ΑΦΙΕΡΩΜΑ : ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ

Α' ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

Κώστας Μόντης

http://www.costasmontis.com

18 Φεβρουαρίου 1914 - 1 Μαρτίου 2004

ΚΥΠΡΟΣ , ΙΟΥΛΙΟΣ 1974

Πως γίνεται αυτή τη νύχτα να σκοτώσης ,

πως γίνεται αυτή τη νύχτα να σκοτωθής

που κατέβηκε απάνω στις στέγες ,

που άπλωνε χαδιάρικη γάτα απάνω στις στέγες η Μεγάλη

                                                                          ΄Αρκτος

και χοροπηδάν στα κεραμίδια τ' αστεράκια της

με φωνές και τσιτσιβίσματα κ' έρωτα ;

ΤΑ ΠΕΡΙΒΟΛΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟΥ ΜΟΡΦΟΥ

( ΜΕΤΑ ΤΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ )

Καλύτερα που δεν ήξερα

πως εκείνη ήταν η τελευταία φορά που σας έβλεπα ,

καλύτερα που δεν προαισθάνθηκα

πως εκείνη ήταν η τελευταία φορά που σας έβλεπα .

Γιώργος Πάτσος

ΝΥΧΤΑ

΄Επλεα σε μια θάλασσα από φάρμακα

Νύχτα , με μια βροχούλα πλαστική

να με τυραννά

Χωρίς να ξέρω να φωνάξω τα ονόματα

των πουλιών , των λουλουδιών και των θεών ,

να τρέξουν να με σώσουν .

Μα πάνω στο κομοδίνο , δέκα εκατοστά από την απόγνωση ,

καραδοκούσαν μειλίχιοι οι ποιητές , με τα ταξίδια και τις γιορτές τους

να μου χαμογελούν .

΄Ανοιξα τη χάρτινη πόρτα και άναψα το καντήλι .

Κι ωσάν κύμα ωστικό , με ιριδίζοντα χρώματα άπλωσε το φως .

Ξημέρωσε με μιας

Και οι γυμνές πατούσες μου ευγνωμονούσαν το κρύο μάρμαρο

Σ' αυτή την ξαφνική καλοκαιρία

Γιώργος Πετούσης

ΟΙ ΤΥΜΠΑΝΙΑΙΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Σκουντουφλούσε...

Στο φεγγαρόφωτο

όσο που ξεχώριζαν διάσπαρτοι

οι τυμπανιαίοι νεκροί .

Το φώσφορο .

Συμπολεμιστές

φίλοι

επίμονα απ' τα κουφάρια τους

με γυάλινα μάτια

τον κοιτούσαν .

'' ΄Αταφους που μας αφήνεις ; ''

Τον ρωτούσαν .

( 20.8.1998 )

Νάντια Στυλιανού

ΚΥΠΡΟΣ 74

Η θάλασσα
ένα υπερχρονικό παραμύθι
με οξεία Διαίσθηση...

Και μεις που γυρεύαμε
μια χούφτα γης δική μας...

Τώρα μια παλάμη
πυρπολημένη στο Κόκκινο
γεμάτη στάχτες από όνειρα

με βορεινή ανάσα .
Τα ονειρά μας πάλι ,
δεν ήταν άθραυστα .
Οι κανονισμοί σε απόλυτη ακρίβεια...
Το Παιχνίδι θα το συντρόφευαν
πάντα αποσιωπητικά...

΄Επειτα ο αγώνας κερδίζεται
σ' ένα λείο επίπεδο
χωρίς κυρτώσεις .
-Παρασπονδία !

Το παιχνίδι
δεν ήταν τίμιο
Κανείς δεν μπόρεσε
να το αποκρυπτογραφήσει...
Το παιχνίδι ήταν ΄Ατιμο!
Χάσαμε πρώτοι
κι αφεθήκαμε στο μέσον ...




Πέτρος Στυλιανού

(  Μνήμη του αγνοούμενου πολεμιστή , του εξαίρετου
                                         ανθρώπου και φίλου συνταγματάρχη Τάσου Μάρκου )                                       


ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΟΙ

΄Αλλη πια , σύντροφοι , πατρίδα δεν μας απόμεινε
παρά τούτα τα ξερολίθαρα κι οι φτέρες
ούτε άλλο βήμα προς τα πίσω
δεν μπορούμε πια να κάνουμε
χωρίς να βρεθούμε
ανέστιοι κι απάτριδες .

Τα χώματα τούτα που μας ξέμειναν
που κρύβουνε στα σπλάχνα τους
των πατεράδων τις ιερές λήκυθες
οινοχόες κι αμφορείς
και τις αναθηματικές τερρακότες
τα ίδια τους τα μυρωμένα λείψανα
απ' την αμφιλύκη των αιώνων

θα τα κρατήσουμε με τα δόντια

και με τα νύχια μας ακόμα .

Μέτωπο μιας Μηλιάς , Αύγουστος , 1974

΄Ελλη Παιονίδου

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

λύσανε τα σαντάλια τους , τα μέλη αποσταμένα
έγειραν να ξεκουραστούν
σιγά σιγά , μην ακουστούν
βγήκανε τα φαντάσματα σεριάνι , ένα ένα .

ετούτο βγήκε απ' τα προικιά της πρώτης θυγατέρας
εκείνο από την τσιμινιά
και σμίχτηκε στη γειτονιά
με τις χαρούμενες φωνές που κουβαλά ο αέρας .

φαντάσματα , φαντάσματα του χθεσινού μας κόσμου
γιατί δε χάνεστε κι εσείς
μέσα στα βάθη της ψυχής
κι αβάσταχτα μας φέρνετε ευωδιά χαμένου δυόσμου ;

( Τραγούδια του χαμένου δυόσμου , 1979 )



Κυριάκος Χαραλαμπίδης
΄Αχνα Αμμοχώστου 1940-


ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Παιδί με μια φωτογραφία στο χέρι
με μια φωτογραφία στα μάτια του βαθιά
και κρατημένη ανάποδα με κοίταζε .

Ο κόσμος γύρω του πολύς κι αυτό
είχε στα μάτια του μια φωτογραφία ,
στους ώμους του μεγάλη και αντίστροφα -
στα μάτια του μεγάλη , στους ώμους πιο μικρή ,
στο χέρι του ακόμα πιο μικρή .

΄Ηταν ανάμεσα σε κόσμο με συνθήματα
και την κρατούσε ανάποδα μου κακοφάνη .
 .
Κοντά του πάω περνώντας πινακίδες
αγαπημένων είτε αψίδες και φωνές
που ' χαν παγώσει και δε σάλευε καμιά .

΄Εμοιαζε του πατέρα του η φωτογραφία .
Του τήνε γύρισε ίσια κι είδα πάλι
τον αγνοούμενο με το κεφάλι κάτω .

΄Οπως ο ρήγας ο βαλές κι η ντάμα
ανάποδα ιδωμένα βρίσκονται ίσια ,
έτσι κι αυτός ο άντρας ιδωμένος ίσια
γυρίζει ανάποδα και σε κοιτάζει .

( Θόλος 1989 )


Κύπρος Χρυσάνθης


Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ

ο χωρισμός δεν έχει μάτια αγάπη μου να βλέπη τις λεωφόρους μήτε μια ασήμαντη
ακοή ν'ακούει τη μουσική της βρύσης που ικετεύει τη βροχή μάς στέγνωσε η δίψα
ο χωρισμός δεν έχει γλώσσα ανθρώπινη
ο χωρισμός κρατά κλωνάρι μυτερό και γραντζουνά τα φυλλοκάρδια μας ενώ το 
κύμα γεύεται μια αλμύρα από το δάκρυ των χαμένων πολιτειών μια νύχτα καλο-
καιρινή που τη γλεντούσε το φεγγάρι
κείνος που μένει γίνεται άγαλμα και το ρουφάει ο ίσκιος όπως ρουφά νερό η αποδε-
κατισμένη γη μας χάνεται στο χείμαρο του πλήθους και στο φως  των προθηκών
και γίνεται ένας κόκκος πίκρας που τον σέρνει το μερμήγκι πλάι στο χάλασμα
των άχρηστων ιδεών 


ΕΡΩΤΑΣ


είναι καιρός να τραγουδάμε για έρωτα ; μας βρήκαν δίσεκτα επισόδια κι ο φοβερός
χειμώνας σε τσαντήρια δίχως πάτωμα και πρωπαντός το πλάγιο βλέμμα της συ-
μπόνιας όσων έχουν κρεβάτι και μπορούν ν' αλλάζουνε τα εώρουχά τους
αυτά  μας κοκκάλιασαν την αφή μας ρίξανε βαρειές κουρτίνες η όραση μας συμμα-
ζεύτηκε σαν άρρωστο χαρτί στον θερινό ήλιο το αίμα μας σιωπά στις αρτηρίες σαν
ένοχο παιδί
είναι καιρός να τραγουδάμε για ΄ρωτα σε δίσεκτες εσπέρες ;


Πηγή ποιημάτων λογοτεχνικό περιοδικό Ομπρέλα


η φώτο Κυριάκου Χαραλαμπίδη


el.wikipedia.org/.../κατηγορία :κύπριοι _ποιητές-

Γιώργος Βλάχος : 4 Ποιήματα

http://www.poiein.gr/archives/6899/index.html

Ι)

Τ' απόστημα θα σπάσω
της σοδειάς σας .
Την άδεια σας κουλτούρα
κατουράω .
Σ' εφετεία στέλνω τους εφέτες
και τις επωμίδες στήνω
στ' απόσπασμα .

II)
 
Η επανάσταση κοιμάται στο σαρκίο της
οι επαναστάτες σε χωματερές
τραγουδάνε τη διεθνή .
Τα παιδιά στα χαλίκια
μιας παραλίας αγνώστου
διαβάζουν το μέλλον
κι εγώ λογιστής πολυεθνικής
ζυγίζω στα χαρτιά μου $ . 


III)
  
Στον Derek Walcott

H γυναίκα , ο έρωτας , η επανάσταση .
Η Τρίαινα , ο Ποσειδώνας , η θάλασσα .
Να τι βλέπει ο ποιητής
μέσα από σειρηνοκόχυλα άστρα
και τη μήτρα των στίχων :
ήλιους θηλυκούς και αρσενικά φεγγάρια ,
λευκούς και μαύρους θεούς
και τη σημαία του Barbados
με την Τρίαινα των ματιών της
πάνω απ' την αρμύρα
και μέσα από το βυθό της ιστορίας
να χαιρετάει
Caribbean Είμαι Εδώ .

IV)
 
Η τρέλα μου αναριχάται
καλπάζει , τραγουδάει στα Ουράλια ,
στα Ιμαλάια , στις ΄Ανδεις ,
γίνεται παιάνας ,
γίνεται ένα με Ινδούς και Ινδιάνους .
Αγαπάει εκατομμύρια γυναίκες και άστρα ,
ταξιδεύει με το σμήνος του χρόνου ,
γίνεται λουλούδι , μέλισσα , πεταλούδα ,
μεθυσμένη απ' τη γύρη της φύσης ,
πίνει κρασί στο πατητήρι του έρωτα ,
στην οδό Γολγοθά αναπνέει και εισβάλει
σαν τανκ στο ιερό του Βούδα και προσεύχεται .
Η τρέλα μου είναι Πυρηνικό Εργοστάσιο
στους πρόποδες του Νεπάλ ,
στις ακτές του Μπαγκλαντές
στην Αβάνα της Κούβας .
Η τρέλα μου πατάει το σήμερα
Ραπίζει το χτες
Ανασταίνει το αύριο .
Η τρέλα μου κυματίζει σε καταφύγιο
της Αναπούρνα ,
μέσα στο ψυχιατρείο των άστρων βασιλεύει ,
ανασταίνει τη γήινη θλίψη
αστράτευτη κόρη .

Aπό την π.σ.δεν έχω Visa για την ελευθερία

΄Εκτωρ Κακναβάτος

ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

΄Εξι τροχοί ο θάνατος ο φορτηγατζής καπνός

Κυνηγητό ξοπίσω του τσακάλι ο ΄ Ανουβις

με την kawasaki

Λιώμα η λέξη που με κάρφωνες

κι αφού ήτανε φωνηεντόληκτη

τι την έστηνες καταμεσί στην άσσφαλτο

να χάσκει ;

Xύθηκαν έξω της τα σημαινόμενα τα λεμφοκύτταρα

Ζεσταίνοντάς τα ο ήλιος κάνανε φτερά

σηκώθηκαν σπουργίτες

Στα εξάρχεια ερμοκοπίδες μηχανές yamaha

Κομμένο σύρριζα το πέος του Ερμή

χλευάζει εφτά ναυάρχους

Γθναίκειος κόλπος ο λαιμός του ΄Αβελ

Στο αριστερό του αυτί χλομιάζει ο Κοχινόρ

Ω Κάιν η κορνέτα σου καρωτίδα καταγώγιου

Λυσσάει η γραβάτα μου ως λοκομοτίβα

Δεκαεννιά κλινάμαξες είναι έρωτας

κι αχ εκείνο το ταταρικό πουλί : άνεμος στη Γουαδελούπη

΄Εδωσε κάποτε κι απ' το στενό ξεμύτισε άσπρος

πάνθηρας το ασθενοφόρο

΄Ωρα την άκουγα να  που ούρλιαζε

ερωμένη άστηθη η σειρήνα του

ίσαμε που ' πεσε στα πόδια μου σκοτωμένο ορτύκι

Ελόγου του έπεσε να γλείφει την άσφαλτο

΄Επεσε πάνω της που ζεσή ακόμα ξεψυχούσε η λέξη

΄Επεφτε το τελευταίο σου εσώρουχο

γυμνή

γυμνή πως με κουρσεύεις .

1984

ΚΙΒΩΤΙΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ

η φώτο από : no tengo visa para la libertad

Φωνή μου ράτσα υψικαμίνου

Πρώτον : σε θέλουνε ακίνδυνη και να ξεξνάς

κι ύστερα καλή μ' αυτούς φιλεναδίτσα

τρυφερή

υποσχετική

οι αχρείοι .

Φωνή μου ράτσα υψικαμίνου από πλευρό

ανοιχτό του αίλουρου , της ανηφόρας

απ' τα εννιά σκοινιά του βούρδουλα

κι ο ήλιος φίδι μες στο σύρμα .

Μην ξεχάσεις φτύσ' τους .

Ας περιμένουν να σε σβήσω με νερό

ή κατά τες συνταγές αρχαίων Ελληνοσύρων

ας περιμένουν οι αχρείοι .

Τα εκατό καλύτερα 

ελληνικά ποιήματα

Νίκος Εγγονόπουλος : Tα Γκολ Πόστ

ΤΑ ΓΚΩΛ - ΠΟΣΤ

άκουγε τις καμπάνες που βαρούν

και τ' ορειχάλκου τις δονήσεις

όπου τρυπάν τον καθαρό

- του Κυριακάτικου πρωινού -

αγέρα

άραγες οι καμπάνες τι να μηνούν ;

θα τις ακολουθήσουν μήπως

ύμνοι    τραγούδια    χαρές

ή πολυβόλα θ' αντηχήσουνε

απαίσια

να σπείρουνε

τον όλεθρο ολούθε ;

ένα σας λέω :

όλοι να τρέξουνε αμέσως

στα γκώλ -πόστ

παιδιά !

στα γκώλ -πόστ !

στα γκώλ -πόστ

άγρυπνοι

- ακοίμητοι φρουροί -

πανέτοιμοι

το μάτι εδώ εκεί

να γρηγορούμε

μην αρχινίσουνε να πέφτουνε

τα τέρματα

βροχή

και

ηττηθούμε

Στην κοιλάδα με τους ροδώνες


η φώτο από Βικιπαίδεια

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ : ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΕΛΟΝΟΣΙΑ

Τους βοστρύχους τους έλουσαν με μέλι . Ποταποί

εκμεταλευταί των ουσιαστικών κόπων ολοκλήρου

γενεάς παρεδόθησαν αμαχητί και ακροποδητί παρέ-

καμψαν την τετραφωνίαν των εορταζόντων αγγέλων .

Την ημέρα εκείνη τα κλωστήρια κατέρρευσαν .Τρεις

φούρνοι έγιναν δάση και επάνω από τα φυλλώματα

ανέπεμψε κραυγή κλιμακωτή μια δυστηχής γυναίκα

που έχασε δύο γιους και ένα χαριτωμένο πετεινά-

ριο στους πολέμοους της Κίνας . Ο πόθος της όμως

παρέμεινε ως άγαλμα υψηλής εντάσεως και δε-

σπόζει τώρα αναγνωριζόμενος από τις βάρκες που

πλέουν ολόγυρα παρά τα έσχατα επιχειρήματα των

πολιτικών συγγραφέων ολοκλήρου εποχής .

ΥΨΙΚΑΜΙΝΟΣ

ΤΟ ΡΗΜΑ ΑΓΝΑΝΤΕΥΩ

Τούτη η αιθρία με το σύννεφο που πλέχει στον αέρα

Είναι γαλάζιος πλους μιας κάτασπρης φρεγάδας

Ιστάμενος ακουμπιστός στην κουπαστή κοιτάζω

Και βλέπω τα θηράματα των λογισμών μου

Δελφίνια που αναδύονται κ' εισδύουν μεσ' στο κύμα

Πεδιάδες ακρογιάλια και βουνά

Και μια ξανθή νεάνιδα που στέκει στο πλευρό μου

Μεσ' στης οποίας τα γαλήνια μάτια βλέπω

Το μέλλον της ολόκληρο και το παρόν μου .

 

  TΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια . Υ-
πάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα  και απ'
αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου
έπους . Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη . Σκο-
πός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας .
Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή
της ζωής μας και της κάθε μας ευχής εν παντί
τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμό-
χλευσιν των υπαρχόντων . Σκοπός της ζωής μας
είναι το σεσημασμένον δέρας της ύπάρξεώς μας .


ΥΨΙΚΑΜΙΝΟΣ.

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ : Ερωτικά ποιήματα

 ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ

Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν

και τάκλεισαν με δάκρυα , σε μαυσωλείο λαμπρό ,

με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά -

έτσ' η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν

χωρίς να εκπληρωθούν χωρίς ν' αξιωθεί καμιά

της ηδονής μιά νύχτα , ή ένα πρωί της φεγγερό .

( 1904 )

 
 
 
 

 Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ 1903

Τουλάχιστον με πλάναις ας γελιούμε τώρα

την άδεια την ζωή μου να μη νοιώθω .

Και ήμουνα τόσαις φοραίς τόσο κοντά .

Και πως παρέλυσα , και πως δεικίασα

γιατί να μείνω με κλειστά τα χείλη

και μέσα μου να κλαίη η άδεια μου ζωή ,

και να μαυροφορούν η επιθυμίαις μου .

Τόσαις φοραίς τόσο κοντά  να είμαι

στα μάτια , και στα χείλη τα ερωτικά ,

στ' ονειρεμένο , το αγαπημένο σώμα .

Τόσαις φοραίς τόσο κοντά να είμαι .

( 1904 )

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ 1903

Κι ' αν για τον έρωτα μου δεν μπορώ να πω -

αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου , για τα χείλη , για τα μάτια

όμως το προσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου ,

ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου ,

η μέραις του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου ,

ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν

εις όποιο θέμα κι ' αν περνώ , όποιαν ιδέαν κι' άν λέγω .

( 1904 )

ΣΤΑΙΣ ΣΚΑΛΑΙΣ

Την άτιμη τη σκάλα σαν κατέβαινα ,

από την πόρτα έμπαινες , και μια στιγμή

είδα το άγνωστό σου πρόσωπο και με είδες .

΄Επειτα κρύφθηκα να μη με ξαναδής και συ

πέρασες γρήγορα το πρόσωπό σου κρύβωντας ,

και χώθηκες στο άτιμο το σπίτι μέσα

όπου την ηδονή δεν θάβρες , καθώς δεν την βρήκα .

Κι ' όμως τον έρωτα που ήθελες τον είχα να στον δώσω

τον έρωτα που ήθελα - τα μάτια σου με τώπαν

τα κουρασμένα και ύποπτα - είχες να με τον δώσης .

Τα σώματα μας αίσθανθήκαν και γυρεύονταν

το αίμα και το δέρμα μας ενόησαν .

Αλλά κρυφθήκαμε κ' οι δυό μας ταραγμένοι .

( 1904 )

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Βαρέθηκα να βλέπω την σκηνή ,

και σήκωσα τα μάτια μου στα θεωρεία .

Και μέσα σ' ένα θεωρείο είδα σένα

με την παράξενη έμορφιά σου , και τα διεφθαρμένα νειάτα .

Κι' αμέσως γύρισαν στον νου μου πίσω

όσα με είπανε το απόγευμα για σένα  ,

κ' η σκέψις και το σώμα μου συγκινηθήκαν .

Κ' ενώ εκύτταζα γοητευμένος

την κουρασμένη σου εμορφιά , τα κουρασμέναα νειάτα ,

το ντύσιμό σου το εκλεκτικό ,

σε φαντα ζόμουν και σε είκόνιζα ,

καθώς με είπανε το απόγευμα για σένα .

( 1904 )

Απ' όσα έκαμα κι απ' όσα είπα

να μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν .

Εμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνε

τες πράξες και τον τρόπο της ζωής μου .

Εμπόδιο στέκονταν και σταματούσε με

πολλές φορές που πήγαινα να πω .

Η πιο απαρατήρητές μου πράξεις

και τα γραψιμάτά μου τα πιο σκεπασμένα -

από εκεί μονάχα θα με νοιώσουν .

Αλλά ίσως δεν αξίζει να καταβληθεί

τόση φροντίς και τόσος κόπος να με μάθουν .

Κατόπι - στη τελειωτέρα κοινωνία -

κανένας άλλος καμωμένος σαν εμένα

βέβαια θα φανεί κ' ελεύθερα θα κάμει .

1908

ΕΡΩΤΟΣ ΑΚΟΥΣΜΑ

Στου δυνατού έρωτος το άκουσμα τρέμε και συγκινήσου

σαν αισθητής . ΄Ομως , ευτυχισμένος ,

θυμήσου πόσα η φαντασία σου σ' έπλασεν αυτά

πρώτα κ' έπειτα τ' άλλα -πιο μικρά- που στην ζωή σου

επέρασες κι ' απόλαυσες , τ' αληθινότερα κι' απτά-

Απ' τους τέτοιους έρωτας δεν ήσουν στερημένος .

1911