Η ΄Ανοιξη βομβαρδισμένη
απ' τα έγχρωμα κουνούπια του Demerara
.

Ο ΄Ηλιος διαβάζει ποιητικά

περιττώματα στη Σόλωνος


Η διανόηση χειροκροτεί

υποτακτικές κυβερνήσεις

και


η ποιητική νομενκλατούρα
θ' αποφανθεί :

Διογένη Γαλήνη
δεν είσαι ποιητής

21.05.2012

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

29-6-2011



ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ : ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/getImage.do?size=medium&id=203149&format=.jpg
ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ
Να πάμε ! ΄Ολοι ! Να πάμε με χαρά
Στη μικρή ηλιόλουστη Ελλάδα .
Να γευτούμε Ελλάδα .
Να φιλήσουμε Ελλάδα .
Να χορτάσουμε Ελλάδα .
Να ξεράσουμε Ελλάδα !
Να χαζέψουμε τα μάρμαρα .
Ν’ αποθανατιστούμε μπρος στα μάρμαρα
Να χαράξουμε και τ’ αρχικά μας
Μην τύχη κι ‘ ‘ερθει η Αιωνιότητα
Και δεν μας βρει εκεί .
( Το ίδιο δεν έκανε κι ‘ ο Μπάιρον ; )
Να πάμε λοιπόν κύριοι
Να πάμε στην Ελλάδα
΄Ολοι μια κουστωδία
( ΄Ολοι με τη << Νορμανδία ! >> )
Και με την κτηνωδία
Να μπουχτίσουμε Ελλάδα
Να τσαλαπατήσουμε Ελλάδα
<< Eλλάντα … Ελλάντα…>>
<< Τάλαντα… Τάλαντα…>>
Ευγενικοί μας φίλοι
- Κι ‘ ευγενικοί μας σκύλοι -
Ευχαριστούμε για την τιμή – Αλλά -
Μας τα κάνατε << θάλαττα ! >>.


ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΥΔΡΑΛΛΙΑ
ΚΙ' ΕΝΑ ΑΗΔΟΝΙ
'' ΔΩΡΙΚΟΣ ''
1973

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΥΡΗΣ


Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Γιώργος Βλάχος : [ ΄Οταν Κάποτε ]

 
http://www.poemhunter.com/poem/

΄Οταν κάποτε αποδημήσω εις Κύριον
το τριαντάφυλλο-γη θα τραγουδάει
τη χαμένη του Διεθνή.
Εκατομμύρια ΄Αγιοι Εμιγκρέδες θα τραγουδάνε
τη χαμένη τους Διεθνή.
Εκατομμύρια δάκρυα-στίχοι θα τραγουδάνε
τη χαμένη τους Διεθνή.
Κι ο ποιητής με τη γλώσσα -Σειρήνα θα καλεί
εκατομμύρια ΄Αγιες πόρνες να ραίνουν το
σώμα-ποίημα με ανθόστιχους
για τη χαμένη τους Διεθνή.


19-20.9.2000

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Αναρχικοί και η ηθική



WILLIAM BLAKE : ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΥΣΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ



William Blake in an 1807 portrait by Thomas Phillips.

ΔΕΝ
ΥΠΑΡΧΕΙ
ΦΥΣΙΚΗ
ΘΡΗΣΚΕΙΑ

[ Α ]



Η Περίληψη

 
Ο ΄Ανθρωπος δεν έχει ιδέα για το ηθικά σωστό παρά
μονάχα μετά από Εκπαίδεύση . Εκ φύσεως είναι μονάχα
ένα όργανο σωματικό εξαρτημένο από Αίσθηση .

Ι
Ο ΄Ανθρωπος δεν μπορεί ενστικτωδώς να αντιληφθεί
παρά μονάχα με τα φυσικά ή σωματικά του όργανα .
ΙΙ

Ο ΄Ανθρωπος με τη συλλογιστική του δύναμη μπορεί
μονάχα να συγκρίνει και να εκτιμά αυτά που ήδη έχει
αντιληφθεί .

ΙΙΙ

Από μια ααντίληψη μόνο τριών αισθήσεων ή βασικών
αρχών κανείς δεν μπορεί να συμπεράνει μια τέταρτη ή πεμ-
πτη .

ΙV

Δεν θα μπορούσε κάποιος παρά να έχει σκέψεις φυσικές
ή οργανικέ , αν δεν είχε κανένα άλλο αισθητήριο εκτός απ'
τα οργανικά .
V

Οι επιθυμίες του Ανθρωπου περιορίζονται από τηνL
αντίληψή του : κανείς δεν μπορεί να επιθυμήσει αυτό που
δεν έχει αντιληφθεί .

VI

Οι επιθυμίες και η αντίληψη του Ανθρώπου , εάν αυτός
δεν έχει διδαχτεί από τίποτε άλλο εκτός από τα όργανα της 
αίσθησης , θα πρέπει να περιορίζονται σ' ό,τι μπορεί να γίνει
αντικείμενο της αίσθησης .

Συμπέρασμα

Χωρίς τον Ποιητικό ή Προφητικό χαρακτήρα , το Φιλο-
σοφικό και Πειραματικό γρήγορα θα έφτανε στη γνώση της
αναλογικής σχέσης όλων των πραγμάτων και θα ' στεκε
ακίνητο , ανίκανο να κάνει τίποτ' άλλο από το να επανα-
λαμβάνει τον ίδιο ανιαρό κύκλο ξανά και ξανά .

Επομένως

Ο Θεός γίνεται όπως είμαστε εμείς , ώστε να μπορούμε
εμείς να είμαστε όπως αυτός


ΔΕΝ
ΥΠΑΡΧΕΙ
ΦΥΣΙΚΗ
ΘΡΗΣΚΕΙΑ

[ Β ]

 Ι
Η αντίληψη του Ανθρώπου δεν δεσμεύεται από τα αί-
σθητήρια όργανα : αντιλαμβάνεται περισσότερα από όσα η
αίσθηση ( ΄οσο οξεία κι αν είναι ) μπορεί να ανακαλύψει .

ΙΙ 
Η Λογική , ή η αναλογική σχέση όλων όσων έχουμε
ήδη γνωρίσει , δεν είναι η ίδια με αυτήν που θα υπάρχει ό-
ταν θα γνωρίσουμε περισσότερα .

ΙΙΙ
[ Λείπει ]


ΙV
Αυτό που υπόκειται σε δέσμευση είναι απεχθές σ' αυ-
τόν που το κατέχει . Ο ίδιος ανιαρός κύκλος , ακόμη και
ενός σύμπαντος , γρήγορα θα γινόταν ένας μύλος με πολύ-
πλοκους τροχούς .
V

Αν τα πολλά , αφού αποκτηθούν , γίνουν κι αυτά τα ί-
δια σαν τα λίγα , Πιο πολλά ! Πιο πολλά ! είν' η κραυγή της
ψυχής που σφάλλει : λιγότερα από ΄Ολα δεν μπορούν να
ικανοποιήσουν τον ΄Ανθρωπο .

VI
Αν μπορούσε κανείς να επιθυμήσει αυτό που είν' ανί-
κανος να αποκτήσει , η απελπισία θα ήταν ο αιώνιος κλήρος
του .

VII
Η επιθυμία του Ανθρώπου όντας ΄Απειρη , η κατοχή
είναι ΄Απειρη , και ο ίδιος ΄Απειρος .



Εφαρμογή


Αυτός που βλέπει το ΄Απειρο σ' όλα  τα πράγματα βλέ-
πει το Θεό . Αυτός που βλέπει μόνο την Αναλογική Σχέση ,
βλέπει τον εαυτόν του μοναχά 


ΟΛΕΣ
ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ
ΕΙΝΑΙ
ΜΙΑ 

Φωνή Βοώντος εν τη Ερήμω


Η Περίληψη

Καθώς η αληθινή μέθοδος της γνώσης είανι ο πειραμα-
τισμός , η αληθινή λειτουργία της γνώσης πρέπει να είναι
εκείνη που πειραματίζεται . Αυτή τη λειτουργία πραγμα-
τεύομαι .


Αρχή πρώτη

΄Οτι το Ποιητικό Πνεύμα είναι ο πραγματικός ΄Ανθρω-
πος , και πως το σώμα ή η εξωτερική μορφή του Ανθρώπου
απορρέι από το Ποιητικό Πνεύμα . Ακόμα , ότι οι μορφές
όλων των πραγμάτων προέρχονται από το Πνεύμα τους ,
που από τους Αρχαίους ονομαζόταν ΄Αγγελος και Ψυχή     
και Δαίμων .


Αρχή δεύτερη

΄Οπως όλοι οι άνθρωποι είναι παρόμοιοι σε εξωτερική
μορφή , ΄Ετσι ( και με την ίδια άπειρη ποκιλομορφία ) όλοι
είναι παρόμοιοι στο Ποιητικό Πνεύμα .


Αρχή τρίτη


Κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί , να γράψει , ή να μιλήσει
απ' την καρδιά του , αλλά πρέπει να έχει κατά νουν την
αλήθεια . ΄Ετσι όλα τα δόγματα της Φιλοσοφίας προέρχοντ-
νται από το Ποιητικό Πνεύμα , προσαρμασμένο στην αδυνα-
μία του κάθε ατόμου .


Αρχή τέταρτη


΄Οπως κανείς ταξιδεύοντας σε χώρες γνωστές δεν μπο-
ρεί να ανακαλύψει το άγνωστο , έτσι , από ήδη αποκτημένη
γνώση , ο ΄Ανθρωπος δεν μπορεί να αποκτήσει κι άλλη συ
νεπώς ένα οικουμενικό Ποιητικό Πνεύμα υπάρχει .


Αρχή πέμπτη


Οι Θρησκείες όλων των Εθνών προέρχονται από τη 
διαφορετική από το κάθε ΄Εθνος αποδοχή του Ποιητικού
Πνεύματος , που παντού ονομάζεται Πνεύμα της Προφη-
τείας .


Αρχή έκτη


Η Ιουδαική καθώς και η Χριστιανική Γραφή είναι ένα
πρώτο παράγωγο του Ποιητικού Πνεύματος : αυτό είναι 
επιβεβλημένο από την περιορισμένη φύση της σωματικής
αίσθησης .


Αρχή έβδομη


΄Οπως όλοι οι άνθρωποι είναι παρόμοιοι ( αν και άπει-
ρα ποικίλοι ) ΄Ετσι όλες οι Θρησκείες : και όπως όλα τα πα-
ρόμοια έχουν μία και μόνη πηγή , Ο αληθινός ΄Ανθρωπος
είναι η πηγή , όντας αυτός το Ποιητικό Πνεύμα .       
 


Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

ΝΙΚΟΣ ΣΠΑΝΙΑΣ : ΑΜΕΡΙΚΗ και ΄Αλλα ποιήματα


ΤΟ ΡΑΜΦΟΣ ΤΗΣ ΑΥΠΝΙΑΣ


ΑΜΕΡΙΚΗ

Ο μάγος ανοίγει την αυλαία .
Τα καλαμπόκια γίνονται φαλάκρες αετών .
Κλείνει την αυλαία .
Ακούγονται σφοδρά φτεροκοπήματα . Φόνοι .
Ανοίγει την αυλαία .
Μια ουκρανέζα βυζαίνει το μωρό της .
Ο μπέμπης ρουφάει λαίμαργα τη ρόγα της μαμάς .
Κλείνει τα μάτια του και ονειρεύεται γλυκοπατάτες .
Ο μάγος ανοίγει την αυλαία .
Ελαιόχρωμοι πεζοναύτες ορμούνε μελεούνια στους 
άμμους της Iwo Jima .
Αστακός χρυσός ο ήλιος δαγκώνει βότσαλα .
Αστερόεις . Αστερόεσσα . Αστερόεν . Περιφλεγής .
Κλείνει την αυλαία .
Τα πορτοκάλια της Καλιφόρνιας φέγγουνε σαν φανάρια .
Είμαστε μεις οι θηρευτές της ευτυχίας .
Είμαστε μεις οι παμφέγγείς φάλαγγες οχημάτων .
Είμαστε μεις .
Αστερόεις , αστερόεσσα ,αστερόεν , πυριφλεγής .
-  << Μάνα , ο Μισσισσιπής γέμισε γάλα ! >>
Ανέκραξε ο μικρός που πάτησε τα τέσσερα .
Κι η μάνα του : << Μωρό μου , πότε θα μάθεις 
να ξεχωρίζεις το μπιζέλι από το μοσχομπίζελο ; >> .


ΤΡΟΤΣΚΥ

Οι Μπολσεβίκοι ! Οι Μπολσεβίκοι
Πως ουρλιάζουνε σαν λύκοι .

Ν.Σ

Η γάζα γύρω στο μέτωπό σου
Είναι το δροσερό χέρι της Ναταλίας .
Τα γκρίζα αγκάθια του ήλιου
Σου τρύπησαν τα μάτια . Δαγκώνεσαι
Από μιά θλίψη παγωμένη σαν
Την στέππα .Τα παιδιά σου τρία
Φυλλοβόλα δέντρα κάτω απ' τό
Μαύρο νύχι του φεγγγαριού...
Η Λευκή Ρωσσία
Η Κόκκινη Ρωσσία
Δεν μπορεί να βρει το σωστό
Όνομά σου κι ο Στάλιν αφρίζοντας ,
Δεν ξέρει που ακριβώς ν' ακουμπήσει
Το φερετρό σου .


ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΤΟ ΣΚΩΡ , ΓΕΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΑΤΟΣ

Ο ταχυδρόμος ούτε και χτες δεν είχε τίποτα για μένα .
΄Ηρθε σήμερα κι άφησε ένα πακέτο έξω από
την πόρτα μου .
Δεν ήτανε δικό μου .
Διάβασα , σχεδόν , ένα ολόκληρο βιβλίο
Και δεν συγκράτησα τίποτα...
Το κρανίο μου έχει γεμίσει ψιλή άμμο
Κι όπως μετακινώ το κεφάλι μου
Ακούγεται ένα φσσ...φσσ...σαν ξαφνική βροχή .
Πρέπει ν' αδυνα τίσω .
Θα κάνω δίαιτα με ροδάκινα
Δύσκολο πράμα να χάσεις βάρος .
Εύκολα μπαίνουν και δύσκολα βγαίνουν .
΄Ενας δημοσιογράφος με ρωτά απ' το τηλέφωνο
Τι ιδέα έχω για την αυτόματη γραφή .
Τι ξέρω γω από τέτοια δεν έχω γράψει ,
Τέτοιο πράμα .
Εγώ είμαι ο αντιγραφέας του εαυτού μου .
΄Ενας νεαρός με παίρνει συνέχεια τηλέφωνο .
Θαυμάζω τα ποιήματά σας αλήθεια σας λέω
΄Ομως ξέρετε τι παρατήρησα τον τελευταίο καιρό ;
΄Εχετε χάσει τον αισθησιασμό σας που οφείλετε αυτό ;
- ΄Αντε γαμήσου ,του λέω , και κλείνω το τηλέφωνο .


Η ΓΚΡΕΤΑ ΓΚΑΡΜΠΟ Κ' ΕΓΩ

Είν ' η τρίτη φορά που βλέπω τη Γκρέτα Γκάρμπο
Στην Τρίτη Λεωφόρο μπαίνει με τα μαύρα της γυαλιά
Στα μαγαζιά και πιάνει κουβέντα με τους αντικέρ
Δεν βγάζει ποτέ τα γυαλιά της
Ρίχνει το κεφάλι της πίσω όπως έκανε
<< Στην Κυρία με τας καμελίας >> κι ύστερα
Γλιστράει έξω σαν την γάτα και γω πηγαίνω
Στη βιβλιοθήκη μου και τραβάω έξω τη βιογραφία της 
Και λέω - έτσι για να σπάσω πλάκα
Και να ξεφορτωθώ τους φορτικούς -
Η Γκρέτα Γκάρμπο κ' εγώ δεν δίνουμε συνεντεύξεις
Η Γκρέτα Γκάρμπο κ' εγώ δεν υπογράφουμε αυτόγραφα
Η Γκρέτα Γκάρμπο κ' εγώ δεν κρατάμε πάνω μας
ταυτότητα
Η Γκρέτα Γκάρμπο κ' εγώ κάνουμε
Μπάνιο με ζεματιστό νερό για να καλμάρουμε
τα νεύρα μας...


ALASKA

Το χιόνι είχε απλωθεί σαν ευεργετική θλίψη .
Το μάτι είχε χορτάσει την απόσταση .
Πως ζει κανείς κατεψυγμένος ;
Ο Εσκιμώος έτριψε τη μύτη του
στη μύτη της .
Σ' αγαπώ της είπε
Like a sparkling fish
flying from its dark well into the fleeting air .
Σαν ένα δίχτυ ψάρια
που σπαρταρούν και λάμπουν
γιατί τους έλειψε η ελευθερία .
Ελευθερία - Θλίψη - Απόσταση .

Νίκος Σπάνιας ΑΜΕΡΙΚΗ
1988 Εκδόσεις Οδός Πανός

η φώτο από greekbooks.gr

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Ο ΤΥΠΟΣ


Ο Τύπος

Χρόνια παρακολουθώ τις φιλολογικές σελίδες των μεγάλων
εφημερίδων . Πουθενά δε βρήκα ούτε μια παρουσίαση βιβλίου
που δεν το έβγαλε εκδότης .
Τα ίδια ονόματα , οι ίδιοι εκδότες , οι ίδιες υμνωδίες μετά
καλλιτεχνικών φωτογραφιών συχνά και μετά συνεντεύξεων .
<< Είστε ένας από τους Μεγάλους της Εποχής μας . Πως
βλέπετε την Ελληνική Λογοτεχνία >>. Να σας πω. Είμαστε
πεντέξι σικελιανικοί συνεχιστές αλλά πρέπει να προχωρήσουμε
ακόμα παραπάνω . Να τους υπερβούμε .
Είναι φυσικός νόμος . Οι άλλοι , οι πολλοί αποτελούν
<< ένα κακής ποιότητας λογοτεχνικό μπούγιο>> .
Και τα κεραμίδια δεν έπεσαν από τη στέγη στο κεφάλι της 
ακκιζόμενης ... συντευξιάζουσας .

Πνευματική Ζωή : Γενάρης -Φλεβάρης 2011

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ : ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ


Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
στοιχειό είναι και με προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει.

Το σπίτι που γεννήθηκα ίδιο στην ίδια στράτα
στα μάτια μου όλο υψώνεται και μ' όλα του τα νιάτα.

Το σπίτι, ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα·
και ανόθευτο και αχάλαστο, και με προσμένει ακόμα.

Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
στοιχειό, και σαν απάτητο, με ζή και με προσμένει.

Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
στοιχειό είναι και με προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει.





TOM WAITS : SINGAPORE

 
http://www.tomwaits.com/albums/#/albums/album/22/Rain_Dogs/
We sail tonight for Singapore
We're all as mad as hatters here
I've fallen for a tawny moor
took off to the Land of Nod
Drank with all the Chinamen
Walked the sewers of Paris
I danced along a colored wind
Dangled from a rope of sand
You must say goodbye to me

We sail tonight for Singapore
Don't fall asleep while you're ashore
Cross your heart and hope to die
When you hear the children cry
Let marrow bone and cleaver choose
While making feet for children's shoes
Through the alley
Back from Hell
When you hear that steeple bell
You must say goodbye to me.

Wipe him down with gasoline
Till his arms are hard and mean
From now on boys this iron boat's your home
So heave away boys

We sail tonight for Singapore
Take your blankets from the floor
Wash your mouth out by the door
The whole town is made of iron ore
Every witness turns to steam
They all become Italian dreams
Fill your pockets up with earth
Get yourself a dollar's worth
Away boys, away boys, heave away

The captain is a one-armed dwarf
He's throwing dice along the wharf
In the land of the blind, the one-eyed man is King
So take this ring

We sail tonight for Singapore
We're all as mad as hatters here
I've fallen for a tawny moor
took off to the Land of Nod
Drank with all the Chinamen
Walked the sewers of Paris
I danced along a colored wind
Dangled from a rope of sand
You must say goodbye to me



Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

DEBTOCRACY - ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ

ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ : ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

http://bukowski.net/photos/bukowski024.php




Charles Bukowski
Bukowski at his writing desk circa 1978


Δημοκρατία

το προβλημα βέβαια δεν είναι το δημοκρατικό σύστημα ,
είναι τα ζωντανά μέρη που απαρτίζουν το δημοκρατικό σύστημα.
είν ο επόμενος άνθρωπος που θα προσπεράσετε στο
δρόμο,
πολλαπλασιάστε
τον
με το τρία ή το τέσσεραή το τριάντα ή το σαράντα
εκατομμύρια
και θα καταλάβετε
αμέσως
γιατί τα πράγματα δευσλειτουργούν
για τους περισσότερους από
μας

μακάρι να'ξερα το φάρμακο για τα πιόνια του σκακιού
που αποκαλούμε ανθρωπότητα...
έχουμε υποστεί ένα σωρό πολιτικές
θεραπείες

κι όλοιπαραμένουμε
αρκετά ανόητοι ώστε η επόμενη αυτή
ΤΩΡΑ.
θα διορθώσει
σχεδόν τα πάντα .

συμπολίτες
το προβλημα δεν ήταν ποτέ το δημοκρατικό
σύστημα , το πρόβλημα

είστε εσείς .

Μετάφραση : ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

Η ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗΣ
ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΟ ΒΟΥΝΟ


Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ : ΝΑ ΠΩΣ ΕΓΙΝΑ ΣΚΥΛΟΣ

Mayakovsky with dog Pushkino 1925


Η κάκητα με συνεπήρε ολόσούμπιτο .
Δε θα μπορούσατε έτσι εσείς : λυσσάω και βρίζω
σα σκύλος . Ακόμα και του φεγγαριού το γυμνοκούτελο ,
δίχως τέλος είμαι ικανός ,
να το γαβγίζω .

Τα νεύρα , ως φαίνεται , είναι ...
Θα ' βγω
μια βόλτα να κάνω .
Μα ούτε στο δρόμο δεν έπαψα να βράζω .
Κάποια , μια καλησπέρα μου πετά .
Πάω ν' απαντήσω
-είναι γνωστή μου .
Θέλω ,
μα νιώθω
-δεν μπορώ πια να χαιρετήσω
ανθρωπινά .
Τ' είν ' ττο κακό που 'χω πάθει ;
Ψάχνουμαι : 
΄Οπως ήμουνα είμαι 
κι η μούρη μου , όπως την έχω μάθει .
Αγγίζω τ' αχείλι
και νιώθω από κάτω σκυλόδοντο .
Κρύβω το πρόσωπο στο μαντίλι
σαν να ' χω πονόδοντο
και τρχάλα , στο σπίτι μου να γυρίσω .
Με προφύλαξη δρόμο αλλάζω ,
μην πέσω στο τμήμα .
Ξάφνου μια κραυγή αλαλάζει :
'' Αστυφύλακα - έχει ουρά !''
Το χέρι μου βάνω πίσω
-παγώνω !
Το σημάδι αυτό ,
κι από σκυλόδοντο πιο καθαρό
-πως δεν το ' νιωσε στο τρεξιμό μου
η σοφή μου η καράφλα ;
Ξεπροβάλλει πίσ' απ' το σακάκι ,
κάνοντας σαν βεντάγια αέρα
πέρα-δώθε-πέρα
μια σκυλίσια ουράκλα !
Τι να κάνω εγώ τώρα , αλήθεια ;
Κάποιος ξεφώνισε , ήρθε κι άλλος ,
τρίτος , τέταρτος , πλήθια .
Τσαλαπάτησαν μια γριά κι εκείνη
τσίριζε ολοένα για διάολο και για σατανά
Κι όταν με βούρτσα τα μουστάκια ,
με σηκωμένες τις τρίχες μία μία
το πλήθος πελώριο κίνησε ενάντια μου όλο κακία ,
ξεσηκώνοντας φοβερό σαματά ,
έπεσα κι εγώ στα τέσσερά μου
κι άρχισα να γαβγίζω με μανία :
'' Γαβ ! Γαβ ! Γαβ !''

Mετάφραση : Πέτρος Ανταίoς


Lawrence Durrell : Acropolis

Durrell stands proud at a podium, gazing at the crowd as he addresses them. He wears a suit over a white shirt with a striped tie, and holds his left arm at his side, with his elbow bent upwards as if to shake his fist. A caption runs below the image that reads "Lawrence Durrell, 1986 – photo courtesy R. Rubrecht."
Durrell in 1986
Born 27 February 1912
Jalandhar, British India
Died 7 November 1990 (aged 78)
Sommières, France
Occupation Biographist; poet; playwright; novelist
Nationality British
Period 1931–1990
Notable work(s) The Alexandria Quarter

Acropolis

The soft quem quam will be Scops the Owl
conjugation of nouns, a line of enquiry,
powdery stubble of the socratic prison
laurels crack like parchments in the wind.
who walks here in the violet dust at night
by the tower of the winds and water-clocks?
tapers smoke upon open coffins
surely the shattered pitchers must one day
revive in the gush of marble breathing up?
call again softly, and again.
the fresh spring empties like a vein
no children spit on their reflected faces
but from the blazing souk below the passive smells
bread urine cooking printing-ink
will tell you what the sullen races think
and among the tombs gnawing of mandolines
confounding sleep with carnage where
strangers arrive like sleepy gods
dismount at nightfall at desolate inns.
 






Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Greco Maskara


http://www.youtube.com/watch?v=0XgBGzcIDEc



Τσίρκο, παράγκα, φίρμα γκρέκα
τέμπο, μουργέλα, αγγαρεία
γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο
ράτσα μπαρούφα, ομελέτα, ιστορία
γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο
ράτσα μπαρούφα, ομελέτα, ιστορία

Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά
μασκαρά, γκρέκο μασκαρά

Μάτσο αμάκα καπιτάλε
σκάρτο, τανάλια, πολιτσία
φράγκο, ρεζέρβα, φαλιμέντο
περκέ μαντζάρε σοσιαλίστε κομπανία
φράγκο, ρεζέρβα, φαλιμέντο
περκέ μαντζάρε σοσιαλίστε κομπανία

Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά...

Σβέλτα, μαντόνα, μανιβέλα
φρένο, στραπάτσο, αραμπόλα
μόδα, καβάλα, ντόλτσε βίτα
τρόμπα, φιγουρα, σαχλαμάρα κι άρπα-κόλλα

ΣΤΙΧΟΙ ΜΟΥΣΙΚΗ : ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΛΙΩΚΑΣ ( 1990 )

ANN SEXTON : OI ΒΟΜΒΙΣΤΕΣ

Είμαστε η Αμερική
Είμαστε αυτοί που τα φέρετρα γιομίζουν
Είμαστε μπακάληδες θανάτων .
Τους συσκευάζουμε σε καφάσια σαν σκουπίδια

Η μπόμπα ανοίγει σαν κουτί παπουτσιών .
Και το παιδί ;
Το παιδί δεν χασμουριέται βέβαια .
Και η γυναίκα ;
Η γυναίκα λούζει την καρδιά της .
Της την ξεκόλλησαν
κι επειδή είναι καμένη
και σαν μια πράξη τλευταία
την ξεπλένει στο ποτάμι .
Αυτό ε΄ναι το παζάρι του θανάτου .

Αμερική
που είναι τα δικαιολογητικά σου ;


















We are America.
We are the coffin fillers.
We are the grocers of death.
We pack them in crates like cauliflowers.

The bomb opens like a shoebox.
And the child?
The child is certainly not yawning.
And the woman?
The woman is bathing her heart.
It has been torn out of her
and as a last act
she is rinsing it off in the river.
This is the death market.

America,
where are your credentials?







Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Γιώργος Βλάχος : Η Ελλάδα ταξιδεύει




  Η Ελλάδα ταξιδεύει σα μαθήτρια γυμνή
τη βιάζουν οι δασκάλοι και το τίποτα υμνεί .
Φόρεσε και μπλε κορδέλα στα λευκά της τα μαλλιά
και διαβάζει Ξενοφώντα σε υπόγεια σχολειά .


Σε καφενέδες έμαθε να ζει
να πίνει νερομένο ούζο
και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ
από την ΄΄ Κρονστάνδη ΄΄ σου Καρούζο .


Σε καφενέδες έμαθε να ζει
και ν' αγκαλιάζει τον αλήτη
και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ
απ ' τη ΄΄ Νεφέλη ΄΄ σου Ελύτη .


Τις ιδέες μου τις θάβει κι όλο φεύγει σαν τρελή
και με τα προγράμματά της με βολεύει απ ' τη Βουλή .
Στις απάτες και στους φαύλους μ' έχει και κωπηλατώ
σε μια βάρκα που ' ναι τρύπια , και το άγνωστο ζητώ .


Σε καφενέδες έμαθε να ζει
να πίνει νερομένο ούζο
και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ
από την ΄΄ Κρονστάνδη ΄΄ σου Καρούζο .

Σε καφενέδες έμαθε να ζει
και ν' αγκαλιάζει τον αλήτη
και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ
απ ' τη ΄΄ Νεφέλη ΄΄ σου Ελύτη .


Μου τα έχει πάρει όλα τώρα τα ιδανικά
και τη βρίσκω μες στο δρόμο μια ζωή με δανεικά .
Τα παιδιά της τραγουδάνε μέσα σ' ένα τενεκέ
κι έχει γίνει η Ελλάδα η Μανούλα του τεκέ .

* γραμμένο το 1990




FORTINO SAMANO


Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Pier Paolo Pasolini : ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ


http://www.comune.ciampino.roma.it/home/images/stories/pasolini.jpg


Προφητεία



Στον Ζαν -Πωλ Σάρτρ που μου διηγήθηκε
την ιστορία του Αλή με τα Γαλάζια Μάτια .




΄Ηταν στον κόσμο ένας γιος
και μια μέρα πήγε στην Καλαβρία :
ήταν καλοκαίρι και ήσαν
αδειανά τα χαμόσπιτα ,
καινούργια , σαν από ζαχαρωτό ψωμί ,
από παραμύθια με νεράιδες στο χρώμα
των περιττωμάτων . Αδειανά . Σαν χοιροστάσια χωρίς χοίρους ,
στο κέντρο κήπων χωρίς πρασινάδα χωραφιών χωρίς χώμα ,
καναλιών χωρίς νερό . Καλλιεργημένες από φεγγάρι οι πεδιάδες .
Βλαστάρια μεγαλωμένα μέσα από στόματα σκελετών . ΄Ο άνεμος
απ' το Ιόνιο ανακάτευε άχυρα μαύρα
όπως στα όνειρα τα προφητικά :
και η σελήνη , στο χρώμα των περιττωμάτων  ,
καλλιεργούσε χωράφια
που ποτέ δεν αγάπησε το καλοκαίρι .
Και ήταν η εποχή του γιου
που τούτη η αγάπη μπορούσε
ν' αρχίσει , και δεν άρχισε .
Ο γιος είχε μάτια
από καμένο άχυρο , μάτια
χωρίς φόβο , και τα είδε όλα
όσα ήταν στραβά : τίποτε
δε γνώριζε από γεωργία ,
από μεταρρυθμίσεις , από τους
συνδικαλιστικούς αγώνες , από Κοινωφελή Ιδρύματα ,
αυτός . Είχε όμως εκείνα τα μάτια .
Η τραγική σελήνη του κατάφωτου ήλιου
ήταν εκεί , για να καλλιεργήσει
εκείνα τα πέντε , εκείνα τα είκοσι χιλιάδες
εκτάρια σπαρμένα με νεραιδόσπιτα
της εποχής της τηλεόρασης ,
χοιροστάσια από ζαχαρωτό ψωμί , για μιαν
αξιοπρέπεια  ιμιτασιόν , από τον κόσμο των αφεντικών .
Μα δεν μπορεί κανείς να ζήσει εκεί . Αχ , για πόσον καιρό
ακόμα ο εργάτης του Μιλάνου θα αγωνιστεί
με τόσο μεγαλείο για το μισθό του ?
Τα καμένα μάτια του γιου ,
στο φεγγαρόφωτο , μέσα στα τραγικά εκτάρια ,
βλέπουν αυτό που δεν γνωρίζει ο απόμακρος
αδελφός του Βορρά . ΄Ηταν η εποχή
που μια νέα χριστιανοσύνη
περιόριζε στο ημίφως τον κόσμο
του κεφαλαίου : μια ιστορία τελείωνε
σ' ένα σούρουπο όπου συνέβαιναν
τα γεγονότα , στον τελειωμό και στη γέννηση
γνωστά και άγνωστα . ΄Ομως ο γιος
έτρεμε από θυμό την ημέρα
της δικής του ιστορίας : τον καιρό
που ο Καλαβρέζος χωριάτης
τα γνώριζε όλα , για τα χημικά λιπάσματα ,
για τους συνδικαλιστικούς αγώνες , για τα καμώματα
των Κοινωφελών Ιδρυμάτων , για τη
Δημαγωγία του κράτους
και για το Κομμουνιστικό Κόμμα ...;
...; κι έτσι είχε εγκαταλείψει
τα χαμόσπιτά του τα καινούργια
σα χοιροστάσια δίχως χοίρους ,
σε ξέφωτα στο χρώμα των περιττωμάτων ,
κάτω από στρογγυλές βουνοκορφούλες
με θέα προς το προφητικό Ιόνιο .
Τρεις χιλιετίες εξαφανίστηκαν
όχι τρεις αιώνες , όχι τρία χρόνια , και ξανά στον μολυσμένο
με ελονοσία αέρα
πλανιόταν η αναμονή των Ελλήνων αποίκων .
΄Αχ , για πόσο ακόμη , εργάτη του Μιλάνου ,
θα αγωνίζεσαι μόνο για το μισθό ?
Δεν βλέπεις πως ετούτοι εδώ θα σε λατρέψουν ?
Σχεδόν σαν ένα αφεντικό .
Θα σου ' φερναν απάνω ,
από την αρχαία τους περιοχή ,
φρούτα και ζώα , τα σκοτεινά τους
φετίχ , να τα καταθέσουν
με περηφάνια τελετουργική
στις καμαρούλες  σου του 1900 ,
ανάμεσα στο ψυγείο και την τηλεόραση ,
γοητευμένοι από τη θεοτητά σου ,
Εσύ , των Επιτροπών Διοίκησης ,
εσύ , της Συνομοσπονδίας των εργατών , θεότητα σύμμαχος ,
στον θαυμαστό ήλιο του Βορρά .
Στη Γη τους με τις
φυλές τις διαφορετικές , η σελήνη καλλιεργεί
μιαν εξοχή που εσύ
μάταια τους προμήθεψες .
Στη Γη τους με τα Κατοικίδια
Ζώα , η σελήνη είναι η δασκάλα των ψυχών που εσύ
έχεις μάταια εκσυγχρονίσει . ΄Α , μα ο γιος γνωρίζει :
η χάρη της γνώσης
είναι ένας άνεμος που αλλάζει κατεύθυνση , στον ουρανό .
΄Ισως τώρα φυσάει από την Αφρική
κι εσύ αφουγκράζεσαι αυτό που από τη χάρη ο γιος γνωρίζει .
( ΄Αν δε χαμογελάει είναι γιατί η ελπίδα γι' αυτόν
δεν ήταν το φως , παρά η λογική .
Και το φως του αισθήματος
της Αφρικής , που αναπάντεχα
σκουπίζει στη Καλαβρία , ας είναι
ένα σημάδι χωρίς νόημα , που αξίζει
για το μέλλον ! ) . Να :
εσύ θα πάψεις να αγωνίζεσαι
για το μισθό και θα οπλίσεις
το χέρι των Καλαβρέζων .
Ο Αλή με τα Γαλάζια Μάτια ,
ένας από τους τόσους γιους των γιων ,
θα κατέβεί από το Αλγέρι , πάνω σε καράβια
με πανιά ή με κουπιά . Θα είναι
μαζί του χιλιάδες άνθρωποι
μικρόσωμοι και με τα μάτια
των φτωχών σκύλων των πατεράδων
πάνω στις βάρκες τις φτιαγμένες στα Βασίλεια της Πείνας .
Θα φέρουν μαζί  τους τα μωρά ,
το ψωμί και το τυρί , στα λαδόχαρτα της Δευτέρας του Πάσχα .
Θα φέρουν τις γιαγιάδες και τα γαιδούρια ,
πάνω στις τριήρεις τις κλεμένες στα αποικιακά λιμάνια .
Θα ξεμπαρκάρουν στον Κρότωνα , στο Πάλμι ,
κατά εκατομμύρια , ντυμένοι με ασιατικά
κουρέλια και με αμερικάνικα πουκάμισα .
Μεμιάς οι Καλαβρέζοι θα πουν ,
όπως αλήτες σε αλήτες :
<< Να οι παλιοί αδελφοί ,
με τους γιους και με το ψωμί και το τυρί ! >>
Από τον Κρότωνα και το Πάλμι θ' ανεβούν
στη Νεάπολη , κι από κει στη Βαρκελώνη ,
στη Θεσσαλονίκη και στη Μασσαλία ,
στις Πολιτείες της Διαφθοράς .
Ψυχές και άγγελοι , ποντίκια και ψείρες ,
με σπέρμα της Αρχαίας Ι στορίας ,
θα πετάξουν μπροστά στους νέγρους .
Αυτοί πάντα ταπεινοί
αυτοί πάντα αδύναμοι
αυτοί πάντα φοβισμένοι
αυτοί πάντα κατώτεροι
αυτοί πάντα ένοχοι
αυτοί πάντα υπήκοοι
αυτοί πάντα μικροί ,
αυτοί , που δε θέλησαν ποτέ να γνωρίσουν ,
αυτοί που είχαν μάτια μόνο για να παρακαλούν ,
αυτοί που έζησαν σα δολοφόνοι κάτω από τη γη ,
αυτοί που έζησαν σα ληστές ,
στο βάθος της θάλασσας , αυτοί που έζησαν σαν τρελοί
στη μέση τ' ουρανού ,
αυτοί που φτιάξανε
νόμους έξω από το νόμο ,
αυτοί που προσαρμόστηκαν
σ' έναν κόσμο κάτω από το κόσμο
αυτοί που πίστεψαν
σ' έναν Θεό δούλο του Θεού ,
αυτοί που τραγούδησαν
στις σφαγές των βασιλιάδων ,
αυτοί που χάρεψαν
στους πολέμους των αστών ,
αυτοί που προσευχήθηκαν
στους εργατικούς αγώνες ...;
...;καταθέτοντας την τιμιότητα
των χωριάτικων θρησκειών ,
ξεχνώντας την τιμή
του υποκόσμου ,
προδίνοντας την ειλικρίνεια
των βαρβαρικών λαών ,
πίσω από τους δικούς τους Αλή με τα Γαλάζια
Μάτια  -  θα βγουν κάτω απ' τη γη για να ληστέψουν -
θ' ανέβουν από το βάθος της θάλασσας για να σκοτώσουν -
θα κατέβουν από τα ύψη τ' ουρανού
για ν' αρπάξουν -  και για να μάθουν στους συντρόφους
εργάτες τη χαρά της ζωής -
για να μάθουν στους αστούς
τη χαρά της ελευθερίας -
για να μάθουν στους χριστιανούς
τη χαρά του θανάτου
-  θα καταστρέψουν τη Ρώμη
και πάνω στα ερείπιά της
θα καταθέσουν το σπόρο
της Αρχαίας  Ιστορίας .
΄Υστερα με τον Πάπα και με κάθε άγιο μυστήριο
θα πάνε σαν τους τσιγγάνους
τον ανήφορο προς τη Δύση και με τον Βορρά
με τις κόκκινες σημαίες
του Τρότσκι να κυματίζουν ...

Μετάφραση :  Ανδρέας Ριζιώτης