Ηλίας Πετρόπουλος : επιστολή στον Μαγκάκη

Παρίσι 2.11.1982

αγαπητέ κύριε Μαγκάκη ,

σεβαστέ μου καθηγητή ,

αξιότιμε κύριε υπουργέ ,

ο δικηγόρος κύριος Χρ[στόφορος] Αργυρόπουλος

μου μεταβίβασε , τηλεφωνικώς , το προσωπικό σας

μήνυμα , το αναφερόμενο στην διπλή σας επιθυμία :

να μου δόσετε χάρη και να με δείτε ξανά στην Ελλά-

δα . Σύμφωνα με το μήνυμά σας ,για να μεριμνήσετε

για την απονομή της χάρης θα έπρεπε να προυπάρ-

ξει μια επιστολή μου , δια της οποίας θα ζητούσα

αυτήν ακριβώς τη χάρη .

Είστε ένας έντιμος άνθρωπος . Το μηνυμά σας αποτε-

λεί μιαν εξαιρετικώς ευγενική χειρονομία . Δυστυχώς ,

αδυνατώ να ικανοποιήσω την επιθυμία σας . Είστε ένας

σπεσιαλίστας του ποινικού δικαίου και ξέρετε θαυμά-

σια τη διαφορά μεταξύ χάρης και αμνηστίας . Επιστο-

λή ( δηλαδή αίτηση ) για χάρη κάνει ο καταδικασμένος

για κάποιο έγκλημα , ο καταδικασμένος που αποδέχε-

ται ως γεγονότα το έγκλημά του και την καταδίκη του .

Αν και καταδικασμένος , δεν έχω κάνει κανένα έγκλη-

μα . Καταδικάστηκα τέσσερις φορές ως πορνογράφος .

Δεν απολογήθηκα , δεν έκανα εφέσεις , δεν ζητάω

καμιά χάρη . Ούτε υποσχέθηκα ποτέ ότι θα γίνω καλός

πολίτης και καλό παιδί . Το πρόβλημα μου δεν είναι

παρά δικό σας πολιτικό ( πια ) πρόβλημα . Το κράτος

ας μεριμνήσει ώστε να αμνηστευθούν τα αδιήματα

τύπου που διέπραξα . Ξέρω πολύ καλά τις συνταγματι-

κές δυσκολίες μιας αμνηστεύσεως . Θα τολμούσα να

υποδείξω την πασίγνωστη και πολυχρησιμοποιημένη

οδό της εξ υπαρχής παραγραφής των δικαστικών

διώξεων/αποφάσεων κατά συγγραφέων για όσα αδι-

κήματα τύπου διέπραξα από την 21-4-1967 μέχρι

σήμερα με την δημοσίευση κειμένων τους .

Ακούω να μιλάνε για τον προετοιμαζόμενο νέο νόμο

περί τύπου -τουτέστιν , το νομικό πλαίσιο της ελευ-

θερίας εκφράσεως .΄Εχω την ταπεινή γνώμη ότι με το 

νομοσχέδιο αυτό θα μπορούσαν θαυμάσια να ρυθμι-

στούν όλες οι εκκρεμότητες .΄Οσο για την επάνοδό

μου στην πατρίδα ούτε που το σκέφτομαι . Νομίζω

πως έφυγα για πάντα . Και , φυσικά ,δεν μπορώ να

ζήσω σε μιά χώρα όπου καθυβρίζονται χυδαιότατα

οι Μάρτυρες του Ιεχωβά , οι μασόνοι , οι παλιομερο-

λογίτε και οι εβραίοι , και , όπου απαγορεύεται να 

μιλάς για εθνικές μειονότητες που υφίστανται στην

Ελλάδα ακριβώς όπως υφίσταται ο Παρθενών .

Αν αγαπάτε τη δουλειά μου , κύριε Μαγκάκη , θα σας

παρακαλούσα να με βοηθήσετε να ζήσω αξιοπρεπώς

και εν γαλήνη .

Σας ευχαριστώ για όλα

και σας χαιρετώ

με κάθε τιμή .

Η. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

Μανδραγόρας τεύχος 37

Ενας κόσμος υπόγειος

http://www.mikrosapoplous.gr/extracts/petr_epikhdeios.htmlΕπικήδειος Λόγος

HΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

<< Ισχυρή δόση μελαγχολίας 

και μια σκανδαλώδης αίσθηση

αίσθηση του χιούμορ ...>>

Η δημοσιογράφος Eve Jackson , δυόμισυ μήνες μετά τον θάνα-

το του Η.Πετρόπουλου , έγραψε στην εφημερίδα ''Guardian''

το παρακάτω άρθρο . Είναι σύντομο , περιεκτικό ( περιέχει όλες

σχεδόν τις σημαντικές πληροφορίες για τον συγγραφέα ) και

δεν φλυαρεί πουθενά !

Ο Ηλίας Πετρόπουλος , που πέθανε σε ηλικία 75 χρόνων στο 

Παρίσι , ήταν ένας σπουδαίος χρονικογράφος του ελληνικού

λαικού πολιτισμού και της χαμοζωής . ΄Εγινε ευρύτερα γνωστός

απ' τη δουλειά του για τα ρεμπέτικα τραγούδια του αστικού

υπόκοσμου , τα λεγόμενα  << ελληνικά μπλουζ >> , που πρώτος -

στα 1968 - ανθολόγησε και μελέτησε στο κοινωνικό τους περι-

βάλλον . ΄Εγραψε 80 βιβλία και αναρίθμητα άρθρα για θέματα

παραγνωρισμένα όπως ο τούρκικος καφές , τα ονόματα των 

δρόμων , τα καπέλα , οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης , τα μπουρ-

δέλα , οι συμμορίες της πόλης , η ζωή στη φυλακή και τα κοι-

μητήρια . Κατ' ουσίαν αναρχικός , ο Πετρόπουλος προτίμησε να 

μένει εκτός κατεστημένου , για να μπορεί καλύτερα να εξαπο

λύει τις περιστασιακές επιθέσεις του σε πολιτικούς , την αστυ-

νομία , την εκκλησία , τους ακαδημαικούς και άλλους που θεω

ρούσε υποκριτές ή κακεντρεχείς . Εκτός απ' την καλλιτεχνική

του παραγωγή και την λογοτεχνική κριτική , έγραφε με το χέ-

ρι , σχεδίαζε τα δικά του εξώφυλλα και συχνά εικονογραφού

σε τη δουλειά του με τα δικά του , απολαυστικά φτιαγμένα ,

σχέδια . ΄Αλλα του βιβλία ήταν εικονογραφημένα από γνωστούς 

καλλιτέχνες . Το γραψιμό του ποίκιλε , από λεκτικές ακροβα-

σίες σε υψηλό ύφος , μέχρι ποιήματα αφτιασίδωτης απλό-

τητας .Ο Πετρόπουλος μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη κατά τη
διάρκεια της γερμανικής κατοχής ( ο πατέρας του εθελοντής ,
σκοτώθηκε όταν αυτός ήταν 16 χρόνων ) και του ελληνικού εμ-
φύλιου , και σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Θεσσα-
λονίκης . Από αυτό το περιβάλλον προικίστηκε μ' ένα οξύ βλέμ-
μα για την σκοτεινή πλευρά  της ανθρώπινης φύσης , μια μόνιμη
συμπάθεια για τους περθωριακούς και τους αδύνατους , μια
ισχυρή δόση μελαγχολίας και μια σκανδαλώδη αίσθηση του χι-
ούμορ . Μπήκε αρκετές φορές στη φυλακή για προκλήσεις κα-
τά των Αρχών και είχε περαιτέρω ευκαιρίες για έρευνα , που
τροφοδότησε βιβλία με προκλητικούς τίτλους όπως << Το εγ-
χειρίδιο του καλού κλέφτη >> , << Της φυλακής >> και το ΄Αγιο χα-
σισάκι >>. Μετά από μια απ' τις πολλές διαμάχες του με την λο-
γοκρισία κατά την διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας των
ελλήνων συνταγματαρχών , το 1974 έφυγε για το Παρίσι όπου ,
για τα περισσότερα από τα υπόλοιπα 29 χρόνια της ζωής του ,
συνέχισε το ασυμβίβαστο έργο του σε ένα πιο δεκτικό περι-
βάλλον . Σύμφωνα με την επιθυμία του , η συντροφός του και
συγγραφέας Μαίρη Κουκουλέ σκόρπισε τις στάχτες του από
έναν υδραγωγό στους υπονόμους του Παρισιού , σε μια τελετή
που συνοδευόταν από ένα μπουζούκι και ένα στοιχειωμένο
ρεμπέτικο τραγούδι πάνω στο θέμα του θανάτου .

Ηλίας Πετρόπουλος , λαογράφος
( 26 Ιουνίου 1928/ 3 Σεπτεμβρίου 2003 ).

πηγή : περιοδικό HETERON Απρίλιος/Αύγουστος 2006