ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ : EΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΣΤΗΝ ΤΖΕΝΗ

Ι
Τζένη , γελώντας θα μπορούσες να ρωτήσεις
          Γιατί <<Στην Τζένη>> απευθύνω τα τραγούδια μου ,
΄Οταν για σένα μόνον ο σφυγμός χτυπάει πιο γρήγορα ,
΄Οταν για σένα το τραγούδι μου ηχεί μ' απελπισία ,
Κι όταν εσύ μονάχα με εμπνέεις ,
         ΄Οταν σε κέθε λέξη βρίσκω τ ' ονομά σου ,
         ΄Οταν χαρίζεις μελωδία σε κάθε ήχο ,
          Κι όταν η κάθε ανάσα σου είναι θεική
Γλυκά τ' ωραίο σου όνομα ηχεί
          Και ο ρυθμός του πάλι μιλάει
Κι ο πλούσιός του ήχος είναι μουσική ,
Σαν τις δονήσεις των πνευμάτων στο σκοτάδι
         Και σαν την αρμονία κάποιας χρυσής χορδής ,
Μιας ύπαρξης υπέροχης και μαγικής .

ΙΙ
Βλέπεις! Θα γέμιζα χιλιάδες τόμους ,
           Γράφοντας μονάχα τη λέξη Τζένη ,
Βιβλία που θα φανέρωναν έναν κόσμο σκέψης ,
Κατορθώματα αιώνιας Θελήσεως ,
Στίχοι που τρυφερά καταπραύνουν κάθε πόθο ,
           Κάθε λάμψη , κάθε αιθέρια αστραπή ,
           Κάθε πόνο , κάθε θλίψη κι αγωνία ,
           Αλλά και κάθε ουράνια ευτυχία ,
           Κάθε Ζωή και κάθε ανθρώπινη Σοφία ,
Μπορώ να διαβάσω στα αστέρια
           ΚΙ η αναπνοή του Ζέφυρου τα ξαναφέρνει ,
Από τους άγριους κεραυνούς της καταιγίδας ,
Ω! Στ' αλήθεια θα τα γράψω σαν ρεφραίν ,
          ΄Ωστε οι γενιές που έρχονται να ξέρουν :
TZENH EINAI TO ONOMA TOY EΡΩΤΑ .

Ι




 ΣΟΝΕΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΖΕΝΗ

Πάρε όλα , πάρε όλα τα τραγούδια μου
Που απλώνει ταπεινά ο έρωτας στα πόδια σου ,
΄Οταν η πλούσια μελωδία της Λύρας μου ,
Αφήνει την ψυχήελεύθερα να λάμπει .
Ω! ας έβρισκε η ηχώ του τραγουδιού τη δύναμη
Να ξεγεκλαει την αγωνία με τρυφερές ωδές ,
Με πάθος να γεμίζει τον χτύπο του σφιγμού
΄Ετσι που τέλεια η καρδιά σου να χτυπάει ,
Τότε θα γίνω μάρτυρας από μακριά
Του πως η Νίκη σε φωτίζει πάλι ,
Τότε θα πολεμήσω με άλλη δύναμη ,
Κι η μουσική μου στο ψηλότερο σημείο θ' αγγίξει
Ελεύθερος και μεταμορφωμένος
Θα παίξω τις χορδές του τραγουδιού μου ,
Και με γλυκό παράπονο θ' αφήσω
Τη Λύρα μου να κλάψει .

ΙΙ

Για μένα ας μην υπάρξει γήινη φήμη
Που να διασχίζει τα έθνη και τις χώρες
Και να τα υποδουλώνει στη συγκίνησή της
Και στον απόμακρο αντίλαλό της
Για μένα μόνο η λάμψη των ματιών σου ,
Και η καρδιά σου που ευτυχία τη ζεσταίνει
΄Η δύο δάκρυα που πέφτουνε στραγγίζοντας
Τα μάτια σου όταν ακούς τραγούδια .
Αν τα 'χω αυτά , χαρούμενα η ψυχή μου θ' αναπνεύσει
Μελωδικά σαν το παράπονο της Λύρας μου ,
Κι ο δεξιοτέχνης μουσικός θα ξεψυχήσει ,
΄Ωσπου  να φτάσω στο σκοπό που έχω εξυμνήσει ,
Εκεί θα κέρδιζα το πιο ακριβό βραβείο -
Κάνοντας ομορφότερα να μοιάζουν στην καρδιά σου
Τόσο ο πόνος σου όσο και η χαρά σου .

 Τελευταίο σονέτο για την Τζένη

Απόμεινε ακόμη ένα πράγμα να σου πω
Για να σ’ αποχαιρετήσω μικρό μου παιδί
Τώρα που το τραγούδι μου τελειώνει
Είναι τα τελευταία κύματα των ασημένιων παλμών
Και της φουσκοθαλασσιάς όπου χαρίζει τη
Μουσική της , η ανάσα της Τζένης μου .
Σαν χελιδόνι πάνω από γκρεμό
Πέφτει το σούρουπο στους καταρράκτες
Και στ’ απέραντα δάση ,
Οι ευκίνητες στιγμές της ζωής συνεχίζουν
Βιαστικά να κυλούν ώσπου πάλι να βρούνε
Σε σένα τα όρια της απόλυτης τελειότητας .
Θαρραλέα ντυμένες με χιτώνες φωτιάς
Που κυματίζουνε , περήφανες καρδιές εξυφωμένες
Και μεταμορφωμένες απ’ το διάφανο φως ,
Ελεύθερες τώρα δεσπόζουν για πάντα ,
Κι έτσι εγώ σταθερά θα μπορώ να πατήσω
Μέσα στο απέραντο διάστημα ,
Νικώντας κάθε πόνο στη λάμψη του προσώπου σου
Τη στιγμή που τα όνειρα πάλι προβάλλουν
Σαν αστραπές γύρω απ’ το Δέντρο της Ζωής .

Μετάφραση : Ευγένιος Αρανίτσης