των << δευτερουσών θεοτήτων >> της αρχαίας χώρας .
Ακούστε τους :
Χόνς .
Θώδ .
Τούμ .
Βάστ .
Αθώρ .
Σχού .
Μά .
Ταφνέ .
Μεντού .
Σαβάκ .
Σέβ .
Νετπέ .
Ρά .
Ανουκέ .
Σενέβ .
Κι ' όλοι τούτοι δω είναι Θεοί << δευτέρας κατηγορίας >> , που κι-
νούνται και δρουν πλάι στους μεγάλους , τον ΄Αμωνα , τον Σετ , τον
΄Ωρο , τον ΄Οσιρι και τα ρέστα .
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011
'' ΡΟΔΙΝΗ ΣΤΑΧΤΗ '' ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το ιστορικό αφήγημα της Σόνιας Ζαχαράτου
«ΡΟΔΙΝΗ ΣΤΑΧΤΗ –Μαρία Θηρεσία Καρλότα»
εκδόσεις Εξάντας,
θα παρουσιάσουν στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, οι:
Πέπη Ρηγοπούλου, ιστορικός τέχνης, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών
Γιώργος Μιχαηλίδης, σκηνοθέτης, συγγραφέας
Ηλίας Βλάχος, ψυχίατρος, ομαδικός αναλυτής
Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Μουσικές στιγμές του 18ου αιώνα θα ερμηνεύσει το Duo Arioso:
Σοφία Μαυρογενίδου, φλάουτο
Αριστείδης Χατζησταύρου, κλασική κιθάρα
Τρίτη, 15 Νοεμβρίου, ώρα 8:30 μ.μ..
Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, Βασιλίσσης Σοφίας 9 –είσοδος ελεύθερη
|
Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011
Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011
Εκτωρ Κακναβάτος : Το Χάος
ΤΟ ΧΑΟΣ δεν έχει πύλες
είναι στα κούαρκς του πρωτόνιου
είναι στα γλοιόνια
είναι εκεί που ο αριθμός χάνοντας κόκαλα σ' αναβαθμούς
γίνεται νέφος θεότητας
γίνεται φράκταλ
ΤΟ ΧΑΟΣ είναι ανδρόγυνο
είναι ο Χάος και η Χάη
είναι ο αΧός και ιαΧή
δεν είναι πύλες
Το Χάος δεν έχει πύλες
Στα μελαψά πλακόστρωτα ηχούν
οι οξυκόρυφες οδοιπορίες μας
Πέστροφες κελαρύζουνε στους διαλογισμούς
ρίχνουν τα ράμφη τους οι καταράχτες
στα νετρόνια
του κ . Ιάσονα Δεπούντη
ΤΟ ΧΑΟΣ είναι από άρτο της προθέσεως
Αριθμοί παραπληγικοί από ορθοπληξία
ακροάζονται την αλαλία του
βυθοσκοπούν τις ενοχές τους
η αμαρτία τους είναι που συνεχίζουνε ενάρετοι
και επηρμένοι
΄Ισως η άλλη ράτσα αριθμών της άλλης γλώσσας
ίσως οι σεληνιακοί αγγίσουν τα σφυρά της αυαξίας
και ξεχυθεί ορίζοντας αλλότροπος
από τ' ανατιναγμένο ρόδι
ΧΑΟΤΙΚΑ Ι
ΑΓΡΑ 1997
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)