( Απόσπασμα )
Καθήσαμε σφιχταγκαλιασμένοι με τον Γιόσεφ
μου , σε μια γωνιά .
Τα λίγα λόγια που ήθελα να του πω για να τον
γαληνέψω , δεν έβγαιναν σταματούσαν στο λαιμό
μου... Ούτε το στόμα μου άνοιγε . Τα δόντια μου και
τα χείλη μου είχαν σφίξει σαν τανάλιες . ( πάυση ) Μί
λαγε όμως κρυφά ο λαιμός μου , μίλαγε το στομάχι
μου , μίλαγαν τα νεφρά μου , τα έντερα , το συκώτι
μου... Μιλούσαν όλα μέσα μου... Μέσα μου και
μόνο... ( σιωπή ) Τίποτα να μη βγει έξω... Τίποτα...
Τίποτα...
΄Επρεπε να πείσω τον εαυτό μου ότι βουλιάζαμε
σ'έναν εφιάλτη . Και να συμφιλιωθώ μαζί του...
Κολαστήριο ήταν ... Κι ατέλειωτος ο χρόνος που
μείναμε εκεί μέσα ... ΄Ετσι μου φαίνεται ακόμα και
τώρα που το θυμάμαι ... Ατέλειωτος ...
Κοιτούσα γύρω ... ( μεγάλη παύση )
Αποσβολωμένοι άνθρωποι , κέρινοι μπροστά στο
αναπάντεχο κακό . Οι πιο ριψοκίνδυνοι και δυνατοί
τόλμησαν ν'αντισταθούν δεν πρόλαβαν . Τους σκό-
τωσαν . Επιτόπου . Εκεί . ( σιωπή ) Νεκρά σώματα ...
( σιωπή ) Νιάτα χαμένα ... ( σιωπή )
Δεν είχαμε ξαναδεί τέτοια κτηνωδία . Τέτοια σφα-
γή ... ( σιωπή )
Κάποιοι , μέσα στην αντάρα και στην απόγνωσή
τους , μια κλαίγαν , μια γελούσαν άλλοι πάλι ούρ-
λιαζαν γιατί πως να πιστέψουν όσα γίνονταν ; ...
Μανάδες σπάραζαν ψάχνοντας τα παιδιά τους άρ-
ρωστοι ικέτευαν για βοήθεια μωρά έψαχναν το βυζί
της μάνας τους ... ( παύση ) Χάος ! ( σιωπή )
Και οι δεσπώτες , σαν είδαν ότι δεν μπορούσαν να
βάλουν τα πράγματα σε τάξη κι ότι δεν λογαριάζαμε
τόσο ούτε και τα όπλα τους , μας απαγόρευσαν ακό-
μα και να μιλάμε ! Τέλος κι οι κουβέντες , που ήταν η
παρηγοριά μας !
Κολαστήριο ήταν . Κολαστήριο ... Χειρότερο κι
από πόλεμο ...
