Ι
΄Ερχομαι από το πουθενά .
Τραβώ για το πουθενά .
΄Οσοι έρχονται από το πουθενά
Δεν είναι γελαστοί
είναι φοβισμένοι .
Τα μερόνυχτα μεγάλα χασματικά κενά .
Θέλω να φωνάξω , μα είμαι πνιγμένος .
΄Ενα παράδοξο βάρος
μου σφίγγει την αναπνοή .
Ζητώ ένα ψίχουλο βοήθειας .
΄Ενα νόημα ζεστό κι απάνεμο .
ΙΙ
Μου κόλλησαν έναν αριθμό
αντί για όνομα .
΄Εκλεισαν την καρδιά μου
σ' ένα συρματόπλεγμα .
Παγίδεψαν την ελπίδα μου
σαν πουλί σε ξόβεργα
Και μ' ονόμασαν στρατιώτη ...
ΙΙΙ
Οι κάνες των όπλων χάσκουν
σαν αδηφάγες τρύπες .
Μια διέξοδος κλείνεται
Με συρματόπλεγμα .
Δακτυλικά αποτυπώματα από αίμα .
Δεν υπάρχουν άγγελοι .
Δεν υπάρχουν εχθροί και φίλοι .
Νικητές και νικημένοι .
Η σιγή είν ' ο μόνος άρχοντας .
Κόσμος που κατοικείται από τάφους .
Εξορία
Οι ουλές στο πρόσωπο
είναι το τέλος της επαφής
αποκρουστικά σκιάχτρα
από μια χαμένη αθωότητα
εξορισμένα
σ' απόκληρες διαθέσεις .
Καπιταλισμός
Ο καπιταλισμός του παρόντος
δεν ζητά το έλεος κανενός
μας σφίγγει σαν τραπουλόχαρτα
στη μοναξιά μας
που ο ίδιος μας χάρισε ...
από την συλλογή : Χωρίς προοπτική
Without a Perspective